Μαυρογιαλούροι τρίτης γενιάς

Χρόνια κομπάρσοι και απλοί παρατηρητές της διεφθαρμένης και αναποτελεσματικής πολιτικής φαίνονται τώρα να παίρνουν θέση και να διεκδικούν την πρόσβασή τους στην τοπική και κεντρική πολιτική σκηνή. Αρνούμενοι να αποδεχτούν τη μοίρα των κυβερνωμένων από παρωχημένους και καρεκλοκένταυρους πολιτικούς, οι νέοι επαναστατούν με τη συμμετοχή τους. Αυτή θα μπορούσε να είναι η πραγματικότητα, αν δεν είχε ήδη προλάβει να γίνει ένα μεγάλο ψέμα.

Ορισμένοι άνθρωποι νέοι ηλικιακά, αλλά γέροι πολιτικά κάνουν το ντεμπούτο τους, διεκδικώντας θέση και ρόλο στη δημόσια σφαίρα, όντες κενοί παντός περιεχομένου. Με μηδενική άρθρωση πολιτικού λόγου και σοκαριστική άγνοια επί της πλειοψηφίας των θεμάτων που καίνε τη χώρα, περιφέρουν περήφανα στα social media το δικό τους προσωπικό τίποτα.

Αντί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι νέοι τρόποι επικοινωνίας να διαμορφώνουν το πλαίσιο εκείνο μέσα από το οποίο θα εμφανιστούν νέοι πολιτικοί με νέο ύφος και πολιτικές, μετατρέπονται σε απλό μέσο επικαιροποίησης του χειρότερου παλαιοκομματισμού που γνώρισε ποτέ η χώρα. Το internet και τα social media χρησιμοποιούνται από επίδοξους υποψηφίους πολιτικούς ως μέσο παρουσίασης ενός ψεύτικου πολιτικού προφίλ.

Αναρτήσεις με χειραψίες, φωτογραφίες με ήδη εκλεγμένους πολιτικούς και σέλφι που τραβήχτηκαν με το ζόρι δίπλα σε πολιτικούς αρχηγούς που απλά προσπαθούσαν να βρουν την έξοδο μετά την ομιλία τους σε κάποια κομματική εκδήλωση, γίνονται η μόνη βάση οικοδόμησης του κενού προσωπικού τους branding.

Λίγα πράγματα έχουν εκφυλιστεί σε στερεότυπο τόσο βάναυσα όσο η σχέση των νέων με την πολιτική ανανέωση. Είναι το νέο στη νοοτροπία και όχι το νέο στην ηλικία που κάνει τη διαφορά. Γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους παλαιότερης γενιάς με νέες ιδέες και πολλούς ανθρώπους νέας γενιάς με παλιές ιδέες. Η κατακόρυφη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έχει ξεκινήσει παγκοσμίως εδώ και χρόνια και στη χώρα μας συγκριτικά λίγο πιο πρόσφατα, εκτός από ευκαιρίες, έχει προκαλέσει και σοβαρές στρεβλώσεις στο επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης.

Άτομα με ανύπαρκτες κατά τα άλλα ικανότητες μπορούν να αυτοπροβάλλονται περίπου ως το «μέλλον της χώρας» χωρίς όμως η προβαλλόμενη εικόνα να αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Επιτηδευμένα προφίλ μέχρι γραφικότητας γίνονται πιο fake και από τα fake news.

Πρόσωπα που στην πραγματική ζωή θα παραγκωνίζονταν λόγω έκδηλης ανεπάρκειας και απουσίας κάθε ίχνους σοβαρότητας αναβαπτίζονται στα social media ως «αξιόμαχοι» και διεκδικούν χώρο στο ψηφοδέλτιο. Εκείνο το ψηφοδέλτιο δηλαδή από το οποίο θα στελεχωθούν τα προσεχή δημοτικά συμβούλια  και η επόμενη Βουλή. Εκεί που ψηφίζεται και αποφασίζεται το μέλλον όλων μας.

Στο παραβάν, εναπόκειται στον καθένα από εμάς να σκεφτούμε περισσότερο και να αισθανθούμε λιγότερο. Να ψηφίσουμε με μυαλό και όχι με καρδιά. Με λογική και όχι με πάθος. Να κρίνουμε πολύ αυστηρά. Να απαιτήσουμε πολιτικό περιεχόμενο, αντί σαχλής επικοινωνιακής μόστρας.

Να εντοπίσουμε και να εκλέξουμε τους αληθινούς ηγέτες του αύριο. Αυτούς που μιλάνε στιβαρά. Αυτούς που γνωρίζουν άριστα τα προβλήματα αλλά και τις λύσεις. Αυτούς που δεν θα διστάσουν στιγμή να σπάσουν αυγά. Αυτούς που μπορούν να τσαλακωθούν για το σωστό, κι ας μην είναι ευχάριστο.

Τα «καλά παιδιά» με το χαμόγελο της κρεστ και τον τραυλίζοντα πολιτικό λόγο δεν ανήκουν σε αυτούς. Ας τα κεράσουμε μια πάστα, όχι όμως και τον σταυρό μας.

  Σάμι Γαράιμπε  πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος 
 Πηγή: Λίμπεραλ