Ένας ακόμη ψεκασμένος

Περίσσεψε το δράμα στα δελτία ειδήσεων σχετικώς με την ταλαιπωρία που υπέστη ο διεθνής άσος του τένις Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος –άκουσον, άκουσον!– κρατήθηκε «αιχμάλωτος»! Ως γνωστόν, ο Σέρβος αθλητής είναι ανεμβολίαστος και η αυστραλιανή κυβέρνηση δεν έκανε τα στραβά μάτια. Τον έθεσε, όπως ο νόμος ορίζει, σε καραντίνα. Τον έβαλε σε ξενοδοχείο· όχι πεντάστερο όπως συνήθιζε, αλλά αυτό που η αυστραλιανή κυβέρνηση όρισε. Ο πατέρας του τενίστα δήλωσε ότι «έτσι πολεμούν τη Σερβία και τον Νόβακ (…) είμαστε ένας περήφανος λαός που ποτέ δεν έχει επιτεθεί σε κανένα και απλώς υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας». Δεν διευκρίνισε όμως αν τα 4,4 εκατ. δολάρια του επάθλου θα μοιράζονταν σε όλη τη Σερβία.

Έτσι, αποβραδίς των Φώτων ακούσαμε από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες ότι «επικρατεί διχασμός», γίνεται «πόλεμος» για το θέμα Τζόκοβιτς, και άλλα δραματικά. Θα συμφωνήσουμε ότι λόγω της ημέρας δεν υπήρχαν τα

αγαπημένα θέματα των δελτίων, όπως «αιχμές άφησε ο τάδε υπουργός για συναδέλφους του…» Η εθιμικώς πρώτη είδηση «στη σκιά της πανδημίας αλλά με κατάνυξη τελέστηκε και φέτος ο αγιασμός των υδάτων…» μπορεί να τραβήξει το πολύ 15 λεπτά· σε κάποια δελτία είδαμε τη ρίψη του σταυρού στην Πέρα Παναγιά και σε άλλα στη Δώθε Παναγιά. Ομως ένας «πόλεμος» εξάπτει την περιέργεια των τηλεθεατών και μπορεί να κάνει καλά νούμερα. Πιθανώς να διχάστηκαν οι ομόδοξοι Σέρβοι αδελφοί μας, που επίσης έχουν χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού (αν και στη συγκέντρωση που διοργάνωσε ο πατέρας του τενίστα για να καταγγείλει την «αιχμαλωσία» ήταν τρεις κι κούκος), αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο δεν θα ήξεραν ότι ο Τζόκοβιτς υπήρχε αν δεν αρνείτο τον εμβολιασμό.

Ετσι, διά του ψεύτικου πολέμου και του ανύπαρκτου διχασμού, όπως και με την υπερπροβολή των ψεκασμένων, δημιουργείται η ψευδής εντύπωση πως υπάρχουν δύο ισομεγέθη μέτωπα στην κοινωνία διεθνώς. Μπορεί οι δημοσιογράφοι ρητορικώς να επικρίνουν την άρνηση των εμβολιασμών, η γραμματική του Μέσου όμως δημιουργεί τις δικές της αντίθετες «αλήθειες». Η μεγάλη προβολή των αντιεμβολιαστών δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι πολλοί εκείνοι που δεν έπαθαν τίποτε χωρίς το τσίμπημα.

Δεν είναι εύκολη η επίτευξη ισορροπίας σε τέτοια θέματα, ούτε η δοσολογία της προβολής τους. Σίγουρα πάντως ο δημοσιογραφικός κόσμος, εν συνόλω και διά των συνδικαλιστικών του οργάνων, πρέπει να έχει κάποιους πιο επεξεργασμένους δεοντολογικούς κανόνες για τις εποχές των κρίσεων. Ή έστω να στηλιτεύει τα ψεύδη περί «πολέμου» και «διχασμού», για έναν ακόμη ψεκασμένο, που έτυχε να χτυπάει καλά τα μπαλάκια στο τένις.

 Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή