Να, γιατί κυνηγάει ο Κοντονής τους δικαστές

Τι τον τσίμπησε τον υπουργό Δικαιοσύνης και είπε ανοιχτά στους δικαστές ότι κακοδικούν και ότι οι αποφάσεις τους είναι έξω από τα συμφέροντα του λαού; Γιατί αυτά είπε! Στην πραγματικότητα δεν τον τσίμπησε τίποτε. Εντολοδόχος του Μαξίμου ήταν, όπως ξεκαθάρισε χτες και ο μέχρι πρότινος σύντροφός του συνταγματολόγος κ. Χρυσόγονος. Για δύο κρίσιμους λόγους, που αφορούν στην κυβερνητική πολιτική.
Κατ' αρχήν, τα ανώτατα δικαστήρια στέρησαν μόλις πρόσφατα από τον ραχάτικο κρατικό εισπρακτικό μηχανισμό δύο κυβερνητικές οικονομικές και πολιτικές ανάγκες: Εισπράξεις και εκβιασμούς. Πώς τις στέρησαν; Με την απόφασή τους να κρίνουν αντισυνταγματική άπαξ δια παντός τη διαρκή καταστρατήγηση της πενταετίας ως χρόνου παραγραφής των ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων. Αντισυνταγματική και καταχρηστική τη διαρκή παράταση ελέγχων μέχρι και για 20 χρόνια (και βάλε) αν αυτό βόλευε (που βόλευε) τον εισπρακτικό μηχανισμό.
Για την ακρίβεια δεν είναι ο εισπρακτικός μηχανισμός που βλάφτηκε τόσο από αυτή τη δικαστική απόφαση όσο ένας άλλος κρατικός μηχανισμός: Ο μαφιόζικος.
Η δικαστική απόφαση που απάλλαξε τους
πολίτες από τον διαρκή εκβιασμό και τη διαρκή αυθαιρεσία του εφόρου, στέρησε από το κράτος και από αυτή την κυβέρνηση, που διψάει για λεφτά και για εκβιασμούς, τρεις πηγές:

1. Την είσπραξη, όποτε θα δεήτο, από τις λίστες των κεφαλαιούχων εξωτερικού, που λιβανίζει εδώ και τρία χρόνια, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. (Λαγκάρντ, Μπόγιαρντ, 1.500 κα)
   
2. Την είσπραξη, όποτε θα δεήτο, φόρων χρωστούμενων και προσαυξήσεων από εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της εφορίας που πληρώνουν πάγια τις ύποπτες καθυστερήσεις της.
   
3. Την είσπραξη μαύρων και άσπρων χιλιάδων ευρώ ως τίμημα των εκβιασμών προς τους όμηρους φορολογούμενους, που δεν έκλειναν ποτέ οι υποθέσεις τους, με διαρκείς παρατάσεις. Αλλά, και την απαλλαγή στοχευμένων επιχειρηματιών από έναν διαρκή οικονομικό εκβιασμό.
   

Αμέσως μετά την απόφαση, η κυβέρνηση δια του αγαπημένου διαδρόμου των διαδικτυακών και μιντιακών παπαγάλων της είχε κατηγορήσει ευθέως τη Δικαιοσύνη ότι με την απόφασή της αυτή εξυπηρετεί τα συμφέροντα των φοροφυγάδων καπιταλιστών σε βάρος των κρατικών εισπράξεων. Προφανώς και των εισπράξεων των φορολογικών κυκλωμάτων που σιτίζονταν από αυτή τη φάμπρικα εδώ και 40 χρόνια!
Αλλά, τα ανώτατα δικαστήρια έχουν αυτή τη στιγμή να κρίνουν άλλες τέσσερις υποθέσεις που καίνε την κυβέρνηση:

1. Την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘεσσαλονίκης, που έγινε πραξικοπηματικά και παραδόθηκε… αξιοκρατικά στον πατέρα του υπουργού προπαγάνδας κ Παππά.
   
2. Την νομιμότητα στις περικοπές των συντάξεων. Από την οποία μπορεί να προκύψει μια τεράστια τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό και στη συμφωνία με την τρόικα.
   
3. Τις προσφυγές για τη ΔΕΗ.
   
4. Τον καθορισμό του ελέγχου των οικονομικών των δικαστών. Από τον οποίο η κυβέρνηση προσδοκά να κερδίσει μια Κερκόπορτα, από την οποία θα ελέγχει τη Δικαιοσύνη, παράλληλα με εκείνη του διορισμού της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων.
   

Η κυβέρνηση στηρίζει πολλές ελπίδες σ αυτό το τελευταίο, δεδομένου ότι ο έλεγχος των δικαστών μέσω του διορισμού τους αποδείχτηκε ότι δεν πιάνει πάντα! Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Σακελλαρίου, ακραία τυπολάτρης και εκλεκτός της κυβέρνησης Τσίπρα, που τον επέλεξε, απέδειξε ότι δεν είναι όλοι οι δικαστές Θάνου.

Να ληφθεί υπ' όψιν ότι δεν ήταν εκείνος που αντιτέθηκε σθεναρά στον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, που απέρριψε το δικαστήριό του, αλλά άλλος, σημαίνων αντιπρόεδρος!
Θα αναρωτηθεί κανείς: Δεν κατάλαβε μετά το φιάσκο με τον νόμο Παππά η κυβέρνηση, ότι ο εκφοβισμός και οι απειλές στους δικαστές δεν είναι ο κατάλληλος δρόμος για να πιέσει ώστε να βγουν οι αρεστές της αποφάσεις; Η απάντηση ίσως είναι απλή: Ο εκβιαστής και ο τραμπούκος ακολουθούν το δρόμο που ξέρουν. Άλλον δεν ξέρουν.
Και μια και αναφέρθηκε το όνομά της, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι επίσημος νομικός πρωτοστάτης της κυβέρνησης μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου όλη αυτή την περίοδο είναι η τέως πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ Θάνου… Η οποία κάτι θα ξέρει για όλα αυτά που συμβαίνουν.
Άφησα το μείζον για το τέλος. Η κυβέρνηση έχει πει ανοιχτά σε όλους τους τόνους ότι:

1. Κατέχει την κυβέρνηση αλλά δεν κατέχει την εξουσία, την οποία θέλει.
   
2. Για να αποκτήσει την εξουσία πρέπει να απαλλαγεί από θεσμικά εμπόδια.
   

Οι επίσημοι θεσμοί στη χώρα είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Βουλή, η κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη. Ο πρόεδρος είναι δικός της, δωρεά του συστήματος Καραμανλή. Η κυβέρνηση είναι δική της, δωρεά του συστήματος Καμμένου. Η Βουλή είναι δική της, δωρεά του συστήματος της κοινοβουλευτικής δικτατορίας τού «όποιος έχει 151 ψήφους κάνει ό,τι θέλει» στην κυριολεξία.
Μένει στο ανεξέλεγκτο ο επίσημος θεσμός της Δικαιοσύνης και ο ανεπίσημος του Τύπου. Για τους οποίους έχει λυσσάξει αυτή η κυβέρνηση να ρίξει όση λάσπη και όση χολή μπορεί, ώστε να γίνουν όσο πιο μισητοί από το λαό. Ενώ ταυτόχρονα πασχίζει να τους ελέγξει! Αυτούς που απαξιώνει! Έτσι, δικαστές και δημοσιογράφοι έχουν ένα καθήκον παραπάνω να νοιαστούν για τους πολίτες περισσότερο από όσο για τα δικά τους στενά συμφέροντα, όπως κάνουν συχνά. Το καράβι βουλιάζει με όλους μέσα.
Στη χώρα, που η πλειοψηφία του λαού, όπως και η κυβέρνηση, δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη δημοκρατία από τη δικτατορία και το δικαίωμα από την αυθαιρεσία, όλα αυτά τα εκτρωματικά δεν είναι παράλογα. Είναι τα επακόλουθα μιας συλλογικής ηθικής κατρακύλας. Που άρχισε εδώ και περίπου 40 χρόνια και τώρα ανακατεύει τις λάσπες του πάτου.
Οι Κοντονήδες δεν δίνουν δεκάρα για τη φήμη της Δικαιοσύνης, όπως παραμυθιάζουν τους αφελείς. Ούτε τους έπιασε ο πόνος για τη φοροδοτική ισότητα δικαστών και πολιτών. Τη οποία δεν τηρούν για τον εαυτό τους!
Ισότητα δεν είναι να κόβεις το ΕΚΑΣ των 100 ευρώ από τους φτωχούς, εσύ που παίρνεις συνολικά κοντά 10 χιλιάρικα το μήνα, με προνομιακά χαμηλότοκα δάνεια και προνομιακές μεταχειρίσεις από τράπεζες, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΤΑ, ΟΤΕ, Συγκοινωνίες, καύσιμα, εταιρίες leasing, νοίκια, ασυλίες και με σωματοφύλακες τους αστυνομικούς που λείπουν κάθε μέρα από τη φύλαξη των σπιτιών στις γειτονιές! Αυτό είναι σκέτη αναισθησία.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
liberal.gr