Η ώρα του ταμείου

Μας αρέσουν σ’ εμάς τους Ελληνες οι μεγάλες κουβέντες. Ή στο μαύρο ή στο άσπρο τα βλέπουμε όλα. Ή στο ναι ή στο όχι. Το γκρίζο και το ίσως που κατά κανόνα απεικονίζουν την πραγματικότητα δεν τα ξέρουμε. Και εξαιτίας αυτής της λογικής καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται το παραμύθι της παντοδυναμίας του Τσίπρα στην πολιτική ζωή.
Oτι είναι ο ισχυρότερος των υπολοίπων δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Και ίσως και ο μόνος που συγκινεί ακόμη κάποιο τμήμα του εκλογικού σώματος. Αλλά μέχρις εκεί. Τον Γενάρη κέρδισε τις εκλογές με 2.245.978 ψήφους. Τον Σεπτέμβριο τις ξανακέρδισε με 1.925.904 ψήφους. Και σήμερα ούτε στις 1.800.000, ούτε στις 1.700.000 θα βρίσκεται. Στην Ελλάδα του 2015 μόνο τα προβλήματα είναι παντοδύναμα. Και με την πρότασή του για εθνική συνεννόηση ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει ότι μόνος του δεν τα βγάζει πέρα μαζί τους.
Ωστόσο η έκκλησή του δεν
βρήκε ανταπόκριση. Δικαιολογημένα δυστυχώς. Τα λέγαμε και χθες για ποιο λόγο. Του λείπει αυτό που λέγεται «έξωθεν καλή μαρτυρία». Οταν του δόθηκαν οι ευκαιρίες δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Ηταν λάθος του και τα λάθη πληρώνονται. Είτε το θέλει είτε όχι, για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ήρθε η ώρα του ταμείου. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα πληρώσει τα λάθη του. Οπως ακριβώς τα πλήρωσαν και όσοι άλλοι κάθισαν στην πρωθυπουργική καρέκλα στα χρόνια της κρίσης.
Και οι τρόποι εξόφλησης των οφειλών που έχει δημιουργήσει είναι δύο. Ή να συνεχίσει με τη λογική που μέχρι τώρα πορεύεται και όπου τον (και μας) βγάλει ή να το πάρει απόφαση ότι πραγματικά χρειάζεται να βάλουν πλάτη όλοι για να βγούμε από το λούκι. Στην πρώτη περίπτωση χάνουμε όλοι και πρώτος εκείνος. Στη δεύτερη διασώζουμε ό,τι διασώζεται και φυσικά το αποτέλεσμα πιστώνεται πρωτίστως σ’ εκείνον, γιατί αυτός θα έχει κάνει τις υποχωρήσεις ή και τις θυσίες που ίσως χρειαστούν από πλευράς του για να γίνει πραγματικότητα η κοινή πορεία και προσπάθεια. Η μπάλα είναι στα πόδια του. Και μένει να αποδείξει πως ξέρει να τη διαχειριστεί.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος