Η Φώφη, ο Βαρδής και ο πανικός του Μαξίμου

Ο μόνος που δικαιούται να πιστεύει ότι η Φώφη δεν θα είναι η νικήτρια στις εσωκομματικές εκλογές της επόμενης Κυριακής είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Τα όνειρα δεν έχουν ακόμη απαγορευτεί στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που πλέον απαγορεύεται μετά από την κοσμοσυρροή της πρώτης Κυριακής είναι οι δεύτερες και οι τρίτες σκέψεις για συνεργασία του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή όποιου άλλου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν θα το ήθελε ούτε ο Βαρδής! Ο άνθρωπος που βλέπει την κόρη του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά σαν δική του κόρη, θα ήθελε να την δει στην θέση της πρωθυπουργού.
Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης μιλούσε για τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αναφερότανε ακριβώς σε αυτό: Στην ιδιαίτερη αδυναμία που έχει ο Βαρδής Βαρδινογιάννης στην Φώφη Γεννηματά. Αλλά δεν ευθύνεται ο Βαρδής για το γεγονός ότι οι αντίπαλοι της Φώφης δεν κατάφεραν να την ανησυχήσουν. Ακόμη και ο Νίκος δύσκολα θα καταφέρει να απειλήσει την Φώφη. Εκτός κι αν καταφέρει το απίθανο:

Να συσπειρώσει τους μηχανισμούς του Βαγγέλη Βενιζέλου που στήριξαν αυτόν και του Γιώργου Παπανδρέου που στήριξαν τον Γιώργο Καμίνη. Αν το καταφέρει, αυτό θα δείξει έναν άνθρωπο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα αξίζει περισσότερα από την θέση του προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. 
Tρέμουν στο Μαξίμου 
Εκείνοι, πάντως, που έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και δεν το κρύβουν είναι οι ένοικοι του Μαξίμου. Όχι γιατί δεν θα μπορούσαν να συνεννοηθούν με την Φώφη Γεννηματά ή ακόμη και με τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά διότι ο κόσμος που πήγε και ψήφισε στις εκλογές θα θεωρούσε μία τέτοια κίνηση ως προδοσία. 
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία μεγάλη και ιστορική ανατροπή. Εκεί που στον ΣΥΡΙΖΑ τα είχαν όλα τακτοποιημένα, πιστεύοντας ότι ένα μικροσκοπικό ΠΑΣΟΚ θα ήταν εύκολη λεία στα νύχια τους, μας προέκυψε στα ξαφνικά κάτι άλλο. Ένας νέος φορέας, έτοιμος να υποδεχτεί πίσω τους ψηφοφόρους εκείνους που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Εκεί, δηλαδή, που στο Μαξίμου προετοιμαζόντουσαν για την δυναμική επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην σκηνή, σαν εκείνον τον rock star που επιστρέφει έπειτα από μία μεγάλη κρίση στην καριέρα, εκείνος που επανέρχεται είναι το παλαιό ΠΑΣΟΚ! Όχι για να στηρίξει τον νέο... Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά για να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία. Κι αυτό το «παλαιό ΠΑΣΟΚ» αφορά και τους δύο υποψηφίου. Η μικρή ηλικία του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι εκείνη που του προσδίδει αυτόματα και την ταυτότητα του νέου.
Επένδυσαν σε ένα μίζερο ΠΑΣΟΚ 
Οι επενδύσεις που έγιναν από τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της απορρόφησης της «θυγατρικής ΠΑΣΟΚ» ήταν σημαντικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκδόθηκε μέχρι και μία νέα εφημερίδα, η «Νέα Σελίδα» του Λιβάνη για να στηριχτεί η στρατηγική της προσέγγισης των δύο χώρων. Για κάποιο διάστημα, μάλιστα, η ευρωπαϊκή σοσιαλιστική ομάδα φιλοξενούσε ταυτόχρονα και την Φώφη και τον Αλέξη. Τώρα φαίνεται να είναι λίγο δύσκολο να συνεχίσει αυτή η συνύπαρξη, όταν τα δύο κόμματα θα εισέλθουν μοιραία σε μία φάση έντονης διεκδίκησης ρόλων και ψηφοφόρων. Και οι δύο ψωνίζουν άλλωστε από την ίδια αγορά. Το ζητούμενο είναι ο έλεγχος της κεντροαριστεράς. 
Το ενδιαφέρον σε αυτή την περίπτωση είναι η στάση του Κώστα Λαλιώτη. Θα ευνοήσει μία προσέγγιση των... δημοκρατικών δυνάμεων ή θα σπεύσει να χαράξει μία νέα γραμμή για «ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ απέναντι στην νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία»; Κι είναι ικανός αυτός ο πολιτικός λόγος να φέρει πίσω στο μαντρί τα απολωλότα πρόβατα; Αν ο Κώστας Λαλιώτης αλλάξει γραμμή, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τα προγεφυρώματα με το ΠΑΣΟΚ. Και θα το καταλάβουμε αυτό, αν ισχύει, στην περίπτωση εκείνη που στο Μαξίμου διαλέξουν να περάσουν στην αντεπίθεση με υποθέσεις τύπου «δάνεια κομμάτων». Θα φανεί σύντομα.
Αλλιώς τα περίμενε η διαπλοκή
Η λογική, πάντως, ενός ισχυρού ΠΑΣΟΚ που προοπτικά θα εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την πίστα των πρωταθλητών, προσκρούει και σε ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία είδαν τα τελευταία δύο χρόνια τις θέσεις τους να ενισχύονται σημαντικά και δεν θα ήθελαν μία γρήγορη πολιτική αλλαγή, καθώς αυτή θα έβαζε σε κίνδυνο τις επιχειρηματικές τους προτεραιότητες. όσο για την λεγόμενη «νέα διαπλοκή». Το δημιούργημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει βρει ακόμη το χρόνο να οργανωθεί και να στεριώσει την παρουσία του στην αγορά. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί θα ήταν μία νέα μεγάλη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, η οποία και θα δημιουργούσε πρόσθετες πιέσεις για προσφυγή στις κάλπες. 
Οι εκλογές στην Συμπαράταξη δημιούργησαν νέα δεδομένα. Ακόμη και για την ίδια την Φώφη. Οι διακόσιες δέκα χιλιάδες ψηφοφόροι δεν άφησαν πίσω τους μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και την μιζέρια των τελευταίων χρόνων στο ΠΑΣΟΚ. Άφησαν πίσω τους και μεγάλα ονόματα, όπως εκείνα του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Γιώργου Παπανδρέου. Ο κόσμος επέλεξε να συμμετάσχει σε εκλογές που δεν συμμετείχαν οι ίδιοι! Μπορεί, δηλαδή, να ζήσει και χωρίς αυτούς! Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο νικητής της επόμενης Κυριακής θα αρπάξει την ευκαιρία ή θα επιτρέψει στον Αλέξη Τσίπρα να συνεχίσει να ονειρεύεται...

Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr