Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Ότι φτάνουμε πια είναι βέβαιο. Εκείνο που δεν είναι βέβαιο είναι το πού φτάνουμε. Γιατί αυτό παίζει. Μπορεί να 'ναι η πρόσκρουση στα βράχια, μπορεί να 'ναι και το προσπέρασμά τους. Εξαρτάται από τα όρια και τις αντοχές του πρωθυπουργού. Κι από τις επικοινωνιακές του ανάγκες. Γιατί καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι στο μίνι διάγγελμά του πριν φύγει για τις Βρυξέλλες φρόντισε εμμέσως να μας γνωστοποιήσει ότι όλα θα κριθούν από το αν και κατά πόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες «θα προσχωρήσουν στον ρεαλισμό».
Προφανώς και εύχομαι να επιστρέψει με τη
συμφωνία στην τσέπη του ο Αλ. Τσίπρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να καταπίνω αμάσητα τα όσα λέει και μάλιστα όταν αυτά συμβαίνει να συγκρούονται με την πάγια πολιτική πρακτική του. Διότι το βέβαιο είναι πως όση σχέση έχω εγώ με τα κινέζικα έχει και ο πρωθυπουργός μας μ' αυτό που λέγεται «πολιτικός ρεαλισμός».
Από πού να ξεκινήσει και πού να σταματήσει κανείς αν επιχειρήσει να δώσει δείγματα της αποδεδειγμένης αποστροφής του Αλ. Τσίπρα προς καθετί που έχει σχέση με τον ρεαλισμό; Από το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που φαντασιωνόταν ότι θ' άνοιγαν τα πορτοφόλια τους οι Ευρωπαίοι για να υποδυθεί αυτός τον κοινωνικά ευαίσθητο; Μήπως από τη φοβερή προεκλογική τηλεοπτική κορώνα του ότι «δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μη δεχθεί η Μέρκελ τις προτάσεις του» ή μήπως από τις 78 (ή είναι 117;) διαβεβαιώσεις του μετά την 25η Ιανουαρίου και μέχρι σήμερα ότι «επίκειται η συμφωνία» ή «καθαρογράφεται η συμφωνία» ή «τελειώνουμε με τη συμφωνία» και άλλα παραμύθια;
Δυστυχώς εκείνο που συχνά-πυκνά επιβεβαιώνει ο πρωθυπουργός είναι πως ούτε προσπαθεί αλλά ούτε και θέλει προφανώς να διδαχτεί από τα λάθη του. Σίγουρα ζει τον μύθο του και το απολαμβάνει. Αλλά οι ψευδαισθήσεις είναι κακό πράγμα. Ιδιαίτερα όταν απ' αυτές εξαρτάται το μέλλον ενός λαού που ήδη έχει αρχίσει κι αντιλαμβάνεται ότι τον παραμύθιαζαν όταν του έλεγαν πως οι Ευρωπαίοι είναι ένα συνονθύλευμα ηλιθίων που περιμένουν με το χέρι στην τσέπη να ψηφίσουμε εμείς οι Ελληνες τι θέλουμε και τι χρειαζόμαστε για να σπεύσουν να μας το δώσουν.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος