Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να μιμηθεί… το Κούγκι του Καμμένου

Στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταλάβει τι έρχεται στην κάλπη.

Το σχέδιο βγαίνουμε από τα μνημόνια, κάνουμε παροχές και βγάζουμε μπροστά τον Τσίπρα ως διεθνή ηγέτη δεν περπατάει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει εκλογικά με το ρυθμό που χρειάζεται και δεν μπορεί να καλύψει τη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία.

Τα κοινωνικά μέτρα είναι λίγα και δεν προκαλούν κανένα ενθουσιασμό, η Συμφωνία των Πρεσπών τροφοδοτεί διαμαρτυρίες και η σκιά από τις τραγωδίες στη Μάνδρα και το Μάτι παραμένει βαριά.

Η διεύρυνση προς άλλους χώρους ή η προσέλκυση προσωπικοτήτων για τα ψηφοδέλτια δεν περπατάει και όπως και να το δει κανείς ο Πέτρος Κόκκαλης δεν είναι Μανώλης Γλέζος.

Ακόμη και η προσπάθεια για δήθεν τσαμπουκά και

«μονομερείς ενέργειες» απέναντι στους ευρωπαίους κατέληξε στον Τσακαλώτο να περιορίζει ακόμη περισσότερο τον αριθμό των δανειοληπτών που θα ωφεληθούν από τη νέα ρύθμιση.

Έτσι το μόνο που απομένει είναι το… Κούγκι. 

Όπως το είχε περιγράψει κάποτε ο Πάνος Καμμένος: «Αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε θα το κάνουμε Κούγκι».

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό σημαίνει ένα μπαράζ δικαστικών διώξεων, δικογραφιών, «αποκαλύψεων» που θα συντηρούν το διπλό αφήγημα του Μαξίμου. Τόσο το «μας βαράει η διαπλοκή», όσο και το «χτυπάμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα».

Και έτσι ξεκινάει ο χορός των διώξεων. 

Η αρχή έγινε με την… απόψυξη του εισαγγελικού πορίσματος για τα δάνεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αφού στη διαδρομή «ξεχάστηκε» ότι την ίδια πρακτική του δανεισμού με εγγύηση τις μελλοντικές χρηματοδοτήσεις έχει κάνει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθεί, όπως όλα δείχνουν, η υπόθεση Novartis, όπου σταδιακά θα αρχίσουν να ασκούνται διώξεις και για πολιτικά πρόσωπα, έστω και εάν ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή πραγματικά χειροπιαστά δεδομένα δεν έχουν. 

Παράλληλα, θα τρέχει ούτως ή άλλως και η υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως και διάφορες άλλες περιφερειακές υποθέσεις.

Ούτως ή άλλως μιλάμε για διώξεις της «Σχολής Παπαγγελόπουλου». Δηλαδή, για δικογραφίες που σχηματίζονται με μοναδικό σκοπό την πολιτική εκμετάλλευσή τους και όχι την πραγματική διαλεύκανση υποθέσεων.

Για «αποκαλύψεις» που μπορεί να φτιάχνουν πρωτοσέλιδα στην ΕΦΣΥΝ και το Documento αλλά στην πραγματικότητα θα είναι συγκαλύψεις.

Και βέβαια όλα αυτά θα συνδυαστούν και με όλο το αναγκαίο φολκλόρ. 

Τα σεντόνια στην εφημερίδα του Βαξεβάνη και τα απαραίτητα άρθρα της Άντας Ψαρρά στη ΕΦΣΥΝ.

Τα ποσταρίσματα του Πολάκη με τα δέκα θαυμαστικά, τα πέντε ερωτηματικά και τα κεφαλαία.

Τις δήθεν μάγκικες δηλώσεις του Νίκου Παππά.

Τα τρολ που θα τα αναπαράγουν στο διαδίκτυο. 

Μόνο που όλα αυτά θα έχουν ημερομηνία λήξης. 

Και θα το ξέρουν και όσοι το συντονίζουν. 

Γιατί καθόλου δεν τους νοιάζει η «κάθαρση». 

Γιατί πώς να τους νοιάζει όταν πήγαν να κάνουν κολεγιά με τον Καλογρίτσα και τα… βοσκοτόπια, όταν περνούν ειδικές ρυθμίσεις για τα… μάτια του Μελισσανίδη, όταν διευκολύνουν τον Σαββίδη.

Όχι, το μόνο που τους νοιάζει είναι να στήσουν ένα θέαμα «κάθαρσης». 

Με δικογραφίες στο πόδι. 

Με φαεινές ιδέες. 

Με επικοινωνιακά τρικ επιπέδου φαρσοκωμωδίας.

Μόνο που το παιχνίδι το έχουν χάσει. 

Όπως θα χάσουν και τις εκλογές.

Όσες φορές και εάν δείξουν τον Πολάκη σαν μυστακοφόρο εκδικητή πάνω στη μηχανή του.

Εμείς πάντως και ποπ κορν έχουμε πάρει και αναψυκτικά. 

Και απλώς θα απολαύσουμε το θέαμα.  

Με την ένοχη απόλαυση του να βλέπεις παλιά «πατριωτική» ταινία του Τζέημς Πάρις και να ξέρεις από πριν τις ατάκες του Παπαμιχαήλ-Παπαφλέσσα.

Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr