Είναι ολοφάνερο πως τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν την ενδιαφέρει η
οικονομία της χώρας ούτε η τραγική κατάσταση σημαντικού τμήματος του
πληθυσμού. Το μόνο μέλημά τους είναι η νομή της εξουσίας.
Γιατί το έργο που είχε αναλάβει ο έλληνας πρωθυπουργός μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν απλό, ξεκάθαρο και βαπτισμένο στη λαϊκή εντολή. Αυτό ήταν:
1. Να εφαρμόσει το μνημόνιο που αυτός υπέγραψε στις 13 Ιουλίου του 2015 και που η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία.
2. Αυτή τη δουλειά έπρεπε να την τελειώσει το αργότερο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2015, για να κλείσει η αξιολόγηση.
3. Στη συνέχεια έπρεπε να προχωρήσει στη δεύτερη φάση του προγράμματος, που περιελάμβανε και τη διευθέτηση του χρέους, που θα γινόταν με την επιμήκυνσή του.
4. Στο μεταξύ λόγω της σταθερότητας της κατάστασης που θα
σηματοδοτούσε η τήρηση των συμφωνηθέντων η οικονομία σταδιακά θα ανέκαμπτε, ώστε στα τέλη του 2016 οι επιδόσεις της να πλησιάσουν τις αντίστοιχες του τελευταίου τριμήνου του 2014, δηλαδή της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
5. Το παραπάνω σκηνικό θα εκτυλισσόταν ουσιαστικά άνευ αντιστάσεως, καθώς το τρίτο μνημόνιο είχε υπερψηφιστεί και από τα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης.
Ως γνωστόν τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Με κωλυσιεργίες και μεθοδεύσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ φτάσαμε στο σημείο όπου είμαστε τώρα, ενώ οι οικονομικοί δείκτες γνωρίζουν επιδείνωση, κάτι που το σημειώνουν οι δανειστές και απαιτούν πρόσθετα μέτρα.
Ο λόγος αυτής της ασυνέπειας του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο γεγονός πως θεώρησαν ευθύς εξ αρχής το τρίτο μνημόνιο απόρροια εκβιασμού λόγω της οικονομικής ασφυξίας στην οποία είχε περιέλθει η χώρα μετά τη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη. Έτσι ήταν λογικό να προσπαθήσουν να μη σεβαστούν την υπογραφή τους, την απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και την ψήφο του ελληνικού λαού, που ενέκρινε τη θερινή κυβίστησή τους.
Επιπλέον ενέπλεξαν ανεπιτυχώς σε αυτήν την προσπάθειά τους και το προσφυγικό πρόβλημα, που πίστεψαν πως μπορεί να αμβλύνει τα μέτρα τα οποία έπρεπε να λάβουν, ενώ τις τελευταίες ημέρες επισείουν τον κίνδυνο η Ευρώπη να μην αντέξει την ταυτόχρονη διενέργεια του βρετανικού δημοψηφίσματος με τις ισπανικές εκλογές και τη διαφαινόμενη πολιτική αστάθεια στη χώρα μας.
Παρατηρούμε δηλαδή πως επαναλαμβάνουν την ίδια ανόητη και αδιέξοδη τακτική -όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος- με αυτήν του Βαρουφάκη κι έτσι μας εμβάλλουν την υποψία πως ο ίδιος εγκέφαλος χαράσσει αυτές τις πανομοιότυπες κινήσεις. Θα έχουμε λοιπόν και την ίδια κατάληξη; Θα φανεί.
Πάντως, ανεξάρτητα από την έκβαση της αξιολόγησης, αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα είναι ο Αλ. Τσίπρας, καθώς δικός του υπουργός ήταν ο Βαρουφάκης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επέβαλαν τα capital controls και το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα και αυτός καθυστέρησε την εφαρμογή όσων υπέγραψε.
Γι’ αυτό και έπαψε πλέον να θεωρείται από το διεθνή παράγοντα -ιδιαίτερα μετά την υπόθεση της υποκλοπής της συνομιλίας των στελεχών του ΔΝΤ- αξιόπιστος συνομιλητής και παράγοντας σταθερότητας. Απεναντίας είναι διάχυτη η εντύπωση, ακόμη και σε αυτούς που τον στήριζαν, πως αυτός είναι ο βασικός υπαίτιος για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας από τις 25 Ιανουαρίου του 2015.
Σάκης Μουμτζής
Δημοσιεύτηκε στην «Μακεδονία της Κυριακής» που κυκλοφόρησε εκτάκτως το Μ. Σάββατο 30 Απριλίου 2016
Γιατί το έργο που είχε αναλάβει ο έλληνας πρωθυπουργός μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν απλό, ξεκάθαρο και βαπτισμένο στη λαϊκή εντολή. Αυτό ήταν:
1. Να εφαρμόσει το μνημόνιο που αυτός υπέγραψε στις 13 Ιουλίου του 2015 και που η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία.
2. Αυτή τη δουλειά έπρεπε να την τελειώσει το αργότερο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2015, για να κλείσει η αξιολόγηση.
3. Στη συνέχεια έπρεπε να προχωρήσει στη δεύτερη φάση του προγράμματος, που περιελάμβανε και τη διευθέτηση του χρέους, που θα γινόταν με την επιμήκυνσή του.
4. Στο μεταξύ λόγω της σταθερότητας της κατάστασης που θα
σηματοδοτούσε η τήρηση των συμφωνηθέντων η οικονομία σταδιακά θα ανέκαμπτε, ώστε στα τέλη του 2016 οι επιδόσεις της να πλησιάσουν τις αντίστοιχες του τελευταίου τριμήνου του 2014, δηλαδή της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
5. Το παραπάνω σκηνικό θα εκτυλισσόταν ουσιαστικά άνευ αντιστάσεως, καθώς το τρίτο μνημόνιο είχε υπερψηφιστεί και από τα κόμματα της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης.
Ως γνωστόν τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Με κωλυσιεργίες και μεθοδεύσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ φτάσαμε στο σημείο όπου είμαστε τώρα, ενώ οι οικονομικοί δείκτες γνωρίζουν επιδείνωση, κάτι που το σημειώνουν οι δανειστές και απαιτούν πρόσθετα μέτρα.
Ο λόγος αυτής της ασυνέπειας του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο γεγονός πως θεώρησαν ευθύς εξ αρχής το τρίτο μνημόνιο απόρροια εκβιασμού λόγω της οικονομικής ασφυξίας στην οποία είχε περιέλθει η χώρα μετά τη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη. Έτσι ήταν λογικό να προσπαθήσουν να μη σεβαστούν την υπογραφή τους, την απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και την ψήφο του ελληνικού λαού, που ενέκρινε τη θερινή κυβίστησή τους.
Επιπλέον ενέπλεξαν ανεπιτυχώς σε αυτήν την προσπάθειά τους και το προσφυγικό πρόβλημα, που πίστεψαν πως μπορεί να αμβλύνει τα μέτρα τα οποία έπρεπε να λάβουν, ενώ τις τελευταίες ημέρες επισείουν τον κίνδυνο η Ευρώπη να μην αντέξει την ταυτόχρονη διενέργεια του βρετανικού δημοψηφίσματος με τις ισπανικές εκλογές και τη διαφαινόμενη πολιτική αστάθεια στη χώρα μας.
Παρατηρούμε δηλαδή πως επαναλαμβάνουν την ίδια ανόητη και αδιέξοδη τακτική -όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος- με αυτήν του Βαρουφάκη κι έτσι μας εμβάλλουν την υποψία πως ο ίδιος εγκέφαλος χαράσσει αυτές τις πανομοιότυπες κινήσεις. Θα έχουμε λοιπόν και την ίδια κατάληξη; Θα φανεί.
Πάντως, ανεξάρτητα από την έκβαση της αξιολόγησης, αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα είναι ο Αλ. Τσίπρας, καθώς δικός του υπουργός ήταν ο Βαρουφάκης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επέβαλαν τα capital controls και το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα και αυτός καθυστέρησε την εφαρμογή όσων υπέγραψε.
Γι’ αυτό και έπαψε πλέον να θεωρείται από το διεθνή παράγοντα -ιδιαίτερα μετά την υπόθεση της υποκλοπής της συνομιλίας των στελεχών του ΔΝΤ- αξιόπιστος συνομιλητής και παράγοντας σταθερότητας. Απεναντίας είναι διάχυτη η εντύπωση, ακόμη και σε αυτούς που τον στήριζαν, πως αυτός είναι ο βασικός υπαίτιος για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας από τις 25 Ιανουαρίου του 2015.
Σάκης Μουμτζής
Δημοσιεύτηκε στην «Μακεδονία της Κυριακής» που κυκλοφόρησε εκτάκτως το Μ. Σάββατο 30 Απριλίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.