Γιατί θύμωσε ο Ραγκούσης;

Εχει δίκιο ο Γιάννης Ραγκούσης. Η παρουσία ένοπλων αστυνομικών στους δρόμους είναι πολύ πιθανόν να ενισχύσει την παραβατικότητα. Ειδικά αν αυτοί κυκλοφορούν με βανάκια. Βλέπει ο άλλος ένα βανάκι με αστυνομικούς, εκνευρίζεται, κι ενώ ο άνθρωπος ήθελε να παραγγείλει ένα τυλιχτό με «απ’ όλα», λέει «δεν κλέβω κάνα κινητό για να χαλαρώσω»; Οι στατιστικές έχουν αποδείξει ότι πίσω από κάθε παράβαση κρύβεται και ένας αστυνομικός. Ας πούμε ότι περνάς με κόκκινο. Αν δεν υπάρχει αστυνομικός, δεν υφίσταται παράβαση. Απλώς έχεις περάσει με κόκκινο. Η παρουσία του αστυνομικού όμως σε κάνει παραβάτη. Αν δεν υπήρχαν ΜΑΤ στην Τοσίτσα σε ποιους θα έριχναν τις μολότοφ τους τα παιδιά; Αυτή η κατάσταση στη γλώσσα μας καλείται «αστυνομοκρατία». Ο Γιάννης Ραγκούσης, στην
παρέμβασή του επί των προγραμματικών, κατέδειξε εναργώς τις συνέπειές της. Η εναργής θέαση των συνεπειών ενός φαινομένου είναι που κάνει τους πολλούς να λένε: «Να ένας καθαρόαιμος πολιτικός». Αυτά τα βανάκια, είπε, θα φέρουν την ισλαμική τρομοκρατία στον τόπο μας. Ως γνωστόν, αν δεν υπήρχε γαλλική αστυνομία για να προκαλεί τους παράφρονες του Μωάμεθ, δεν θα είχε γίνει ποτέ η σφαγή στο Μπατακλάν. Αν υπήρχε κάνα βανάκι δεν θα είχε σκοτωθεί και ο άτυχος νέος στου Φιλοπάππου απ’ τους Πακιστανούς που του έκλεψαν το κινητό.
Ο Γιάννης Ραγκούσης, όταν έπαιζε τον ιππότη του πρίγκιπος Γεωργίου των Παπανδρέου, μου είχε κάνει την εντύπωση ήρεμου ανθρώπου. Ισως ήταν η επιρροή της νηνεμίας που επικρατεί στη φαιά ουσία του αρχηγού του και υποβάλλει σε όποιον τον πλησιάζει την καταστολή. Η πολυετής αργία μπορεί να ερέθισε το νευρικό του σύστημα, όμως από τη στιγμή που ανεδύθη απελευθέρωσε τον αριστερό που καταπίεζε μέσα του. Κι ένας αριστερός δεν μπορεί παρά να είναι θυμωμένος. Είναι θλιμμένος μόνον όταν ο καπιταλισμός δεν του επιτρέπει να είναι θυμωμένος. Του θυμού δοθέντος, ο Τσίπρας του ανέθεσε το σκιώδες χαρτοφυλάκιο της Δημόσιας Τάξης. Ηδη προειδοποίησε τον Χρυσοχοΐδη να φροντίσει να μην τον αναγκάσει να ζητήσει την παραίτησή του. Πάλι προσπαθώ να πείσω τον Λουδοβίκο, τον γάτο μου ότι δεν χρειάζεται να κλαίει. Φτάνει το κλάμα του γάτου του Χρυσοχοΐδη.
Οσοι ανησυχούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να μεταλλαχθεί σε κόμμα της κοινοβουλευτικής ευπρέπειας ας μην ανησυχούν υπέρ το δέον. Η στάση του Ραγκούση δείχνει ότι η δημόσια τάξη είναι ένας τομέας όπου η Αριστερά δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις αξίες της, την υπεράσπιση του μπάχαλου, τον ευγενή διάλογο με τις πάσης φύσεως συμμορίες των τρομοκρατών. Ισως λόγω αταβισμού. Μάλλον, όμως, επειδή φοβούνται ότι στον τομέα αυτό η νέα κυβέρνηση μπορεί να δείξει τα πρώτα απτά και θεαματικά αποτελέσματα της πολιτικής της.
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ-Kαθημερινή