Μυστήριο

Τέσσερις δημοσκοπήσεις από τέσσερις διαφορετικές εταιρείες (Opinion Poll, Interview, Pulse, Marc) μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Συν μια πέμπτη λίγες μέρες νωρίτερα (Αlco).

Και τι λένε; Όλες το ίδιο πράγμα.

Όχι δηλαδή ότι φθείρεται η κυβέρνηση και απλώς δεν κερδίζει η αντιπολίτευση – όπως διαβάζω δεξιά κι αριστερά.

Λένε ότι η κυβέρνηση κυβερνά δύο χρόνια και εκείνος που έχει φθαρεί είναι η αντιπολίτευση.

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις η ΝΔ βρίσκεται καθαρά πάνω από το εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών. Ενώ ο Πρωθυπουργός κυριαρχεί πλήρως των αντιπάλων του.

Η μια εξήγηση είναι ότι ο Μητσοτάκης τα κάνει όλα σωστά – υποθέτω πως ούτε η Μαρέβα δεν το πιστεύει…

Η άλλη εξήγηση είναι ότι η αντιπολίτευση κάνει πολλά πράγματα λάθος.

Όποια μάχη κι αν έδωσε, από τον Κουφοντίνα και τα πανεπιστήμια έως τους εμβολιασμούς, την έχασε. Και τώρα ετοιμάζεται να χάσει άλλη μια «μητέρα των μαχών» στο εργασιακό.

Αυτό αποδεικνύει καταρχήν ότι

οι μάχες της Αριστεράς έχουν ανεξάντλητες μητέρες. Αλλά κυρίως ότι τους λείπει η αίσθηση της κοινωνίας.

Διότι όταν η χώρα επιστρέφει αργά αλλά ανακουφιστικά στην κανονικότητα, όταν τα εμβόλια που πρώτα δεν υπήρχαν (Αλέξης Τσίπρας) και τελικά τα «ξεστόκαραν» (Αλέξης Τσίπρας) αποδεικνύονται success story, όταν ο κόσμος περιμένει να ξεδώσει από μήνες εγκλεισμού, μόνο ανισόρροποι μπορεί να ανησυχούν πώς θα ψηφίζουμε στα συνδικάτα.

Φυσικά δημοκρατία έχουμε. Ο καθένας μπορεί να ανησυχεί για ό,τι τραβάει η ψυχή του. Αλλά μετά να μην του φταίνε οι δημοσκοπήσεις.

Νομίζω άλλωστε ότι γι’ αυτό τις μισούν.

Χωρίς δημοσκοπήσεις κάποιοι αγωνιστές μπορούν να εμπορεύονται την πραγματικότητα που κατασκευάζουν οι ίδιοι. Κάθε ακτιβιστής φωνάζει για χούντα, κάθε συνδικαλιστής για Μεσαίωνα και κάθε αντιφασίστας για κατάλυση της δημοκρατίας. Σαν να διαβάζεις «Εφημερίδα των Συντακτών».

Την τελευταία δεκαετία, μάλιστα, με κάτι «πλατείες» και κάτι «κοινωνικές δικτυώσεις», οι κλαπατσίμπαλοι είχαν ξετσουμίσει.

Κολοκύθια.

Διότι μετά έρχεται ο επιστήμονας και στέλνει τον λογαριασμό. Που λέει πως ο κόσμος ουδόλως αισθάνεται ότι απειλείται η δημοκρατία. Το αντίθετο: στηρίζει την κυβέρνηση που (υποτίθεται) καταλύει τη δημοκρατία.

Πάρ’ τον κάτω τον ακτιβιστή, συνδικαλιστή κι αντιφασίστα. Ο οποίος μετά τα βάζει με τις δημοσκοπήσεις και τα μίντια που του χαλάνε το παραμύθι.

Εχει δίκιο. Πώς θα ζήσει κι αυτός χωρίς παπατζιλίκι; Κλέφτης θα γίνει;

Το μυστήριο όμως δεν είναι η βλακεία των ολίγων. Το μυστήριο είναι για ποιον λόγο μια παράταξη που επιδιώκει να εκφράσει τους πολλούς υιοθετεί τη βλακεία των ολίγων.

Αλλά αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ. Θα πρέπει να ρωτήσουμε την αντιπολίτευση.

 Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ