Ποιον «χαιρετούσαν» τα Μιράζ

Μερικές φορές δεν σας (και μας) καταλαβαίνω. Γίνεται από χθες το πρωί ολόκληρο θέμα, «της μουρλής» για την ακρίβεια, διότι κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής στο «Πεντάγωνο», ο καινούργιος υπουργός Αμυνας Αποστολάκης («πού 'σαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»...) , ο οποίος προφανώς κουβαλάει τα ίδια μυαλά με τον Καμμένο προκάτοχό του, είπε να το γιορτάσει που γίνεται υπουργός και «σήκωσε» δύο Μιράζ να κόβουν βόλτες πάνω από το κεφάλι του - και το δικό μας, που περπατούσαμε αμέριμνοι στο κέντρο της πόλης.
Κι αμέσως ας πούμε, σε αυτή τη χώρα που ενοχοποιούμε συνεχώς τα πάντα σε πρώτη ευκαιρία, βγήκαν στα social media (οργίασαν κατά το κοινώς λεγόμενο) πολλοί και διάφοροι, ισχυριζόμενοι ότι αυτό έγινε για τον Καμμένο αποχωρούντα από το υπουργείο, και έλεος πια με τον Καμμένο και ως πότε θα υφιστάμεθα την παρουσία του, και άλλα πολλά και διάφορα παρόμοια, τα οποία ειλικρινά τα θεωρώ άκυρα. Εντελώς άκυρα, δε. Όπως εγκύρως (λέμε τώρα...) είμαι σε θέση να γνωρίζω, παιδιά, ηρεμήστε, ο νέος υπουργός τα «σήκωσε» τα Μιράζ, σε μια
κορυφαία στιγμή ευθυμίας, διότι, σου λέει, αν δεν το κάνω τώρα που είμαι υπουργός, πόσο θα είμαι ακόμη για να μπορώ να κάνω κάτι τέτοια;
Έδειξε... αυτοσυγκράτηση
Και θα προσθέσω επίσης, ότι πάλι καλά να λέμε που ο καμμένος Αποστολάκης νέος υπουργός Άμυνας έδειξε μια αυτοσυγκράτηση, έναν αυτοπεριορισμό και «σήκωσε» τα δύο Μιράζ μόνο και έβαλε και κάτι αγήματα στο προαύλιο του «Πενταγώνου» να αποδίδουν τιμές. Διότι θα μπορούσε να κουβαλήσει στο Φάληρο τον Στόλο σε στάση άπαρσης, με τα κανόνια γιορταστικά στραμμένα προς την Αθήνα, και για να συμπληρωθεί το πράγμα να στείλει και τρεις - τέσσερις ίλες τεθωρακισμένων να κόβουν βόλτες - για την πάρτη του πάντα - στο Σύνταγμα, και να κόβεται και η δική μας η χολή. Οτι 45 χρόνια μετά την πτώση της χούντας, η χούντα είναι κάπου εδώ γύρω, κρυμμένη, καραδοκεί και είναι έτοιμη να μας ξαναβάλει στον γύψο...
Ο λογαριασμός
Φυσικά οι κακές οι γλώσσες, οι χολερικές, οι δηλητηριώδεις, αυτές που δεν χρωστάνε λόγο καλό σε κανένα, έσπευσαν να χρεώσουν αυτή την ωραία πρωτοβουλία του καμμένου Αποστολάκη στον απελθόντα Καμμένο, πράγμα το οποίο διαψεύδω διαρρήδην, και με όση κατηγορηματικότητα επιβάλλουν οι ιστορικές στιγμές που διανύουμε. Και ας μου κόπηκαν τα ήπατα βλέποντας τα Μιράζ να πετούν σε τόσο χαμηλό ύψος, πάνω από τα κεφάλια μας χθες το πρωί. Οπως και ο ίδιος ο καμμένος Αποστολάκης παραδέχτηκε, ήταν μια δικιά του, ολωσδιόλου, ωραία πρωτοβουλία. Οπότε, φαντάζομαι, κάποιος από την Πολεμική Αεροπορία θα μπει στον κόπο να του στείλει του νέου υπουργού Αμυνας, που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε από τον προκάτοχό του σε κάτι τέτοια, τον λογαριασμό στο γραφείο ή το σπίτι του - αδιάφορο.
Δεν θα πληρώσω εγώ (κι εσείς...) τα «χαϊλίκια» του καμμένου Αποστολάκη. Δεν είναι πρέπον. Επίσης εγώ έχω μάθει στη ζωή μου, αν κερνάω να κερνάω με την τσέπη μου, όχι να κάνω τον μάγκα με τις τσέπες άλλων, ναύαρχέ μου...
(Ευκαιρίας δοθείσης, άμα φύγει από την κυβέρνηση ο Νίκος, Λάκης για τους φίλους του, Παππάς, υποθέτω από πάνω από τα κεφάλια μας θα πετάνε διαστημόπλοια...).
Απογειώθηκαν τα νεύρα του
Ενημερώνω πάντως τον νέο καμμένο υπουργό Αμυνας, ότι αφενός δεν ξεκίνησε καλά, αφετέρου εκνεύρισε σοβαρά και τον πρόεδρο Τσίπρα, ο οποίος κατελήφθη εξαπίνης από τη διέλευση των πολεμικών αεροσκαφών, σχεδόν πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν γνώριζε το παραμικρό για το συγκεκριμένο event το οποίο παραπέμπει ευθέως σε ανάλογες τελετές χωρών της Υποσαχάριας Αφρικής. Διότι ουδείς είχε φροντίσει να τον ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, και φυσικά να πάρει την άδειά του. Επίσης ενημερώνω τον καμμένο Αποστολάκη υπουργό, ότι συνεργάτες του Πρωθυπουργού που έσπευσαν να τον ενημερώσουν σχετικά με το «γιατί πετάνε τα πολεμικά αεροπλάνα πάνω από την Αθήνα», και μάλιστα λίγο πριν ξεκινήσει η συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, περιγράφουν ότι ήταν σε έξαλλη κατάσταση.
Κλάμα για την καρέκλα
Στο μεταξύ το όπως πάντα συναρπαστικό ρεπορτάζ των συναδέλφων μου του υπουργείου Αμυνας κατέγραψε και νέα δάκρυα Καμμένου αποχωρούντος από το υπουργείο, πράγμα το οποίο ειλικρινά με θλίβει και εμένα. Ολόκληρος άνδρας, εκατόν ογδόντα κιλά, και να κλαίει που αφήνει μια καρέκλα, έστω Την καρέκλα; Ελεος. Το καλό το νέο πάντως είναι άλλο. Οπως και ο ίδιος είπε του περνούσε από το μυαλό, χθες, να αφήσει την πολιτική, αλλά μετά το ξανασκέφθηκε και αναίρεσε την αρχική του σκέψη. Είπε συγκεκριμένα ο εντελώς Καμμένος πρόεδρος του καθημαγμένου κόμματος ΑΝΕΛ:
«Σκεφτόμουν να εγκαταλείψω σήμερα την πολιτική, καθώς τα έχω ζήσει όλα, ωστόσο οι συνθήκες μου υπαγορεύουν να μείνω και να δώσω μάχη για τη Μακεδονία».
Δεν γνωρίζω αν ενημερώθηκε σχετικώς η Μακεδονία για τη μοναδική θυσία του Καμμένου προέδρου να αγωνιστεί για την υπεράσπισή της (και ας έδωσε το καλοκαίρι το στυλό να υπογράψουν τη συμφωνία των Πρεσπών ο Τσίπρας με τον Κοτζιά...), αλλά το σημαντικό είναι ότι όπως δεσμεύτηκε θα παραμείνει στην πολιτική. Υποθέτω ότι όλοι καταλαβαίνουμε τι κέρδος αποτελεί αυτό για την πολιτική ζωή της χώρας, εντάξει;
Το δικό του κέρδος, φυσικά, θα το αποτιμήσει ο ίδιος...
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ