Από τους «ψεκασμούς» στον «κόφτη»…

Όταν επί τρία χρόνια έχεις πει του κόσμου τις ανοησίες, όταν έχεις πετάξει με απίστευτη ευκολία από το «άλφα» έως το «ωμέγα», στο τέλος δεν σε πιστεύει κανείς, ακόμα κι αν έχεις αποδεχθεί τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που είχες εξαγγείλει. Γι’ αυτό σου ζητούν τα μαλλιά της κεφαλής σου ως εγγύηση. Είναι ακριβώς η περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης.
Όταν έχεις ταυτιστεί, από άλλη θέση, με τα περισσότερα από αυτά που έλεγε  η σημερινή  κυβέρνηση, αν και προέρχεσαι από άλλον πολιτικό χώρο, πίσω από κάθε λέξη σου (μπορεί να) κρύβεται κάτι άλλο από αυτό που θες να πεις. Είναι η περίπτωση του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η περίπτωση του Προκόπη Παυλόπουλου είναι χαρακτηριστική για το κλίμα καχυποψίας και συνωμοσιολογίας, που έχει επικρατήσει στην πολιτική ζωή. Πήγε σε μια από τις συνήθεις για το αξίωμα τελετές και στην ομιλία του συμπεριέλαβε μια
φράση του αρχαίου σοφιστή Πρωταγόρα για το νόμισμα και τον άνθρωπο (εδώ). Οσοι διαβάσουν προσεκτικά αυτό που είπε καταλαβαίνουν εύκολα ότι ήθελε να προβάλει την αξία του ανθρωποκεντρισμού, ό,τι ακριβώς και ο φιλόσοφος. Οσοι γνωρίζουν ότι ο κ. Παυλόπουλος διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη το καλοκαίρι του 2015, μέχρι να καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας τι διακυβευόταν, εύκολα αντιλαμβάνονται ότι, σε καμιά περίπτωση, δεν θα μπορούσε να αφήσει έστω και ένα υπονοούμενο για «αποκήρυξη» του νομίσματος. Και όμως τέτοιες ερμηνείες δόθηκαν, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί η Προεδρία να δώσει εξηγήσεις (εδώ).
Η αναξιοπιστία στην πολιτική δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Oμως, εδώ και δύο χρόνια έχει χαθεί η μπάλα. Εξαγγέλλεται το «Oχι» και εφαρμόζεται το «Ναι». Ισχύουν τα πάντα. Και το θετικό και το αρνητικό. Και αυτό το κύμα της αναξιοπιστίας έχει παρασύρει τα πάντα. Oπως, εν προκειμένω, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο οι «εκ του πονηρού» ερμηνείες, όπως διατείνεται η Προεδρία. Υπάρχουν κι αυτές. Αλλά, σε άλλες εποχές, ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή προσήλωση ενός «καραμανλογενούς» πολιτικού όπως είναι ο κ. Παυλόπουλος; Οσες ευθύνες κι αν έχει, ως μέλος του κυβερνητικού πολιτικού συστήματος των τελευταίων ετών, αυτό δεν θα μπορούσε να του καταλογιστεί ποτέ.
Είναι το τίμημα της  αναξιοπιστίας. Αλλά όχι μόνο. Είναι το τίμημα της λογικής των «ψεκασμών», στην οποία επιδόθηκαν οι σημερινοί κυβερνώντες. Ορισμένοι επιδίδονται ακόμα. Η συνωμοσιολογία ανθεί. Πίσω από κάθε δήλωση υπάρχει μια «πρόκληση», εξυφαίνεται κάποιο- ανθελληνικό, εννοείται- «σχέδιο». Ακόμα κι αν τα πράγματα είναι καθαρά, όταν σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι παράγοντες (εδώ, εδώ και εδώ) μιλάνε ξεκάθαρα και υποστηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα, κάποιοι πρέπει να ανακαλύψουν μυστικά σχέδια και συνωμοσίες (ένα παράδειγμα, πρόσφατο, εδώ).
Φυσικά, εδώ έχουμε να κάνουμε και με την, αποδοτική έως τώρα, κυβερνητική προπαγάνδα, που έχει ως βασικό μοτίβο «διαπραγματευθήκαμε σκληρά, τώρα ψηφίζουμε». Διότι, στο τέλος, αυτά που παρακολουθούμε όλο αυτό διάστημα σ’ αυτό καταλήγει. Τους κυβερνητικούς βουλευτές, που θα κληθούν να ψηφίσουν, έχουν στόχο. Μπορεί να μην καταφέραμε να διώξουμε το τρισκατάρατο ΔΝΤ, αλλά δεν δεχθήκαμε τα πρόσθετα μέτρα που ζητάει. Αλλά, τι να κάνουμε, θα ψηφίσουμε τον αυτόματο κόφτη, που θα κόβει μόλις δεν θα πιάνουμε κάποιον στόχο.
Αυτό είναι η μεθόδευση. Ποιος βουλευτής θα ρίξει την κυβέρνησή του που «αντιστάθηκε», αλλά υπέκυψε, βρε αδερφέ, σε «υπέρτερες δυνάμεις»; Αλλωστε, τι είναι αυτή η μικρή υποχώρηση μπροστά στο μεγάλο στόχο που πλησιάζει (εδώ και εδώ);
Δυστυχώς, έτσι κινείται η πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Μέσα στους «ψεκασμούς». Βάζουμε τη λέξη σε εισαγωγικά διότι περιέχει και τις δύο σημασίες. Και την κυριολεκτική και την πλασματική. Τσίπρας και Καμμένος καλλιέργησαν την συνωμοσιολογία σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων τους. Σήμερα, που αρχίζει να στρέφεται εναντίον τους, προσπαθούν να την μετατρέψουν σε «ηρωική» διαπραγμάτευση, η οποία πρέπει να επιβραβευθεί δια της ψήφου των «ηρωικών» βουλευτών, έστω κι αν (θα) ψηφίζουν το τέταρτο (αριστερό) Μνημόνιο, που θα το λένε «κόφτη»…
Γ. Καρελιάς-protagon.gr