Βιέννη, Παρίσι και μετά τι; Οφθαλμόν αντί οφθαλμού;

Τι πυροδοτεί τον ισλαμικό εξτρεμισμό; Ποιοι είναι οι παράγοντες που ενεργοποιούν τα κατώτερα κίνητρα ενός φανατικού μουσουλμάνου και τον οδηγούν να στραφεί εναντίον ανυποψίαστων ανθρώπων απλώς και μόνο επειδή είναι άπιστοι; Πόσο κινδυνεύουν οι Ευρωπαίοι από την νέα έξαρση της τρομοκρατίας που εκπορεύεται από φανατικούς μουσουλμάνους και κατευθύνεται εναντίον χριστιανών, εβραίων και όλων όσων θεωρούνται σαν... άπιστοι;

Βρίσκεται η ανεκτική Ευρώπη ενώπιον ενός θρησκευτικού πολέμου; Και πόσο επηρεάζει την κατάσταση η κόντρα του Ερντογάν με τον Μακρόν που πέραν των χαρακτηριστικών της προσωπικής βεντέτας -ο πρόεδρος της Τουρκίας έφτασε να ισχυριστεί ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας έχει ανάγκη... εγκεφαλικής θεραπείας- κινδυνεύει να γίνει ανοιχτή ρήξη με άγνωστες συνέπειες;
Πρέπει να κλείσουν τα μουσουλμανικά τεμένη στις ευρωπαϊκές χώρες; Πρέπει οι χώρες της ΕΕ να αναπτύξουν και στρατιωτικές δυνάμεις για την προστασία αθώων πολιτών που πηγαίνουν σε εκκλησίες και συναγωγές; Πόσο επικίνδυνοι είναι οι μετανάστες και οι ριζοσπαστικοποιημένοι μουσουλμάνοι που έλκονται από τους τζιχαντιστές και δεν έχουν ενσωματωθεί στις δυτικές κοινωνίες;

Στα ερωτήματα αυτά οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Και στη ζωή, όπως και στη φυσική, ισχύει ο νόμος που λέει ότι η δράση γεννά αντίδραση. Εχει σημασία όμως να ορίσουμε ποιος ξεκίνησε πρώτος; Ή προέχει να βρεθούν άμεσα τα μέσα, τα εργαλεία και οι λύσεις που θα αποτρέψουν πιθανό αιματοκύλισμα κι άλλων ευρωπαϊκών πόλεων από φανατικούς τζιχαντιστές που εδώ και χρόνια, ξεκινώντας από την Συρία, έμαθαν να σκοτώνουν και να αποκεφαλίζουν όποιους θεωρούσαν ότι δεν είναι πιστοί μουσουλμάνοι;

Εκ των πραγμάτων, οι δυτικές δημοκρατικές κοινωνίες έχουν ένα μειονέκτημα έναντι των ισλαμιστών εξτρεμιστών και των κάθε λογής ακραίων που θεωρούν ότι με την βία και την αυτοδικία θα τιμωρήσουν τους άλλους, τους διαφορετικούς, τους εχθρούς. Όπως απέδειξε και η πρόσφατη υπόθεση μιας εγκληματικής οργάνωσης που είχε ενδυθεί τον μανδύα του πολιτικού κόμματος, οι ακραίοι χρειάζονται μόνο μερικά λεπτά για να μαχαιρώσουν, να σκοτώσουν, να κάνουν το κακό. Όμως οι δημοκρατικοί θεσμοί καθυστερούν να τιμωρήσουν, ακόμη κι όταν οι αποδείξεις είναι στο τραπέζι, όταν όλα τα δεδομένα είναι έτοιμα, ακόμη κι όταν υπάρχουν ντοκουμέντα ή ομολογίες για την εγκληματική δράση που έχει αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές. Κι αυτή είναι μια αδυναμία της ανοιχτής, δημοκρατικής, ανεκτικής κοινωνίας. Όμως αυτός είναι ο πολιτισμός μας. Αυτές είναι οι ευρωπαϊκές αξίες. Ακόμη και οι δολοφόνοι οδηγούνται σε δίκη, έχουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ακόμη και στις πιο ακραίες, στις πιο στυγερές δολοφονίες. Κι ο λόγος είναι ότι οι δημοκρατίες δεν πρέπει να κάνουν λάθη ή να καταδικάσουν κάποιον που μπορεί να είναι αθώος. Οπότε οι διαδικασίες διαρκούν -για κάποιους καθυστερούν- μέχρι να ξεδιπλωθεί η τεκμηρίωση, να υπάρξει λόγος και αντίλογος και να αποφανθεί η δικαιοσύνη. Που σε πρώτη φάση αποφασίζει οριστικά αλλά όχι αμετάκλητα. Διότι στις πιο φιλελεύθερες κοινωνίες υπάρχει και δεύτερος βαθμός εκδίκασης... Είναι όμως αυτό μια θεσμική διαδικασία που πρέπει να αναθεωρηθεί; Χρειάζεται ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης ώστε οι ποινές στους τζιχαντιστές, τους μουσουλμάνους εξτρεμιστές, τους δολοφόνους να αποφασίζονται ταχύτερα και να αποτελούν αντικίνητρο για επίδοξους μιμητές; Ουδείς θα διαφωνήσει και οι σχετικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να προωθηθούν ταχύτατα.

Το μεγάλο ερώτημα είναι όμως τι γίνεται τώρα. Πώς προστατεύονται οι Ευρωπαίοι και οι Ευρωπαίες από ανθρώπους φανατικούς, εκτός πλαισίου κανονικότητας, που μισούν τις κοινότητές μας θεωρώντας τις παρηκμασμένες και θέλουν να σκοτώσουν, να αποκεφαλίσουν και να τρομοκρατήσουν; Πώς ελέγχονται οι μετανάστες που δεν θέλουν να ενσωματωθούν, πώς εξευμενίζονται όσοι ζουν σε γκέτο και μπορεί να σχεδιάζουν νέα Μπατακλάν, νέες σφαγές σε εκκλησίες, χώρους λατρείας, μουσεία, σημεία συνάθροισης αθώων πολιτών; Πρέπει να αναπτυχθούν στρατιωτικές μονάδες παντού; Πρέπει να απελαθούν όσοι εμφανώς δεν θέλουν να ασπαστούν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, πρέπει να εξοστρακιστούν όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι φιλελεύθερες δημοκρατίες μας είναι ανεκτικές από επιλογή ώστε όλοι να απολαμβάνουν τον μεγαλύτερο δυνατό ελευθερίας που σταματά εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου; Πρέπει να μπουν όρια στην κριτική, την σάτιρα, την αποδόμηση ακόμη και θρησκευτικών δογμάτων από περιοδικά τύπου Σαρλί Εμπντό; Ή μήπως είναι συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής κουλτούρας να μπορείς να αποδομείς τα πάντα χωρίς όριο, χωρίς έλεγχο και χωρίς την απειλή τιμωρίας; Πρέπει να ξανασυζητήσουμε για τον Διαφωτισμό; Θα μπορούσαν οι δυτικές κοινωνίες να ανεχθούν την χυδαιολόγηση χριστιανικών θρησκευτικών συμβόλων χωρίς αντίλογο;

Έχουν μέλλον οι ανοικτές, δημοκρατικές, ανεκτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες ή η γηράσκουσα Ευρώπη είναι καταδικασμένη να καταληφθεί και να μεταλλαχθεί διά της βίας από ορδές νέων αλλά συνήθως φτωχών και ανεκπαίδευτων μεταναστών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή; Ποια είναι η λύση; Τι πρέπει να γίνει με περιοχές που έχουν γίνει φωλιές ακραίων και τζιχαντιστών, όπως θεωρείται το Μόλενμπεκ στο Βέλγιο; Μήπως πρέπει να συζητηθεί το κλείσιμο των συνόρων και η ενσωμάτωση μόνο όσων θέλουν να ασπαστούν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής με παράλληλη κάθαρση από τα στοιχεία που έχουν υιοθετήσει τον ισλαμικό εξτρεμισμό;

 Μάκης Πολλάτος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ