Η αναμέτρηση Μεϊμαράκη - Μητσοτάκη

Μεϊμαράκης ή Μητσοτάκης; Ηδη από την Κυριακή το βράδυ τα επικοινωνιακά επιτελεία των δύο διεκδικητών επιχειρούν να διαμορφώσουν τους όρους της αντιπαράθεσης. Και οι πιο έμπειροι εξ αυτών γνωρίζουν ότι με εκλογικό σώμα 400.000 η μάχη θα δοθεί κυρίως στο πεδίο της επικοινωνίας. Στο πώς έκαστος εκ των υποψηφίων θα μπορέσει να παρουσιάσει την αναμέτρηση. Γιατί ανάλογα με το ερώτημα που θα κληθούν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι θα προκύψει και το κατάλληλο πρόσωπο. Ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης για παράδειγμα πρωί πρωί τη Δευτέρα βγήκε στα ραδιόφωνα υποστηρίζοντας ότι το διακύβευμα είναι αν η ΝΔ θα προσχωρήσει στον νεοφιλελευθερισμό ή αν θα παραμείνει η λαϊκή Δεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή με ισχυρή κοινωνική ατζέντα. Ο κ. Μητσοτάκης φυσικά έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι
δεν είναι νεοφιλελεύθερος, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Αν ο κ. Μεϊμαράκης καταφέρει να παρουσιάσει την αναμέτρηση σαν αναμέτρηση ιδεολογιών, γνωρίζει ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει. Γιατί βέβαια στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κακό πράγμα. Ακόμα και όσοι δεν γνωρίζουμε τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Χωρίς να το φωνάζουν, το ίδιο ελπίζουν να συμβεί αν η σύγκρουση θεωρηθεί ως σύγκρουση καραμανλικών- μητσοτακικών, έστω και αν η Ντόρα στήριξε Μεϊμαράκη. Με δεδομένη την υποστήριξη του κ. Κ. Καραμανλή, έχουν καλές πιθανότητες να πείσουν. Και αν είναι κάτι η ΝΔ, τι άλλο είναι από καραμανλική; Ή μήπως όχι; Πολύ λογικά ο κ. Μητσοτάκης θέλει να αχρηστεύσει ένα τέτοιο δίπολο - ήδη το χαρακτήρισε κατάλοιπο του παρελθόντος. Και θα επιχειρήσει να παρουσιάσει τη σύγκρουση σαν αναμέτρηση μεταξύ μεταρρυθμιστών και παλαιοκομματικών. Θα αξιοποιήσει προς τούτο την κυβερνητική του θητεία αλλά βέβαια και την ηλικία του. Χωρίς κι αυτός να το φωνάζει, θα παρουσιάσει την αναμέτρηση σαν σύγκρουση γενεών. Ο παλιός που παραπέμπει στο απαξιωμένο πολιτικό σύστημα και ο νέος ο οποίος μπορεί καλύτερα να αντιμετωπίσει τον κ. Τσίπρα.
Φυσικά κάθε τέτοια προσπάθεια μπορεί να γίνει μπούμερανγκ. Ο κ. Μεϊμαράκης ενδεχομένως υπερεκτιμά την επιρροή Καραμανλή, όπως ο κ. Μητσοτάκης την επιθυμία των νεοδημοκρατών για μεταρρυθμίσεις. Στην πορεία άλλωστε θα προκύψουν και άλλα δίπολα. Για παράδειγμα, ο αυτοδημιούργητος απέναντι στον γόνο πολιτικού τζακιού. Ή αντίθετα ο ανανεωτής απέναντι στον εκλεκτό των βαρόνων. Αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στον πρώτο γύρο πάντως, κυρίως εναντίον του κ. Τζιτζικώστα, είναι αδυνατισμένα. Το κεντροδεξιός, η κυβερνητική πείρα ή το συναινετικό προφίλ είναι χαρακτηριστικά που μοιράζονται και οι δύο υποψήφιοι. Δεν είναι κενά σημασίας αυτά τα δίπολα. Από μόνα τους ωστόσο δεν εγγυώνται πολλά πράγματα. Σίγουρα δεν μας δείχνουν ποιος είναι καταλληλότερος για εν αναμονή πρωθυπουργός. Η επικοινωνία βλέπετε έχει κοντά ποδάρια. Eτσι κι αλλιώς όμως κάθε εκλογή είναι ένα στοίχημα.
 Παντ. Καψής-Έθνος