Το κυβερνητικό πλοίο απέκτησε και δεύτερο καπετάνιο;

Οι διεθνείς επαφές δεν αρκούν να αναδείξουν ως ακμαίο, το αποδυναμωμένο πρωθυπουργικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο δέχτηκε τελευταία διπλό πλήγμα από τον συγκυβερνήτη Πάνο, με αποτέλεσμα να επικρατεί δυσθυμία στο Μαξίμου.

Το ισχυρότερο ήταν η εκκωφαντική διαβεβαίωση ότι «μαζί με τον Τσίπρα δίνουμε εντολές στον Τσακαλώτο». Μπορεί να ήταν μια άκομψη προσπάθεια επίδειξης  αγαστής συνεργασίας των δύο, ή ακόμη και τόνωσης του αρχηγικού του προφίλ στους βουλευτές του κόμματός του, που φέρουν το σταυρό της προψήφισης  των απεχθών μέτρων. Ωστόσο εξ αντικειμένου λειτούργησε μειωτικά για τον πρωθυπουργό. Δημιούργησε την εικόνα για ύπαρξη δύο «πρωθυπουργευόντων», παρότι ο κ. Καμμένος, ασχέτως  αν είναι αρχηγός συγκυβερνώντος κόμματος, σε κυβερνητικό επίπεδο είναι απλώς ένα από τα μέλη του υπουργικού Συμβουλίου, και μάλιστα όχι το πρώτο τη τάξει.

Η τελευταία του ιδιότητα, και οι

πρωτοβουλίες που λαμβάνει, είτε εξαγγέλλοντας εξοπλισμούς, είτε απαντώντας στους Τούρκους για τα Ιμια (κατά παράβαση του διπλωματικού πρωτοκόλλου που θέλει τον υπουργό Εξωτερικών να απαντά σε αυτά), δημιούργησαν μια ακόμη πηγή δυσθυμίας.   

'Eδωσε την αίσθηση ότι ο κ.Τσίπρας δεν είναι ο απόλυτος και αδιαμφισβήτητος καπετάνιος που οδηγεί με πυγμή και γνώση το πλοίο, αλλά υπάρχει δίπλα και ένας… ανθυποκαπετάνιος, που κιαλάρει τη δική του ρότα.

Βέβαια ο κ. Τσίπρας, αυτοκαταστροφικά φερόμενος, αποδυνάμωσε έτι περαιτέρω ο ίδιος το πρωθυπουργικό του  προφίλ. Δεν παρέστη στην πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής, κατά την οποία κηρύχτηκε το 2017 ως έτος Δωδεκανήσου, με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από την ένωση με την Ελλάδα.

Παρότι είχε αναγγελθεί η παρουσία του, σύμφωνα με εκτιμήσεις, επικράτησαν δεύτερες σκέψεις, λόγω συγκυρία: Μήπως η παρουσία του εκληφθεί ως πρόκληση στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου και οξυνθούν τα πνεύματα. Ομως μια τέτοια συμπεριφορά διπλωματικής σωφροσύνης –  αν είναι σωφροσύνη – αποδομεί το προφίλ ενός; πρωθυπουργού. 

«Συνεπής» με τις εξαγγελίες

Πάντως σε μια άλλη πτυχή της κυβερνητικής δράσης, αδίκως  κατηγορείται  ο πρωθυπουργός για ασυνέπεια λόγων και έργων.

«Δώστε μας έξι μήνες και θα είμαστε μια άλλη χώρα» είχε δηλώσει στο περιοδικό stern τον Φεβρουάριο του15, λαμπερός τότε – καθότι φρέσκος.  

Η αλήθεια είναι ότι του πήρε λίγο παραπάνω αλλά με επιμονή και υπομονή τα  κατάφερε. Η Ελλάδα  φιγουράρει ξανά  την 4η θέση του δείκτη εξαθλίωσης μεταξύ 65 χωρών, που διαμορφώνει το bloomberg. Την πρώτη θέση επαξίως καταλαμβάνει, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η χώρα πρότυπό μας, η Βενεζουέλα, ενώ στο δείκτη των… αρίστων,  προηγούνται ημών, εκτός αυτής,  η Νότια Αφρική και η Αργεντινή.

Το να αγγίζεις το πρότυπό σου είναι επιτυχία έστω και επί μέρους: Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει στο λατινοαμερικάνικο  κανάλι Telesur στις 12/6/2012 ότι «Η Βενεζουέλα αποτελεί ένα μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να αφήσουμε πίσω το καπιταλιστικό μοντέλο που κυριαρχεί σήμερα».

Τα ανωτέρω αναφερόμενα, δεν αποτελούν ξαναζεσταμένη προπαγάνδα. Απλώς υπενθυμίζουν το αυταπόδεικτο: Για να υλοποιήσει κάποιος μια πολιτική θα πρέπει οι κατευθυντήριες γραμμές αυτής, να απορρέουν από την πολιτική του φιλοσοφία. Στην αντίθετη περίπτωση συμβαίνει αυτό που συμβαίνει με την παρούσα κυβέρνηση.

Σέρνεται, νομοθετεί εξ ανάγκης  πολιτικές που δεν τις πιστεύει, οι νόμοι παραμένουν ψηφισμένοι αλλά μη υλοποιήσιμοι, και η χώρα καθηλωμένη. (Η όλη κατάσταση έχει αποκρυσταλλωθεί σε μία ρήση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου, ο οποίος στην ολομέλεια της Βουλής είχε δηλώσει, για νόμο της αρμοδιότητάς του: «θα τον ψηφίσουμε αλλά δεν θα το εφαρμόσουμε»).

Θυμήθηκαν την ανάπτυξη 

Ενώ παραδέρνουν στις συμπληγάδες μεταξύ Ε.Ε. και ΔΝΤ, αποφάσισαν να προβούν σε μια επικοινωνιακή φυγή προς τα μπρος, προκειμένου να αλλάξουν την ατζέντα, αλλά και να γλυκάνουν το πικρό ποτήρι  των βουλευτών,  για την ψήφιση των  μέτρων που επ’ ουδενί θα ψήφιζαν.

Έτσι τη Δευτέρα θα συνεδριάσει το υπουργικό Συμβούλιο, για να συζητήσει το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που συνετάχθη με την ευθύνη του υπουργείου Οικονομίας και την συμμετοχή όλων των παραγωγικών υπουργείων.

Άμα…  «το’ χεις» με την ανάπτυξη, σου παίρνει μόνο  δυο  χρόνια να εκπονήσεις  – απλώς να εκπονήσεις – ένα σχέδιο! Για την υλοποίηση… ποιος ζει ποιος πεθαίνει, που θα έλεγε και ο Ζουράρις.

ΥΓ: Είχε γραφτεί το κείμενο όταν δυο υπουργοί έδωσαν «ρεσιτάλ»!

 Ο κ. Βερναρδάκης, ο μνημονιακός υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ  του 3ου μνημονίου (και του εν αναμονή 4ου), δήλωσε πως δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ!

Και ο αντιπρόεδρος κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης αφήνει να εννοηθεί  στο Der Spiegel, ότι προτιμά την Σουλτς από την Μέρκελ!

Δύο παρατηρήσεις: α)  Και από αύριο η ελληνική πλευρά θα συνεχίσει να διαπραγματεύεται με τη Μέρκελ, από την οποία μάλιστα ελπίζει  παρέμβαση στην ΕΚΤ για ένταξή μας στο QE!  Β) Αν το είχε κάνει αντιπρόεδρος γερμανικής κυβέρνησης αυτό, πριν από ελληνικές  εκλογές, θα ωρυόμασταν για ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr