Το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ για τον φράχτη και την τρομοκρατία

Δύο σημαντικά γεγονότα των τελευταίων ημερών ήρθαν να επιβεβαιώσουν τι ακριβώς επιθυμεί και τι επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ, εάν και εφόσον κερδίσει τις εκλογές.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ έχει να κάνει με τις διαρροές από την Κουμουνδούρου για τις συλλήψεις των Πακιστανών τρομοκρατών από την ΕΥΠ και την Αντιτρομοκρατική. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί εχθρικό κάθε τι που γίνεται και φέρνει αποτελέσματα για τη χώρα. Μόνο και μόνο επειδή αυτό το αποτέλεσμα ήρθε από τη σημερινή κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας θα βρουν την ευκαιρία για να το αποδομήσουν πολιτικά.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ αφορά τα όσα λένε και κάνουν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον φράχτη του Εβρου. Δεν είναι μόνο η απαράδεκτη πολιτικά κίνηση του Δ. Παπαδημούλη, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να μη δοθεί χρηματοδότηση για την κατασκευή του. Το ερώτημα εάν ο Παπαδημούλης μόνος του πήρε την πρωτοβουλία είναι μάλλον ρητορικό. Θα μπορούσε ο ευρωβουλευτής να πάρει τόσο αρνητική θέση για τον φράχτη, χωρίς να έχει ανάψει το πράσινο φως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας; Οχι βέβαια! Ο Παπαδημούλης για ό,τι κάνει ενημερώνει αμέσως τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Με λίγα και απλά λόγια. Η θέση που εκφράζει ο Παπαδημούλης για τον φράχτη αποτελεί μέρος του πολέμου που έχει ξεκινήσει ο Τσίπρας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του. Και ευτυχώς που ο

Μητσοτάκης ή Τσίπρας;

Σε τελική ανάλυση, σε αυτό το δίλημμα συμπυκνώνεται η διακύβευση των προσεχών εκλογών, γιατί αυτό είναι το δίλημμα της κυβερνησιμότητας. Σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα ψηφίζουμε πρωτίστως πρωθυπουργό. Στην Ελλάδα, η ακτινοβολία των ηγετών πολλές φορές υπερβαίνει το βεληνεκές των κομμάτων τους. Δεν χρειάζονται ιστορικές αναφορές που να το αποδεικνύουν. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις, που αφορούν ιδιόμορφες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Αλ. Τσίπρας έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί από το 2015. Δηλαδή, τα πεπραγμένα τους είναι πολύ πρόσφατα, οι μνήμες νωπές και ως εκ τούτου οι συγκρίσεις είναι εύκολο να γίνουν. Αυτοί οι δύο διεκδικούν την εξουσία και μέχρι στιγμής, από τις δημοσκοπήσεις, δεν έχει προκύψει κάποιος τρίτος. Επειδή δε ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι μικρός αποκλείεται να

Η πόρτα στα σπίτια του κ. Παπαδημούλη

Φαντάζομαι πως στα σαράντα (αριθμητικώς: 40) και πλέον ακίνητα που κατάφερε να αποκτήσει ο ευρωβουλευτής κ. Παπαδημούλης, διακονώντας την αριστερά και την ιδεολογία της, αλλά και το ευρωπαϊκό ιδεώδες, έχουν πόρτες. Δεν γνωρίζω αν είναι πόρτες θωρακισμένες ή από κόντρα πλακέ. Δεν γνωρίζω αν διαθέτουν μία, δύο ή περισσότερες κλειδαριές. Είναι, όμως, πόρτες, δηλαδή ένα υλικό κατασκεύασμα, το οποίο οριοθετεί το έξω από το μέσα, τον κοινόχρηστο χώρο από τον ιδιωτικό. 

Πολύ καλά κάνει ο κ. Παπαδημούλης και έχει τοποθετήσει πόρτες στα ακίνητά του, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, ο καθένας θα μπορούσε να μπει και να μείνει όσο θέλει, να βγει στο μπαλκόνι ή στη βεράντα να λιαστεί και, στη συνέχεια, να φύγει, να εξαφανιστεί ή να κάνει κατάληψη. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Παπαδημούλη πως δεν είναι νοικοκύρης και δεν φροντίζει το βιος του που με τόσο κόπο απέκτησε. 

Εκτός από το/τα σπίτι/ια του καθενός, όμως, υπάρχει και το κοινό μας σπίτι που λέγεται πατρίδα. Οι τοίχοι του είναι τα

Αλληλοσφάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ οι επικοινωνιακές φατρίες

Το τι γίνεται μεταξύ των ορόφων της Κουμουνδούρου δεν λέγεται. Τα διάφορα επικοινωνιακά επιτελεία -δεν είναι και λίγα- προσπαθούν να βρουν μια κοινή συνισταμένη επικοινωνίας, η οποία όμως δεν διαφαίνεται.

Στην αρχή, μετά την ανακοίνωση της νέας εκπροσώπου Τύπου, Πόπης Τσαπανίδου, όλοι, φαινομενικά τουλάχιστον, δήλωσαν ότι θα συνδράμουν την εκπρόσωπο στα νέα της καθήκοντα.

Ελα όμως που ο αρχηγός, ο οποίος δεν έχει το σθένος να κόψει τον γόρδιο δεσμό, ανέθεσε τη στρατηγική επικοινωνία στον πρώην εκπρόσωπο Νάσο Ηλιόπουλο. Ο πρώην μεταφέρθηκε έναν όροφο πιο κάτω με όλη την ομάδα του και συνεχίζει παράλληλα με την υποψηφιότητά του στην Α΄ Αθήνας την κομματική του ενασχόληση.

Μέχρι να βρει τα πατήματά της η Πόπη Τσαπανίδου, ο Ηλιόπουλος έβγαζε περισσότερες ανακοινώσεις και από την εκπρόσωπο. Οι τηλεοπτικές του παρουσίες σε

Δεν κατανόησε το κείμενο;

 

Η αδυναμία κατανόησης ενός κειμένου, μετά βεβαιότητος, θα μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Και αυτή η αδυναμία κατανόησης μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους. Είτε σε πνευματική ανεπάρκεια είτε σε σκοπιμότητες. Και για την πρώτη περίπτωση λέμε «δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν». Για τη δεύτερη περίπτωση όμως θα πρέπει να ερευνήσουμε τα κίνητρα που οδηγούν κάποιον να κάνει πως δεν κατανόησε ένα κείμενο.

Προχθές το γαλλικό περιοδικό Le Point έγραψε «ποιος Τσίπρας θα μεταρρυθμίσει τη Γαλλία;» και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το εξέλαβε ως μια θετική αναφορά προς το πρόσωπό του. Το κεντροδεξιό περιοδικό αναφερόταν στο γεγονός, που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, ότι ο Αλ. Τσίπρας ανέβασε το όριο της συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια χωρίς να ανοίξει ρουθούνι στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στη Γαλλία. Η χώρα κινδυνεύει να διαλυθεί γιατί ο Εμανουέλ Μακρόν τα 62 χρόνια τα έκανε 64. Σιγά τα ωά μπροστά στα 67 χρόνια του Αλ. Τσίπρα.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επειδή δεν

Παραμένουν (και παραμένουμε) οι ίδιοι άνθρωποι

Έχει δημιουργηθεί η λαθεμένη εικόνα ότι τα πάντα βρίσκονται στον αυτόματο πιλότο. Ότι δεν έχουμε προβλήματα, λες και ζούμε σε έναν επίγειο παράδεισο. Γι αυτό ευθύνεται και η κυβέρνηση, η οποία προσπάθησε να μην «ανοίξει μύτη» στις κρίσεις του κορονοϊού και της ακρίβειας. Όχι ότι μπορούσε να κάνει κι αλλιώς! Συμπολίτες, σας έχουμε νέα! Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης είχαν τεράστιο οικονομικό κόστος. Τι λέτε, λοιπόν; Αισθάνεστε έτοιμοι να δοκιμάσουμε για άλλη μία φορά τις Βαρουφάκειες συνταγές;

Δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμη με τα «πεζά» προβλήματα της Οικονομίας, όπως πως δημιουργεί κανείς πλούτο. Η Ελλάδα δεν είναι ένας οικονομικός παράδεισος κι αν έχει δημιουργηθεί αυτή η εντύπωση, πρόκειται σίγουρα για λάθος. Δεν έχουμε ανακαλύψει το λεφτόδεντρο, ούτε και η οικονομία μας δικαιολογεί αυτήν τη στιγμή πανηγυρισμούς.

Έχουν γίνει βήματα τα τελευταία τέσσερα χρόνια προς

Πολιτική με «ψυχοφάρμακα» και «μισόλογα… »

Θανάσης Κ.

[Η διαζεπάμη, η οποία αρχικά προωθήθηκε στην αγορά με την ονομασία “βάλιουμ”, είναι δραστική ουσία που τυπικά παράγει ηρεμιστική δράση.

Συνήθως χορηγείται για την αντιμετώπιση καταστάσεων άγχους, συνδρόμων στέρησης, μυϊκών σπασμών, κρίσεων επιληψίας, τρέμουλο ποδιών κλπ. Οι πιο ανεπιθύμητες παρενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία και προβλήματα συντονισμού. Οι πιο σοβαρές και πιο σπάνιες παρενέργειες, περιλαμβάνουν τάσεις αυτοκτονίας…
Κάποιοι δυστυχώς μπερδεύουν την άσκηση Πολιτικής με τη χρήση… ηρεμιστικών ψυχοφαρμάκων. Είτε για να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι τον πανικό τους, είτε για να ηρεμήσουν όσους βρίσκονται απέναντί τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν γλιτώνουν τις παρενέργειες…]

Στις Διεθνείς Σχέσεις υπάρχει η λεγόμενη «ψυχολογική προσέγγιση». Δηλαδή η αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς μιας χώρας με όρους… «ψυχανάλυσης».
Τι να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε ένα επιθετικό γείτονα ή ένα ιδιαίτερα προκλητικό ηγέτη;
Να τον πάρουμε με το καλό! Να μην τον “ερεθίζουμε“. Να προσπαθούμε να τον κατευνάσουμε:

Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας

 

Η Ράνια Σβίγκου στο Παρίσι: Ξέχασε τον Νόμο Κατρούγκαλου και τη σύνταξη στα 67 και διαδήλωσε κατά της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης στα 64

H Ράνια Σβίγκου, γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε στο Παρίσι. Όχι, δεν πήγε για ψώνια, ούτε όμως απευθύνθηκε στους χιλιάδες ανώνυμους διαδηλωτές στα γαλλικά όπως ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας (βλέπε προηγούμενη Βαβέλ, εδώ), η νεαρή συντρόφισσα κινήθηκε πιο θεσμικά: συναντήθηκε με στελέχη του ιστορικού αν και ξεδοντιασμένου Parti Communiste Francais και πορεύτηκε μαζί τους στους δρόμους της Πόλης του Φωτός.

Η ίδια κράτησε σχετικά χαμηλούς τόνους –έκανε μια δήλωση ότι «οι Γάλλοι θα νικήσουνε, οι Έλληνες θα νικήσουνε, η Ευρώπη θα νικήσει»– και έπειτα είδαμε και

Ανδρέας Λοβέρδος: Ποιος; Πώς;

Δεν διαφώνησε με τον πρόεδρό του ο αδιάγραπτος («εγώ δεν διαγράφομαι εύκολα») Ανδρέας Λοβέρδος. Υπερθεμάτισε. Το αμάρτημά του ήταν ότι υπερθεματίζοντας κατέστησε περισσότερο ορατή την αμηχανία μιας μη επιλογής. Έγινε έτσι το πρώτο στέλεχος που κινδύνευσε να διαγραφεί επειδή δημοσίως περίπου ρώτησε «τι ακριβώς λέμε;».

Τι ακριβώς λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης όταν θέτει ως όρο να μην είναι πρωθυπουργός ο αρχηγός του κόμματος που θα βγει πρώτο; Οσοι υποψιάζονταν ότι αυτή η παλιά του θέση ήταν τακτικισμός, την εξηγούσαν σαν υπεκφυγή: Ο πρωτεύσας αρχηγός αποκλείεται, με νωπή την εντολή, να προσυπογράψει τον πολιτικό παροπλισμό του. Αρα, ο Ανδρουλάκης θα έχει έτσι επιτύχει τον αρχικό του σκοπό: Να μην επωμιστεί κυβερνητική ευθύνη, και ταυτόχρονα, να αποφύγει το κόστος του κυβερνητικού αδιεξόδου. Δεν φταίμε εμείς. Εκείνοι δεν δέχτηκαν τους όρους μας.

Ως εδώ, η στάσις αυτή νιώθεται. Θυμίζει άλλωστε μια

Στις εκλογές θα παιχθούν αρχηγικά κεφάλια

 

Κύβος ερρίφθη. Η άτυπη προεκλογική περίοδος μετετράπη ουσιαστικά σε επίσημη με τη γνωστοποίηση της ημερομηνίας. Μακρόχρονη η προεκλογική περίοδος. Η τοξικότητα πέρασε από τα social media στα mainstream και στα κόμματα. 

«Είστε γελοίος», «είστε γελοία»  ήταν χθες το προοίμιο των επερχόμενων φιλοφρονήσεων μεταξύ δύο πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων. Βεβαίως δεν υστέρησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη ρήση του Πρωθυπουργού ότι πιστεύει στις μονοκομματικές αλλά όχι μονόχρωμες κυβερνήσεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για κυβέρνηση «κουρελού». Ναι, ο Τσίπρας, που πέραν του  ότι συγκυβέρνησε με τον Καμμένο, διατήρησε τη δεδηλωμένη προσαρτώντας βουλευτές του Καμμένου, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και του Λεβέντη (πόσο πιο κουρελού  δηλαδή;). 

Το χειρότερο είναι ότι αναβίωσε πρακτικές που έρχονται από την πιο φρικαλέα περίοδο των μέσων του προηγουμένου αιώνα:

Κοίτα ποιος μιλάει για αποστασίες

Έπειτα από μια αναστολή δραστηριοτήτων λόγω πένθους, η πολιτική τάξη της χώρας επανήλθε στους, ας πούμε, κανονικούς ρυθμούς και οι πολιτικοί αρχηγοί έπεσαν με τα μούτρα στις τοξικές και τυφλές αντιπαραθέσεις.

Το φιτίλι άναψε με το τέχνασμα του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος υπό όρους, προϋποθέσεις και πολλά «αν και εφόσον», είπε ότι θα συμμετάσχει μετεκλογικά σε μια κυβέρνηση και θα προτείνει ένα πρόσωπο-έκπληξη για τη θέση του Πρωθυπουργού. Ξέσπασε φασαρία, άρχισαν να λέγονται διάφορα, κάποιοι μίλησαν για αντιθεσμικές πρακτικές και επιδιώξεις, αλλά όλα αυτά είναι μάλλον υπερβολικά. Το βασικότερο πρόβλημα σε αυτά που λέει ο Ανδρουλάκης εδώ και καιρό, είναι ότι πρέπει να βγαίνουν στη συνέχεια διάφοροι δικοί του και να τα διευκρινίζουν, να τα ερμηνεύουν, να τα ανασκευάζουν. Αν χρειάζεται να εξηγείς συνεχώς αυτά που λες, κάποιο πρόβλημα έχει το μήνυμα.

Το θέμα εν όψει εκλογών είναι όμως ευρύτερο.

Έχει να κάνει με την ευκολία με την οποία η πολιτική συζήτηση εκτροχιάζεται και οδηγείται σε ασύμμετρες συγκρούσεις και ατυχείς συγκρίσεις.

Ενα χαρακτηριστικό δείγμα (μήπως και μια πρόγευση για όσα θα ακολουθήσουν;) ήταν ο άτυπος διάλογος μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα το απόγευμα της Δευτέρας.

Είπε ο Πρωθυπουργός στη Λαμία:

Τα μεταξωτά βρακιά

Οι επόμενες εκλογές είναι ναρκοθετημένες από τον εκλογικό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι απίθανο το ενδεχόμενο να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, με δεδομένο ότι οι δημοσκοπήσεις θα επαληθευτούν και τα κόμματα θα συγκεντρώσουν ένα ποσοστό συν πλην 5% από αυτό που φαίνεται να καταγράφουν σήμερα.

Ποια είναι η μοναδική περίπτωση να προκύψει κυβέρνηση από τις εκλογές που αναμένεται να προκηρυχθούν για τις 28 Μαϊου; Να συμφωνηθεί κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα σε κάποια από τα τρία-τέσσερα πρώτα κόμματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά. Το ΚΚΕ μετά το πείραμα του 1989 σταθερά αρνείται να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας και δηλώνει ότι θα μέλη του πολιτμπιρό των Ελλήνων κομμουνιστών θα μπουν στην κυβέρνηση μόνο αν το κόμμα λάβει το 50%+1 ψήφο.
Άρα, η συζήτηση αφορά βασικά το ΠΑΣΟΚ. Που φιλοδοξεί να αντλήσει ψηφοφόρους από τις δεξαμενές των δυσαρεστημένων του κέντρου που στο πρόσφατο παρελθόν επέλεξαν ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ αλλά παλαιότερα ήταν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Και επιχειρώντας να δώσει περιεχόμενο στην άποψη που έχει ένας στους τρεις ερωτηθέντες που στο ερώτημα «ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό;», απαντά κανένας από τους δύο όταν ακούει τα ονόματα Μητσοτάκης και Τσίπρας, δεσμεύεται ότι το ΠΑΣΟΚ θα γίνει το δεκανίκι για κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό άλλο πρόσωπο από τον αρχηγό της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς η τοποθέτηση αυτή του Νίκου Ανδρουλάκη δεν

Η «κίτρινη κάρτα» στον Α. Λοβέρδο

Παρακολούθησα αυτά που είπε ο Α. Λοβέρδος στην τηλεόραση του Σκάι χθες το μεσημέρι και αντιλήφθηκα πως δεν θέλει να δώσει συνέχεια στη διαφωνία του με τη γραμμή Ανδρουλάκη για το πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού. Απ' όσα κατάλαβα η διαφωνία του Α. Λοβέρδου δεν βρισκόταν στην θέση για άλλο πρόσωπο πλην Τσίπρα - Μητσοτάκη, αλλά στην προεκλογική αφασία του ΠΑΣΟΚ επ΄αυτού του ζητήματος.

Δηλαδή ο Λοβέρδος, διασώζοντας τη σοβαρότητά του, είπε στον Ανδρουλάκη και στην ομάδα του πως δεν γίνεται να πάμε σε εκλογές χωρίς να έχουμε πρόταση για συγκεκριμένο πρόσωπο για πρωθυπουργό. Μια ένσταση κοινής λογικής. Τι θα λέμε όταν θα μας ρωτάνε; Ο Κανένας; 

Χθες στην τηλεόραση του Σκάι προσπάθησε να κλείσει το θέμα λέγοντας «ό,τι είχα να πω το είπα. Τελεία». 

Μόνο που στην πολιτική την τελεία δεν αρκεί να τη βάλεις μόνον εσύ. Θα πρέπει να τη βάλει και ο άλλος, στην

Επέστρεψε αμετανόητος και αδιόρθωτος

 

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια (για τον Τσίπρα) μένουν. Πρόκειται για άμετρο λαϊκισμό; Πρόκειται για έλλειψη ενσυναίσθησης; Πρόκειται, μπρος στο φάσμα μίας ακόμη εκλογικής ήττας, για πανικό; Ή όλα αυτά μαζί;

Ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου, μετά το σύντομο διάλειμμα «στροφή στο Κέντρο», επανήλθε με φόρα στο πολιτικό σκηνικό, ζωσμένος με όλα τα «όπλα» που τον έκαναν διάσημο.

Το δράμα που εκτυλίχθηκε στην κοιλάδα δεν θα τον εμποδίσει να θυμίσει σε όλους –κυρίως σε κάποιους αναποφάσιστους του λεγόμενου κεντρώου χώρου– τι εστί ΣΥΡΙΖΑ επί βασιλείας του.

Η ανείπωτη τραγωδία στην καταραμένη κοιλάδα των δακρύων δεν θα τον εμποδίσει να βγάλει εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το μεγάλο του ταξίδι στον λασπωμένο δρόμο του λαϊκισμού, της εχθροπάθειας και του διχασμού.

Ο χαμός 57 ψυχών δεν θα τον εμποδίσει να μεταβεί, εν κρυπτώ και παραβύστω, στη Λάρισα για να δώσει ένα ακόμη show υποκρισίας και ντροπής σ’ ένα γιαπί με το μυστρί της λάσπης ανά χείρας.

Η… κανονικότητα

Ουδεμία έκπληξη, λένε πολιτικοί αναλυτές και πολιτικοί του αντίπαλοι, αναφερόμενοι στην επιστροφή στην…

Υπόθεση Ανδρέα Γεωργίου: Ποιοι πρέπει να ντρέπονται;

Το σημερινό κείμενο αφορά τον Ανδρέα Γεωργίου και την πρόσφατη δικαίωσή του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Πριν πάμε στο θέμα θέλω να κάνω μια παρένθεση.

Ημουν 23 χρονών όταν είδα στον κινηματογράφο το έργο «The Trial» (δεν θυμάμαι τον ελληνικό τίτλο της ταινίας) που αναφέρεται στη «Δίκη» του Franz Kafka. Μια εμβληματική ταινία με σκηνοθέτη τον Orson Welles (παίζει και στην ταινία) πρωταγωνιστή τον Anthony Perkins με ρόλους για τη Romy Schneider, την Elsa Martinelli και την Jeanne Moreau. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει από τότε 60 ολόκληρα χρόνια, εντούτοις θυμούμαι πολύ καλά την υπόθεση αλλά και μια σκηνή που ήταν πραγματικά προφητική. Είναι μια τεράστια αίθουσα με άπειρα και σωστά στοιχισμένα γραφεία, σε κάθε ένα από τα οποία κάθεται ένα πρόσωπο με μια τηλεφωνική συσκευή και γραφομηχανή. Πολύ αργότερα μια τέτοια αίθουσα (όχι τόσο μεγάλη) είχαμε στη Δέλτα Πληροφορική όπου αντί για γραφομηχανές είχαμε προσωπικούς υπολογιστές για να καταχωρίζουν data!

Η ιστορία του Ανδρέα Γεωργίου είναι παρόμοια. Ναι μεν ο πρωταγωνιστής δεν ήξερε γιατί τον δικάζουν, αλλά και ο Ανδρέας Γεωργίου κάθε φορά που αθωωνόταν αντιμετώπιζε διαφορετικές κατηγορίες. Είχα γράψει στο

«Ευγενής» άμιλλα στη χυδαιότητα

Στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια στελέχη διαγκωνίζονται ποιος θα πάρει τον καλύτερο βαθμό αποφοίτησης από τη σχολή Πολάκη. Και λένε αυτά που όλοι ακούμε και δεν πιστεύουμε στα αυτιά μας πως βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις για τον πρωθυπουργό και δικαστικούς λειτουργούς. Φυσικά, για τους βωμολόχους δεν υπάρχει καμιά συνέπεια, καθώς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως και οι ύβρεις είναι μέρος του πολιτικού λόγου. 

Οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παρεκτρέπονται τι κίνητρο έχουν; Εκλογές έρχονται, το λούμπεν ακροατήριο είναι μεγάλο και, όσοι αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό, έχουν βάσιμους λόγους να ελπίζουν στην επανεκλογή τους. 

Ο αυριανισμός, ως γνωστόν, αποτελεί μια συγκεκριμένη πολιτική έκφραση που έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του 1980. Τότε που, με μεγάλη ευκολία, έκανε πρωτοσέλιδο τη χαλκευμένη φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και λίγο αργότερα, όταν άλλαξε η φορά του ανέμου, με εξίσου μεγάλη ευκολία πολεμούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου με τις φωτογραφίες της μετέπειτα συζύγου του. 

Σήμερα, είναι παγκοίνως γνωστό πως όλος αυτός ο όχλος έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ πάνω από

Μπήκε μέσα τους ο… Πολάκης: Λαϊκισμός άνευ όρων και προϋποθέσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ

«Αν θέλουμε να κερδίσουμε το κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά» δήλωνε τον Ιούλιο του 2021 ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που η στροφή ήταν μεγάλη και πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχη ιδεολογία, και όχι τακτική, είναι πλέον ο πολακισμός και με τη βούλα.

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να μην απαγκιστρωθεί από το άλλο πρόσωπο που εμφανίζεται στον καθρέπτη του έχει λειτουργήσει καταλυτικά στα στελέχη της Κουμουνδούρου, τα οποία πλέον επιδίδονται σε έναν λαϊκισμό άνευ όρων και προϋποθέσεων αναδεικνύοντας σε προμετωπίδα των παρεμβάσεων τους την αθλιότητα και τις ύβρεις.

Κεντρικός στόχος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και βασικό “εργαλείο” στην προσπάθεια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η τραγωδία των Τεμπών. Οι 57 νεκροί έχουν πλέον εργαλειοποιηθεί σε βαθμό που παραβιάζει κάθε λογική, κυρίως όμως την ίδια την ηθική της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.

Τα όσα γράφονται και τα όσα λέγονται στη δημόσια σφαίρα αναδεικνύουν την πιο ακραία μορφή λαϊκισμού και

Ανάστατο το ΠΑΣΟΚ από την πρόταση Ανδρουλάκη

 

Ειρωνία της ιστορίας «έτσι που το’ φεραν η μοίρα και τα χρόνια». Κάποτε ο Αντρέας στην εποχή της φθοράς, είχε κάνει την εμβληματική δήλωση ότι «Το ΠΑΣΟΚ είναι κίνημα εξουσίας, δεν γεννήθηκε για να αποτελέσει διάττοντα αστέρα. Ούτε κληρονομείται, ούτε χαρίζεται, ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια».

Φευ κληρονομήθηκε στον υιό του που του έδωσε τροχιά διάττοντος αστέρος, ενώ τεμαχίστηκε σε τιμάρια στις εκλογές Ιανουαρίου του 2015. Και φυσικά κόμμα εξουσίας έχει πάψει να είναι, παρότι ο καινούργιος αρχηγός βλέπει τον ίσκιο του κόμματος και τον περνάει για το μπόι του (του κόμματος πάντα).

Παρεμπιπτόντως το ΠΑΣΟΚ ρευστοποιημένο (την ρευστοποίηση δεν την είχε προβλέψει ο Αντρέας) εξακολουθεί να είναι διάχυτο στα άλλα δύο κόμματα, και τα στελέχη του να διακρίνονται με θετικό ή αρνητικό, πάντως με εμφατικό τρόπο. Η όπως είχε πει κάποτε ο Γιάννης Δατσέρης «Σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, σε κάθε κομμάτι της διοίκησης, για κάθε

Vertigo

Ας επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη καταγραφή του πολιτικού σκηνικού 25 ημέρες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και ενώ βρισκόμαστε περίπου δύο μήνες πριν από τις πρώτες εκλογές, που θα γίνουν είτε 21 είτε 28 Μαΐου.

Η Νέα Δημοκρατία, αν θεωρήσουμε έγκυρες τις δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά τα Τέμπη, έχασε κάπου 3,5 μονάδες και απομακρύνθηκε περίπου αντίστοιχα από την αυτοδυναμία. Λογικά, λοιπόν, εκεί σε αυτά τα ποσοστά -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- είναι το πιο χαμηλό όριό της. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες, τις τελευταίες ημέρες το κυβερνών κόμμα αρχίζει και «τσιμπάει πίσω» λίγο-λίγο ένα ποσοστό (GPO +0,7%). Σε κάθε περίπτωση φαίνεται να μην κινδυνεύει η πρωτιά από τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται πίσω περί τις 4-5 μονάδες και από αυτή την τραγωδία δεν είδε το ποσοστό του να αυξάνεται καθόλου. Ίσως η απομάκρυνση του Πολάκη να στέρησε στην αξιωματική αντιπολίτευση μια-δυο μονάδες, γι’ αυτό και η επιχείρηση στροφής προς το Κέντρο κατέληξε σε φιάσκο και αναστροφή στα... γνωστά.
Σήμερα, πάντως, όπως έχει η πολιτική εικόνα, καταγράφεται μια αρκετά σημαντική και διακριτή απόσταση της Νέας Δημοκρατίας από την αυτοδυναμία, η οποία με τον υφιστάμενο εκλογικό νόμο χρειάζεται 37%-38%, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι

Ο ολοκληρωτισμός της αλητείας

«Ορδές που κραυγάζουν, βρίζουν και απειλούν. Τη Δευτέρα δέχθηκα επίθεση έξω από το γραφείο μου. Χθες, επίθεση στην αίθουσα. Έπρεπε να προστατεύσω τους φοιτητές μου, η κατάσταση ήταν ένα τσακ πριν βγουν ρόπαλα», δηλώνει στην Athens Voice η Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου. Εκείνη έπρεπε να προστατεύσει τους φοιτητές της, όμως οι συνάδελφοί της δεν έσπευσαν να της συμπαρασταθούν. Φοβήθηκαν τις ορδές; Δεν ήθελαν να μπλέξουν; Ή μήπως έριξαν το επεισόδιο στο καλάθι με τα άπλυτα της πανεπιστημιακής ζωής; Κοινώς το θεώρησαν αμελητέο, κοινότοπο. Ας πρόσεχε. Δεν σκεφτόταν τις συνέπειες όταν με ανάρτησή της στο fb αντιμετώπιζε κριτικά τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη; Ας ρωτούσε κάποιον ορθώς σκεπτόμενο να της υπαγορεύσει τις σωστές λέξεις. Όμως τι να περιμένεις από μια καθηγήτρια Φιλοσοφίας η οποία προ καιρού είχε πρωτοστατήσει στην κίνηση για την αφαίρεση του τίτλου του καθηγητή από τον Πούτιν; Στη φωτογραφία είδα ένα τεράστιο πανό που

Eίναι εικόνα κόμματος που θέλει να κυβερνήσει;

Οφείλω να υπενθυμίσω -για να μην ξεχνιόμαστε- πως ο Π. Πολάκης δεν θα τιμωρούνταν από το κόμμα του γιατί στοχοποίησε δημοσιογράφους και απείλησε δικαστές, αλλά γιατί παρουσίασε δική του πολιτική πλατφόρμα. Η θριαμβευτική απαλλαγή του έστειλε μήνυμα προς όλα τα λούμπεν στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεσαλώσουν. Να εγκαταλείψουν τον πολιτικό λόγο, έστω και στην πιο ακραία μορφή του-και να μετατραπούν σε κοινούς χούλιγκανς. Αφού απαλλάχθηκε ο «μεγάλος», άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και βγήκαν έξω τα πολιτικά λύματα. 

Έτσι εμφανίστηκε ένας πρώην δήμαρχος -υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ- να απειλεί πως θα γιαουρτώσει τον Μητσοτάκη όταν επισκεφτεί την περιοχή του. Μάλιστα, ο γνωστός κλακαδόρος του Τσίπρα δεν αρκέστηκε σε αυτή τη δήλωση. Έκανε ακόμα ένα βήμα προς τον εξευτελισμό του. Δημοσίευσε στο Διαδίκτυο φωτογραφία του με ένα γιαούρτι για να μας πείσει πως αυτό που είπε, το εννοεί. 

Η Νέα Δημοκρατία ζήτησε τη διαγραφή του από

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Από την οργή, στην εκλογή των ικανών και ηθικών

Έχουμε ζήσει πολλές φυσικές καταστροφές όπου το κράτος απεδείχθη κατώτερο των περιστάσεων. Όπως και τραγωδίες που οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα – και εδώ εννοώ ανίκανες διαχρονικά και διακομματικά πολιτικές ηγεσίες, που επιβιώνουν χάρις στο πελατειακό κράτος, οι οποίες δεν έχουν την ικανότητα να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμες στρατηγικές και να εφαρμόσουν βραχυπρόθεσμες δράσεις, ενώ αδυνατούν να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις όταν αυτές προκύπτουν.

Θα διδαχθούμε από τα λάθη, που συχνά στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, πέρα από τις τεράστιες υλικές ζημιές που πάντα προκαλούν;

Σε δύο μήνες θα έχουμε εκλογές. Πού θα οδηγήσουν ο πόνος, ο θυμός, η οργή; Κάποιοι θα απόσχουν, κάποιοι θα ψηφίσουν «αντισυστημικά» γιατί τα κόμματα εξουσίας τούς έχουν απογοητεύσει. Αλλά είναι αυτή η λύση; Να ψηφίζεις με το θυμικό για να γκρεμίσεις, και όχι με τη λογική για να κτίσεις;

Θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα αν ψηφίσουν λιγότεροι ή ενισχυθούν ακραία ή περιθωριακά κόμματα, που

«Η κόλαση είναι οι… άλλοι» ή «ενός Πολάκη μύριοι Γκλέτσοι έπονται»

Όταν το 2014 ο Σταύρος Θεοδωράκης πήρε την πρωτοβουλία να ιδρύσει το «Ποτάμι», έναν μετριοπαθή πολιτικό σχηματισμό που έστελνε μηνύματα καταλλαγής απέναντι στην αφόρητη οξύτητα που είχε δημιουργήσει η μνημονιακή επέλαση, οι ένθεν κακείθεν φανατικοί ξιφουλκούσαν εναντίον του, καταμαρτυρώντας του τα μύρια όσα, κυρίως μέσα από την ανωνυμία του Διαδικτύου.

Σφοδρότεροι επικριτές του ήταν οι τότε επελαύνοντες προς την εξουσία φίλοι και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εννοούσαν να χωνέψουν τον πιθανολογούμενο κίνδυνο ότι ίσως έχαναν τα λάφυρα που προσδοκούσαν να τους επιφέρει η επερχόμενη εκλογική νίκη. Παρά ταύτα, μάλλον αφελώς σκεπτόμενος, ο Θεοδωράκης έτρεφε την αυταπάτη ότι μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν είχε αυτοδύναμη πλειοψηφία, θα τον προτιμούσε ως κυβερνητικό εταίρο.
Φυσικά, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Με τους οποίους, άλλωστε, μοιράζονταν πολύ περισσότερα από όσα κοινά θα μπορούσε να βρει ο Τσίπρας στους «ποταμίσιους». Με τον Καμένο μοιράζονταν πρωτίστως τις λαϊκίστικες διακηρύξεις περί κατάργησης του Μνημονίου «με ένα νόμο και ένα άρθρο». Αλλά και την

Κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, δε θα πάρουμε!

 

Είναι προφανές πως πίσω από τις υπερφίαλες απόψεις του Ν. Ανδρουλάκη κρύβεται η απόφαση του να μην αναλάβει το κόμμα του κυβερνητικές ευθύνες. Τόσο ανόητος δεν μπορεί να είναι ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ ώστε να μην αντιλαμβάνεται πως ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν τους όρους του. Προς το παρόν δε σχολιάζω, επί της ουσίας, αυτή την απόφαση του Ν. Ανδρουλάκη. Απλώς επιγραμματικά λέω πως είναι αυτοκτονική για αυτόν τον χώρο. 

Πάμε παρακάτω. 

Συνεπώς, δύο προοπτικές υπάρχουν: Είτε αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, όποιο και αν είναι αυτό είτε ο σχηματισμός κυβέρνησης από τα δύο μεγάλα κόμματα. 

Στην πρώτη προοπτική αναφέρομαι διεξοδικά στο χθεσινό άρθρο μου στο liberal.gr, όπου με αριθμητικά στοιχεία αποδεικνύω πως όποτε έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις (2012 και 2019), στις δεύτερες εκλογές ο νικητής των

Στα κάγκελα ο Λάκης Λαζόπουλος για Πολάκη: Ο Τσίπρας λέει και ξελέει -Παιδική χαρά ο ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί βαρεμάρα

Λάβρος εμφανίστηκε ο Λάκης Λαζόπουλος για την παραμονή του Παύλου Πολάκη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο γνωστός ηθοποιός - που δεν έχει κρύψει τη συμπάθειά του για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ξιφούλκησε μέσω της διαδικτυακής ραδιοφωνικής του εκπομπής, όχι μόνο κατά του Πολάκη αλλά και κατά του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα τον οποίο κατηγορεί για ανακολουθία λόγων-έργων. Επίσης χαρακτηρίζει«παιδική χαρά» τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι «με το ίδιο παρεάκι δεν μπορείς να φέρεις διαφορετικό μέλλον» εξ ου και «αυτή η βαρεμάρα και στασιμότητα».
Υπενθυμίζεται ότι

«Αληθινή συγχώρεση ζητώ σου, ομορφιά μου»

– Λεωνίδα μου, θα σ’ τα πω όπως μου τα εξομολογήθηκε η Μπέτυ και ας μείνουν μεταξύ μας. 

– Τάφος!

– Τι πέρασαν οι άνθρωποι με τον Πολάκη, δεν λέγεται! Χτυπούσε το κινητό του Αλέξη με απόκρυψη και με το που απαντούσε, άκουγε «μουτς» σαν φιλί. «Γυναίκα είναι», σκέφτηκε η Μπέτυ και έγινε το έλα να δεις. Ξανά χτύπημα, ξανά «μουτς». Επί δύο μέρες αυτά.

Μετά, το πράγμα χόντρυνε. Αντί για «μουτς», άκουσαν το παλιό τραγούδι «Ενα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο» και στο τέλος, πάλι «μουτς». «Ποια είναι αυτή; Τι χάλια είναι αυτά;». «Πού να ξέρω;» απάντησε ο Αλέξης. «Είναι δυνατόν να παραμένεις έτσι ανέκφραστος;» του φώναξε η γυναίκα. «Με παρεξηγείς. Είναι το μπότοξ, Μπέτυ μου. Μέσα μου έχω θυμό για αυτή τη συνεχή παρενόχληση. Αλλά δεν έχω τρόπο να βρω άκρη. Εμείς δεν κάνουμε παρακολουθήσεις. Ο ένοχος, όμως, θα βρεθεί».

Την επομένη, Λεωνίδα μου, άλλο τραγούδι: «Συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ, δεν ξέρω να αγαπώ όμως πιο λίγο» της Γαλάνη. Στο τέλος όμως ακούστηκε ένα «Αχχχχχ! Μουτς» από ανδρικό στόμα. Πάγωσαν Αλέξης και Μπέτυ. «Σαν άντρας μου ακούστηκε», είπε η Μπέτυ. Την επομένη, Λεωνίδα μου, άλλαξε ο ρυθμός. Κρητική λύρα έπαιζε και

Τι λέει λοιπόν ο Νίκος Ανδρουλάκης

Μέχρι τις εκλογές μεσολαβεί ένας …αιώνας- υπό την έννοια ότι όλα μπορούν να συμβούν από τη μία στιγμή στην άλλη.

Την Κυριακή της Αποκριάς η επικαιρότητα στρεφόταν, σχεδόν αποκλειστικά, στην κάρτα εξόδου από τα ψηφοδέλτια που έδειχνε ο κ. Τσίπρας στον κ. Πολάκη- και την Τρίτη το βράδυ ο κόσμος όλος «πάγωσε» από την τραγωδία στα Τέμπη, όπου χάθηκαν άδικα 57 άνθρωποι, φοιτητές οι περισσότεροι.
Τρεις εβδομάδες μετά, τα αμείλικτα ερωτήματα μαζί με το βαρύ κλίμα από το πολύνεκρο δυστύχημα παραμένουν, ο Παύλος Πολάκης «επιστρέφει» στην κανονικότητα των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ (φυσικά το δεύτερο δεν μπορεί να συγκριθεί με το τραγικό γεγονός) και τα κόμματα ετοιμάζονται να δώσουν την εκλογική μάχη του Μάη, σε ένα τοπίο που συνεχώς αλλάζει.

Οι πολιτικοί αρχηγοί προσπαθούν να βρουν το κατάλληλο σημείο εκκίνησης μετά την τομή στο χρόνο που προκάλεσαν τα Τέμπη, μετράνε εκ νέου τις δυνάμεις τους στις

Οι Ροβεσπιέροι της Αριστεράς και η συνέντευξη Μητσοτάκη

«Υπάρχει μια νέα ταυτοτική και μισαλλόδοξη Αριστερά με αυταρχικές τάσεις, όπως ακριβώς κάποτε αυτές τις τάσεις τις είχαν οι σταλινικοί και οι αριστεροί του Τρίτου Κόσμου. Θεωρούν ότι πρωτοτυπούν, αλλά αντ΄ αυτού επαναλαμβάνουν  τα λάθη της παλιάς σχολής», έγραφε ο γηραιός καθηγητή του Πρίνστον Μάικλ Γουόλτσερ, βιβλία του οποίου «Περί ανεκτικότητας» και άλλα, έχουν μεταφραστεί και στην Ελλάδα.   

Αφορούσε την αμερικανική Αριστερά στην περίοδο της ξέφρενης αποκαθήλωσης των αγαλμάτων, καθώς «νέοι κυρίως άνθρωποι σχεδιάζουν έναν κόσμο χωρίς αποχρώσεις». Όλα είναι καλά είτε όλα είναι κακά, και κάποια στιγμή καταλήγεις να λιντσάρεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως το λιντσάρισμα ισχύει και εδώ. 

Εν αρχή ην το λιγότερο γνωστό επεισόδιο. Η πρόεδρος του τμήματος Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ Βάνα Νικολαΐδου – Κυριανίδου, στοχοποιήθηκε από αριστερούς φοιτητές επειδή στο facebook έγραψε ότι οι κινητοποιήσεις για το δυστύχημα στα Τέμπη δεν μπορεί να έχουν τοξικότητα ή βία, καθώς αυτά δεν συνάδουν με καμιά διαμαρτυρία, πόσο μάλλον με ένα συλλαλητήριο για μια εθνική τραγωδία. 

Τι ήταν να το γράψει; Της την έπεσαν οι Ροβεσπιέροι  της αριστερής καθαρότητας, αρχικά με σχόλια στην ανάρτησή της.  Κάποιοι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι χαρακτήριζε…

H δυσαρέσκεια στον ΣΥΡΙΖΑ για Πολάκη και η συνέντευξη Μητσοτάκη στον Θεοδωράκη

Ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης εμφανίστηκε στο καφενείο της Βουλής, ενώ συνεδρίαζε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για την τραγωδία των Τεμπών. Ήταν συνοφρυωμένος και αμίλητος, χωρίς τον αέρα που είχε την προηγούμενη μέρα, στον απόηχο της ομόφωνης απόφασης της Πολιτικής Γραμματείας για επιστροφή του στα ψηφοδέλτια. Μπορεί να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι τον έβγαλαν από την Επιτροπή και τον αντικατέστησαν με τον Γ. Ραγκούση, οπότε του στέρησαν τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει σε ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός, δείχνοντας ότι δεν τον εμπιστεύονται ούτε τον εκτιμούν τόσο ώστε να του αναθέσουν σοβαρό ρόλο.

Το βέβαιο είναι ότι οι αναρτήσεις με τις οποίες επιτέθηκε στον Ν. Χατζηνικολάου και τον Αδ. Γεωργιάδη, με το γνωστό του ύφος, προκάλεσαν δυσαρέσκεια στην Κουμουνδούρου γιατί εκτέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας που υποτίθεται ότι δέχτηκε τη συγγνώμη του με την προϋπόθεση ότι θα κατέβαζε τους τόνους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και ο Π. Πολάκης δεν μπόρεσε να

Μπορεί η τραγωδία των Τεμπών να μας κάνει θεσμικά ώριμους;

Η τραγωδία των Τεμπών έβγαλε, δικαιολογημένα, τον κόσμο στον δρόμο. Τα οργισμένα πλήθη ζητάνε πλήρη έρευνα, τιμωρία ενόχων, δικαιοσύνη. (Σε ένα πανό, είδα και «εκδίκηση», αλλά το προσπερνώ.) Άλλο πράγμα, όμως, είναι να το λες, άλλο να το κάνεις. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη, για να μάθουμε από το κακό που μας συνέβη, πρέπει να λειτουργούμε ως ορθολογικά οργανωμένη πολιτική κοινότητα. Το κάνουμε;

Αμφιβάλλω. Δείτε τη μεγάλη εικόνα. Κάθε φορά που συμβαίνει μια κρίση, όπως ένα μείζον οργανωσιακό ατύχημα, μια μεγάλη φυσική καταστροφή ή μια κρίσιμη αστοχία κρατικού θεσμού (π.χ. Αστυνομία), η τάση είναι να επέρχεται πολωτική κομματική σύγκρουση – όχι απλώς κριτική αλλά άμετρη αντιπαράθεση. Για να το πω διαφορετικά, μοιάζει να ενεργοποιούν οι κρίσεις το βαθύ ρήγμα της φανατικής πόλωσης που διαπερνά το πολιτικό σύστημα, παράγοντας πολιτικούς σεισμούς. 

Αυτή η τάση είναι αποκαλυπτική:

Παύλος Πολάκης: Ασετ

Τα έκανε όλα σωστά. Για κάποιον που επιδιώκει να επανασυστηθεί στο μεγάλο κοινό, το οποίο του είχε γυρίσει την πλάτη το 2019, τα «σωστά» ήταν μια σειρά από πρωτοβουλίες που συμβόλιζαν ότι ο Τσίπρας είναι όντως υποψήφιος πρωθυπουργός – ότι εννοεί να συμμετέχει στον κομματικό ανταγωνισμό ως εναλλακτικός διαχειριστής και όχι μόνο ως μεταπράτης της μιζέριας. Πήγε λοιπόν στον Στουρνάρα κι έμεινε ώρες· συναντήθηκε με τον Αντονι Μπλίνκεν· και κυρίως απέφευγε (μέχρι χθες) να ανέβει στα κάγκελα μετά τα Τέμπη.

Αν και όψιμη, αυτή η καμπάνια του «ξεφοβίσματος» της μεσαίας τάξης είχε μια σημαία: την απόσυρση Πολάκη. Η απόσυρση της απόσυρσης, με τον Τσίπρα να δέχεται τάχα ως σωφρονισμένο και ξεπουπουλιασμένο τον μεταμεληθέντα βουλευτή του, μοιάζει να αποδομεί όλη τη στρατηγική που προηγήθηκε. Δεν είναι μόνο το

Βεβήλωση νεκρών

 

Οι νεκροί είναι έρημοι και ανυπεράσπιστοι απέναντι σε όσους επενδύουν πολιτικά στον θάνατό τους. Για τον πολύ λαό το δυστύχημα των Τεμπών αποτέλεσε ένα οδυνηρό ξάφνιασμα, ένα βαθύ σοκ. Επέφερε μια πάνδημη θλίψη που εξακτινώθηκε και σε Έλληνες του εξωτερικού, καθώς η σημερινή τεχνολογία τους επιτρέπει καθημερινή επαφή με τα τεκταινόμενα στην πατρίδα.

Δεν ήταν μόνο ο μεγάλος αριθμός των νεκρών και ο άδικος θάνατός τους. Ηταν κυρίως τα νιάτα τους που μας λύγισαν. Τα γεμάτα από χαρά και προσμονή ζωής χαμόγελά τους, όπως αποτυπώνονταν στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν. Λυγμός και οργή για το άδικο. Αλλά οι επαγγελματίες της οργής κράτησαν το δεύτερο.

Στις πρώτες διαδηλώσεις εμφανίστηκαν αλλότρια είδη που επένδυαν στην συλλογική συγκίνηση για να περάσουν τις δικές τους «πλατφόρμες». Από εκείνους τους κομματικούς νεαρούς οπαδούς που φέρουν κοντάρια εν είδει σημαιών στις διαδηλώσεις, έως εκείνους που κραυγάζουν «Η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς».

Ηταν και οι στοχοπροσηλωμένοι μονομανείς που

Γκλέτσος για Μητσοτάκη στη Λαμία: «Άμα πάω να τον γιαουρτώσω;»

Απειλητικά σχόλια κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, έκανε ο Απόστολος Γκλέτσος, κάτω από ανάρτηση περιφερειακού συμβούλου στο Facebook, λίγο πριν την περιοδεία του πρωθυπουργού στη Λαμία.

Συγκεκριμένα, ο περιφερειακός σύμβουλος του συνδυασμού «Στερεά… Υπεροχής!» Σπύρος Λάμπου έγραψε στο προφίλ του στο Facebook: 

«Έρχεται ο Μητσοτάκης στη Λαμία...

Για να δούμε ποιοι

Θα είναι στο θέατρο ;

Και μην ακούσω ότι είναι ο πρωθυπουργός και πρέπει να πάνε !

Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα μετα το έγκλημα των Τεμπών !

Όποιος θέλει να τον συναντήσει θεσμικά , υπάρχει το δημαρχείο κλπ !

Στο θέατρο θα είναι καθαρή κομματική προεκλογική ομιλία !

Για να δούμε ...

Για να ξέρουμε ντε !».

Η ανάρτηση του Σπύρου Λάμπου:

Ένα βουνό αγωγές δημοσιογράφων για τον Πολάκη

Κάποιοι από τους δημοσιογράφους που στοχοποιήθηκαν από τον Παύλο Πολάκη με την ανάρτηση που προκάλεσε ακόμη και την αποδοκιμασία του από την Κουμουνδούρου θα στραφούν εναντίον του δικαστικά.

Την πληροφορία γράφει ο Γ. Παπαχρήστος στα ΝΕΑ εξηγώντας γιατί ο ίδιος δεν περιλαμβάνεται στη λίστα αυτών στους οποίους επιτέθηκε ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράφει συγκεκριμένα: 

Με ρωτούν συγγενείς και φίλοι πώς και είμαι στο απυρόβλητο Πολάκη – εν αντιθέσει με 15 άλλους στοχοποιηθέντες συναδέλφους μου, οι οποίοι αναρτήθηκαν προ 20ημέρου σε ηλεκτρονική αφίσα και για τους οποίους ο Πολάκης δεν έπραξε ούτε το ελάχιστο – μια συγγνώμη και προς αυτούς.

Απαντώ, προς ενημέρωση όλων:

Τσίπρας: Από το πένθος έως το γιαπί ένας Πολάκης δρόμος

Οι περίπου 20 μέρες χωρίς τον Παύλο Πολάκη, κατά τις οποίες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φόρεσε τα ιμάτια του «κεντρώου», με κορυφαία στιγμή τη -συλλεκτική πλέον- συνέντευξή του στο Mega στις 14 Μαρτίου, φαίνεται ότι του έπεσαν πολλές. Κι όταν σε πιέζει κάτι και σε σφίγγει, έρχεται η στιγμή που το βγάζεις από πάνω σου και ανακουφίζεσαι με ένα ξέσπασμα.  

Μετά το Σαββατοκύριακο της αυτογνωσίας και τη θριαμβευτική αποκατάσταση του κ. Πολάκη ως… αυτό που πάντα ήταν -η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ- ο Αλέξης Τσίπρας δεν άργησε την Δευτέρα να ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό του: Πέταξε λυτρωμένος τα ασφυκτικά ιμάτια του «κεντρώου» και του «σοβαρού» και αφήνοντας πίσω τη συντριβή για την τραγωδία, πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του ένα ακόμη πολιτικό χάπενινγκ: το γιαπί της Λάρισας.  

Το αν είναι ανώτερο από τους αξέχαστους μουσαμάδες του Μετρό της Θεσσαλονίκης, που θεωρείται το αριστούργημα της συριζαϊκής προπαγάνδας, εξαρτάται και από

Ένα χρήσιμο κόμμα

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο Κώστας Σημίτης είχε υποστηρίξει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «ένας χρήσιμος-και κρίσιμος- παράγοντας της πολιτικής σκηνής»

Μετά το δυστύχημα των Τεμπών και την απομάκρυνση της προοπτικής της αυτοδυναμίας, ο ρόλος του δείχνει να γίνεται ακόμα πιο κρίσιμος. Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα ένα πιθανό σενάριο, ίσως το πιο πιθανό, είναι η συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και αν δεν βγαίνουν οι αριθμοί την πρώτη Κυριακή, το δίλημμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο την δεύτερη.
Ο κ. Ανδρουλάκης προσπαθούσε να εξορκίσει αυτό το δίλημμα από την πρώτη ημέρα της εκλογής του. Η ώρα που δεν θα μπορεί να το αγνοήσει, έχει φτάσει. Είναι αλήθεια ότι έχει κάνει αρκετά βήματα. Ο όρος ότι δεν θα είναι πρωθυπουργός ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας μοιάζει να έχει ξεχαστεί.

Πρόσφατα μάλιστα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διαβεβαίωσε ότι η χώρα θα έχει κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Είναι μόνο ένα μικρό βήμα να προσθέσει ότι εμείς, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη. Με μια έννοια το παράδοξο είναι γιατί δεν το λέει. Ένα κόμμα που

«Δηλ. με συγχωρείτε, εμείς απατεώνες είμαστε;» (Θεανώ Φωτίου)

Ο Α. Τσίπρας πήγε και επισκέφτηκε στη Λάρισα ένα γιαπί το οποίο η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ το παρουσίασε πως ήταν το κέντρο τηλεδιοίκησης του ΟΣΕ. Αυτό το γιαπί ήταν το υπό κατασκευή νέο κέντρο το οποίο θα ολοκληρωθεί το φθινόπωρο. Το υπάρχον, που λειτουργεί κανονικά, βρίσκεται σε άλλο κτίριο. Την ξενάγηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο γιαπί την έκανε ένας συνταξιούχος, από το 2010, υπάλληλος του ΟΣΕ. Μάλιστα το ρεπορτάζ λέει πως είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ( Mέλος Νομαρχιακής Ξάνθης). 

Εννοείται πως μέσα σε αυτό το κακοσκηνοθετημένο περιβάλλον ο Α. Τσίπρας εξαπέλυσε τους μύδρους του κατά της κυβέρνησης. Fake ο χώρος, fake και ο «υπάλληλος» του ΟΣΕ. Και έμεινε ο Τσίπρας με τους φιλιππικούς του. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναγάγει τη σκηνοθεσία σε προπαγάνδα. Μόνο που στην εποχή του Διαδικτύου όλα

Χατζηνικολάου σε Πολάκη: Άθλιε συκοφάντη, βρωμιάρη, να ζητήσεις εσύ συγγνώμη που ψήφισες μνημόνια

Απάντηση στα tweets του Παύλου Πολάκη εναντίον του, λίγο μετά την επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ και τα ψηφοδέλτια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδωσε ο δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου.

Συγκεκριμένα, από το βήμα της εκπομπής του στον Real FM, ο κ. Χατζηνικολάου κάλεσε τον Παύλο Πολάκη να ζητήσει συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό γιατί αυτός ψήφισε μνημόνια. Ο δημοσιογράφος σχολίασε τη συγγνώμη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι είναι προσχηματική, για να ξαναμπεί στο ψηφοδέλτιο «και να μη χάσει τη βουλευτική ασυλία».
Στη συνέχεια, με εμφανή την έντασή του, ο Νίκος Χατζηνικολάου επισημαίνει πως ο Παύλος Πολάκης, είτε έχει ασυλία είτε όχι, «έρχονται και τα ποινικά δικαστήρια και τα αστικά. Και στα αστικά δικαστήρια δεν υπάρχει ασυλία. Στην αγωγή δεν έχει ασυλία, θα το

Οι νέοι και οι «αναποφάσιστοι» κρίνουν τις εκλογές

 

Η κρίση εμπιστοσύνης που προκάλεσε η τραγωδία των Τεμπών πλήττει όχι μόνο την κυβέρνηση, όπως θα ήταν αναμενόμενο, αλλά το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Οι τελευταίες πέντε δημοσκοπήσεις, όπως και ο δημόσιος διάλογος, δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία έχει υποστεί ένα ισχυρό πλήγμα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή και βυθίζονται στη στασιμότητα.
Η δυσφορία και το πένθος για τους 57 νεκρούς δίνουν αντισυστημικά χαρακτηριστικά στην πολιτική έκφραση της κοινωνίας και το τοπίο θολώνει. Εκεί που τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, τώρα περπατάμε σε κινούμενη άμμο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τι μας ξημερώνει.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι

Αλήθεια, αυτή είναι η Ελλάδα μας;

 

Είναι πραγµατικά πολύ δύσκολο να γράψει κάποιος για την τραγωδία στα Τέμπη. Για τους ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, τα λόγια δεν έχουν καμία αξία. Εκφράζω την οδύνη μου για τον χαμό τόσο νέων ανθρώπων και τα θερμά συλλυπητήριά μου στις οικογένειές τους.

Αποφάσισα να γράψω τούτο το κείμενο όταν είδα την ανάρτηση του καλού φίλου και εξαιρετικού επιστήμονα Διομήδη Σπινέλη στο Facebook. Ιδού η ανάρτησή του: «Δεν χωράει το μυαλό μου αυτό που συνέβη στα #Τέμπη. Προσπάθησα να αποτυπώσω τις σκέψεις μου για τα αίτια του δυστυχήματος με τη μέθοδο Five whys σε μορφή χαρτογράφησης του μυαλού (mind map).[…]». Το διάγραμμα μπορείτε να το δείτε στο https://www.spinellis.gr/pubs/tr/2023-Tempi/html/index.html

Και αξίζει να το αναζητήσετε γιατί πιστεύω ότι αποτελεί την καλύτερη αποτύπωση του φαινομένου. Το διάγραμμα περιλαμβάνει περίπου 60 απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σας περιγράψω το διάγραμμα το οποίο καλύπτει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος. Διοικητικές, τεχνικές, διαδικασιών, χρηστής διοίκησης κ.λπ. Θα σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα. Ο Διομήδης λέει ότι το πολύνεκρο δυστύχημα συνέβη:

Φοβήθηκε τις δημοσκοπήσεις και κράτησε τον Πολάκη!

Έκπληξη έδειξαν αρκετοί με την απόφαση του Αλέξη για παραμονή του Παύλου Πολάκη στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι βεβαίως δικαιωμένοι και με χαιρέκακη διάθεση υπενθύμιζαν την απομάκρυνσή τους από την εκλογική επιρροή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Άλλοι, ειλικρινείς κεντροαριστεροί, που δεν αποστρέφονται τόσο τον Μητσοτάκη ως πρόσωπο αλλά τη ΝΔ ως κόμμα, εξέφραζαν με δυσάρεστη έκπληξη την απογοήτευσή τους. Αποθαρρυμένοι θεωρούν ότι καίγεται η ελπίδα τους για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ, με σκοπό την «προοδευτική διακυβέρνηση».

Είχαν ενθαρρυνθεί από τα τελευταία σήματα που εξέπεμπε ο Αλέξης. Τα θεωρούσαν στροφή ωριμότητας στον χώρο της μετριοπαθούς σοσιαλδημοκρατίας. Κυρίως από την μειλίχια στάση που κράτησε τις πρώτες ημέρες του φρικτού δυστυχήματος, και την υποσχόμενη αποπομπή Πολάκη.

Στο πρώτο βέβαια, επειδή δεν

Oύτε 20 μέρες δεν άντεξε στο Κέντρο ο Τσίπρας

Η πολυδιαφημιζόμενη από συριζαϊκές γραφίδες «κεντρώα στροφή» του κ. Τσίπρα κατέρρευσε μέσα σε είκοσι ημέρες: τόσο άντεξε χωρίς την τοξική και λαϊκίστικη παρουσία του Παύλου Πολάκη.

Ειλικρινά δεν περίμενα από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μια τόσο απότομη κωλοτούμπα. Είχα σχεδόν πιστέψει κι εγώ, όπως αρκετοί άλλοι, ότι ο κ. Τσίπρας είχε καταλάβει επιτέλους τη ζημιά που του προκαλούσε ο βουλευτής Χανίων. Νόμιζα ότι θα αξιοποιούσε την έξωση Πολάκη υπέρ του, ως αδιαμφισβήτητο προεκλογικό ατού, ως άνοιγμα στον μεσαίο χώρο όπου υστερεί δραματικά. Και ότι με την διαγραφή του θα έβαζε τέλος στην τοξικότητα, τον ρεβανσισμό και τις χυδαίες απειλές, σηματοδοτώντας έτσι μια στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στη μετριοπάθεια και τον κόσμο της λογικής.
Έκανα λάθος. Η παράσταση «στροφή στο Κέντρο» άντεξε είκοσι ημέρες και κατέβασε ρολά. O Πολάκης δείχνει να επιστρέφει αναβαπτισμένος στον ΣΥΡΙΖΑ, ως στυλοβάτης και ψυχή του κόμματος, ως απαραίτητος προεκλογικά. «Σιγά μην τους κάναμε το χατήρι», έγραψε, θριαμβολογώντας, στην πρώτη του ανάρτηση. Τα ίδια κομματικά όργανα που τον έστειλαν στο πειθαρχικό για διαγραφή αποφάσισαν ομόφωνα την παραμονή του στο ψηφοδέλτιο! Και κανείς δεν έδειξε να διερωτάται στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πως θα εξηγήσουν στον κόσμο αυτό το πρωτοφανές πισωγύρισμα.
Συμπέρασμα:

«Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με»

Όταν ο Αλέκος Σακελλάριος με τον Κώστα Γιαννίδη, το 1937, έγραφαν τη μουσική και τους στίχους αυτού του τραγουδιού, δεν μπορούσαν να φανταστούν πως το 2023, ένας «αψύς» Κρητικός, θα το τραγουδούσε, γονυπετής, γεμάτος δάκρυα, ικετεύοντας για μια συγχώρεση. Για μια θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος.

Είναι από τις στιγμές που οι πέτρες δακρύζουν και τα σίδερα βουρκώνουν. 

Ο Παύλος Πολάκης διαπίστωσε –όπως και όλοι μας– πως στην πολιτική τα πάντα μπορεί να συμβούν. Εκεί που ήταν να δεχτεί την κόκκινη κάρτα, είδε τον διαιτητή να συμβουλεύεται το VAR και να την βάζει στην τσέπη του. Θα είναι και πάλι στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. 

Και το περίφημο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά; Η μετακίνησή του σε πιο μετριοπαθείς θέσεις και συμπεριφορές; Τι έγιναν οι κρυφοί πανηγυρισμοί των αποκαλούμενων «γεφυροποιών» για την επικείμενη απομάκρυνση του Παύλου Πολάκη από τα ψηφοδέλτια; Αν θυμάμαι καλά γινόταν συζήτηση ακόμα και για τη διαγραφή του. 

Αν το δούμε το θέμα ψυχρά, ο Α. Τσίπρας δεν