Άσε κάτω την Αριστερά ρε!

Mίλησε λοιπόν ο Τσίπρας στην Βουλή απαντώντας στον Μητσοτάκη, για την ιστορία της αριστεράς στην Ελλάδα. Προσπάθησε να την οικειοποιηθεί, να εμφανισθεί ο συνεχιστής της. Το έκανε με αδιάντροπο – αγοραίο τρόπο.

Είναι ο Τσίπρας αριστερός και αν ναι τι σόι αριστερός είναι; Κάνει άραγε αριστερό έναν πολιτικό το γεγονός και μόνο ότι δηλώνει ο ίδιος πως είναι αριστερός…;
Προφανώς όχι, όπως και όταν κάποιος δηλώνει ότι είναι δεξιός. Η αριστερά ή δεξιά πολιτική φύση του καθενός και κυρίως των πολιτικών, κρίνεται πρωτίστως από τις πράξεις από το έργο του, από την πολιτική του και όχι κατά δήλωση του. Εξαιρουμένων βέβαια των φασιστών και των τρομοκρατών.
Αυτή ήταν πάντα μία εκ των βασικών αρχών της αριστεράς, η πολιτική πράξη, η κρίση με βάση τίνος τα συμφέροντα υπηρετεί και ποιον βλάπτει.
Ο κ. Τσίπρας πάντως, για να μη μακρηγορούμε, εξετάζοντας και
μόνο τα φορολογικά μέτρα που έχει φέρει, το 24% ΦΠΑ ας πούμε, πλήττει ευθέως τους εργαζόμενους τους συνταξιούχους και την μεσαία τάξη. Αυτό με βάση την μαρξιστική ανάλυση, δεν ξέρω πως του διαφεύγει του κ. Τσίπρα, είναι δεξιά πολιτική.
Μία επίσης εκ των βασικών αρχών του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα ήταν η προσήλωση στην ενότητα του λαού και όχι ο διχασμός του. Έτσι δημιουργήθηκε το ΕΑΜ και μεγαλούργησε η Εθνική Αντίσταση.
Ακόμη όμως και στις σκοτεινές εποχές που οι αριστεροί ήταν για πολλά χρόνια μέσα στις φυλακές και τις εξορίες, αυτό υπήρξε βασικό συστατικό της πολιτικής τους, του πολιτικού τους λόγου και της στάσης ζωής τους.
Αν εξαιρέσουμε την τραγική περίοδο του εμφυλίου όπου υπήρξαν δυστυχώς μεγάλες αγριότητες και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, ποτέ άλλοτε η αριστερά δεν κινήθηκε με ρεβανσισμό με μισαλλοδοξία με την αναζήτηση της εκδίκησης.
Κάποτε τα πρόσωπα της αριστεράς, τις ηγεσίες αλλά και τους απλούς ανθρώπους, τους εργάτες και τους αγρότες, τους υπαλλήλους και τους διανοούμενους, τα διέκρινε η προσωπική και πολιτική ευγένεια, η μόρφωση, η αναζήτηση της γνώσης και της αριστείας παντού. Δόγμα τους ήταν, το εμείς έναντι του εγώ, δεν επιζητούσαν αξιώματα και πλούτη, ήταν άνθρωποι, της σκληρής δουλειάς, μέσα στον κόσμο και γι’ αυτό πολλοί από αυτούς πρόκοψαν και παρά τις διώξεις που υπέστησαν, έφτιαξαν σημαντικές καριέρες στον τομέα τους αλλά και περιουσίες.
Ο πολιτικός τους λόγος ήταν πάντα γεμάτος με επιχειρήματα, όχι πάντα σωστά, αλλά πάντως επιχειρήματα, όχι κραυγές, όχι συκοφαντίες, όχι ψέματα, όχι απατηλές υποσχέσεις. Δεν υποσχέθηκαν ποτέ έναν εύκολο δρόμο, έναν δρόμο χωρίς κόπο.
Πίστευαν σε ένα σκοπό έστω και αν αυτός ο σκοπός ήταν λάθος και στην πράξη εκεί που δοκιμάστηκε απέτυχε και πρόδωσε τα ιδανικά και τους αγώνες ζωής που έδωσαν.
Υπήρξαν τέτοιοι ηγέτες και στελέχη της αριστεράς με μεγάλη προσφορά στην Ελλάδα έστω και αν δεν κυβέρνησαν, έστω και αν δεν τιμήθηκαν ως εθνικοί ηγέτες. Όπως ο Ηλίας Ηλιού, ο Μπάμπης Δρακόπουλος, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Λεωνίδας Κύρκος , ο Γρηγόρης Φαράκος, ο Κώστας Φιλίνης.
Τι σχέση έχει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ με όλη αυτή την παράδοση της αριστεράς. Ποια σχέση έχει ο τρόπος που πολιτεύονται, με αυτή την επιθετικότητα, την στρεψοδικία ,τον τυχοδιωκτισμό, την πολιτική προσωπική αγένεια, την ψευτομαγκιά, το ψέμα και την υποκρισία ή την συνεργασία τους με ακροδεξιούς εθνικιστές ρατσιστές ομοφοβικούς. Καμία!…
Άφησε ήσυχη αυτή την αριστερά κ. Τσίπρα, δεν χρειάζεται την υποστήριξή σου.
Αυτή η αριστερά δεν θα ήθελε να βλέπει να την πιάνεις στο στόμα σου ούτε για να την υπερασπιστείς.
Δεν έχει την ανάγκη των δικών αναφορών μόνο και μόνο για να χτίζεις ένα κίβδηλο πολιτικό προφίλ και να κοροϊδεύεις την κοινωνία.
Αυτή, η πραγματική, αριστερά έχει εδώ και καιρό την αναγνώριση και την εκτίμηση της ιστορικής καταγραφής και των πολιτικών της αντιπάλων.
 Γράφει ο Βασίλης Δεληγκάρης-http://thecaller.gr