H ταπεινότητα του νικητή και η αλαζονεία του ηττημένου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας έχοντας ποσοστό καταλληλότητας κοντά στο ιστορικό υψηλό του 50% και με το κυβερνών κόμμα να βρίσκεται δημοσκοπικά στα επίπεδα του 40%.
Την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας συγκαλούσε την Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ με τη δημοφιλία του να βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά και με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρίσκεται πίσω από τη Νέα Δημοκρατία με 17 ποσοστιαίες μονάδες.
Και εδώ αρχίζουν τα παράδοξα. Στην εναρκτήρια ομιλία του ο πρωθυπουργός συνέστησε σε όλους τους υπουργούς να συνεχίσουν τη σκληρή δουλειά ώστε να ολοκληρωθεί η ψήφιση 30 νομοσχεδίων μέχρι το τέλος του έτους, χωρίς αλαζονεία και αυταρέσκεια, γιατί, όπως είπε, τα στοιχεία αυτά στην εξουσία είναι κακοί σύμβουλοι.
Ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να θριαμβολογεί με βάση τη
δημοφιλία και το ισχυρό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά δεν το έπραξε. Θα μπορούσε να επαίρεται για την αναγνώριση του κυβερνητικού έργου από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αλλά δεν παρασύρθηκε. Θα μπορούσε, τέλος, να κρύψει τις αστοχίες των υπουργών, αλλά με τον πιο επίσημο τρόπο ενώπιον του Συνεδρίου κατέστησε σαφές ότι δεν θα κρύψει από τον λαό τις δυσκολίες που συναντούν, ούτε θα αρνηθεί ολισθήματα, σπεύδοντας ο ίδιος πρώτος να τα αναγνωρίσει και να τα θεραπεύσει.
Οι επισημάνσεις αυτές δεν είναι προϊόν των λογογράφων του, αυτός είναι ο χαρακτήρας του Μητσοτάκη, που εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο τόσο στις δύσκολες εποχές της μοναχικής αντιπολίτευσης όσο και σε μία «παρατεταμένη» περίοδο χάριτος που απολαμβάνει ο ίδιος και η Νέα Δημοκρατία.
Τον χαρακτήρα του δεν έκρυψε και ο Τσίπρας μιλώντας στην κομματική συνεδρίαση που οργάνωσε (τις ημέρες του Συνεδρίου της Ν.Δ.) με πρώην στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Εχοντας ποσοστό καταλληλότητας για τη θέση του πρωθυπουργού μόλις 16,8% και με τον ΣΥΡΙΖΑ να διολισθαίνει προς το 23% θα περιμέναμε από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ήταν συγκρατημένος και να προχωρούσε σε μία στοιχειώδη έστω αυτοκριτική για τις αλλεπάλληλες εκλογικές του ήττες.
Μάταια, ο Τσίπρας μιλούσε στους παλαιούς και νεόκοπους συντρόφους του με τη γνωστή αλαζονεία τού «άχαστου» χρησιμοποιώντας την τοξικότητα του διχαστικού λόγου που τον έφερε στην εξουσία το 2015 αλλά και τον γκρέμισε από αυτήν. Εφτασε στο σημείο μάλιστα να διαμηνύσει στον Μητσοτάκη ότι όσο γρηγορότερα φέρει την εκλογική αναμέτρηση τόσο το καλύτερο, γιατί, όπως προέβλεψε, δεν θα χρειαστούν διπλές εκλογές, «η απλή αναλογική ήρθε για να μείνει».
Μάλλον ο Τσίπρας βλέπει μακριά. Με την αλαζονεία του και τις ακραίες επιθέσεις προς τον Μητσοτάκη μάλλον θα οδηγήσει τη Νέα Δημοκρατία προς το 50%, προς επιβεβαίωση των λόγων του για την απλή αναλογική.
Οι διαφορές μεταξύ των δύο αρχηγών είναι ενδεικτικές του χαρακτήρα τους αλλά δεν αποκλείεται να προσδιορίσουν και πολιτικές εξελίξεις. Η αλαζονεία του Τσίπρα πριμοδοτεί τον Μητσοτάκη, όσοι δεν το βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ είτε είναι οπαδοί του Πολακισμού είτε δεν θέλουν να ενοχλούν την ηγεσία τους. Από την άλλη πλευρά η μετριοπάθεια του Μητσοτάκη και η διάθεσή του να προσεγγίσει όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση βάζει στο περιθώριο την τοξικότητα του Τσίπρα.
Οι δύο κομματικές συνάξεις ήταν ενδεικτικές για το κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Χαμηλά το κεφάλι, ψηλά οι στόχοι για την κυβέρνηση, ψηλά το «εγώ» και χαμηλά το «εμείς» και κυρίως το «γιατί» στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Πάνος Αμυράς -pronews.gr