Λευτεριά στον… Φουρθιώτη!

Θανάσης Κ. 

`  Ακούμε τον τελευταίο καιρό να υπερασπίζονται κάποιοι τους κατηγορουμένους δημοσιογράφους για συμμετοχή στη σκευωρία Νοvartis, εν ονόματι τις… “ερευνητικής δημοσιογραφίας”!

—Ουάου (που θα ‘λεγε και ο Βαρουφάκης)… 

Δηλαδή, αυτοί που – επί ΣΥΡΙΖΑ – έστησαν την σκευωρία σε βάρος όλων των πολιτικών αντιπάλων του,

σκευωρία που κατέρρευσε πλήρως –  και μάλιστα επί ΣΥΡΙΖΑ –

-αυτοί που δημοσίευαν “πληροφορίες”, που όλες ανεξαιρέτως αποδείχθηκαν  “πέτσινες” και στημένες, 

μας το παίζουν σήμερα… “ερευνητές δημοσιογράφοι”, που “διώκονται”, λέει!

Αυτοί που δημοσίευαν “καταθέσεις” “προστατευομένων μαρτύρων”… πριν γίνουν – δηλαδή μόνοι τους αποκάλυπταν όχι μόνο ότι ήξεραν τους “μάρτυρες” (που κανονικά δεν θα έπρεπε να τους ξέρει ούτε η Κυβέρνηση τότε), αλλά ήξεραν και τι επρόκειτο να καταθέσουν οι μάρτυρες, πριν ακόμα το καταθέσουν – μας το παίζουν σήμερα “μάρτυρες” της “ερευνητικής δημοσιογραφίας”…

Αυτοί που διέσυραν αναπολόγητα δέκα άτομα – μεταξύ των οποίων και δύο πρώην Πρωθυπουργούς – και δεν ζήτησαν ακόμα ούτε μισή συγγνώμη, το παίζουν σήμερα “θύματα”. 

Αυτοί που ίδρυσαν εφημερίδες με χρήματα που δολίως απέσπασαν από εργολάβο – που δεν ήταν καν δικά του – και ο οποίος συνεργάστηκε με το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ για να φτιάξει κανάλι  ελεγχόμενο από το ΣΥΡΙΖΑ και τον “έριξαν”, τον εργολάβο, του έφαγαν τα χρήματα και ο ίδιος τους καταγγέλλει τώρα, αυτοί είναι οι… μάρτυρες της “ερευνητικής δημοσιογραφίας”! Έτσι; 

 

–Στις δημοκρατικές χώρες τέτοια εφημερίδα που προέκυψε από αποτυχημένο “ξέπλυμα” χρήματος θα είχε κλείσει προ πολλού…

  –Στις δημοκρατικές κοινωνίες, προστατεύεται αποφασιστικά η “ερευνητική δημοσιογραφία”, αλλά και τιμωρούνται σκληρά όσοι στο όνομα της “δημοσιογραφίας” εξαπολύουν “λίβελους” (libel), δηλαδή συκοφαντούν ή εκτελούν συμβόλαια “ηθικής εξόντωσης” πολιτικών.

Τους δύο “δημοσιογράφους” που εξετάζεται η παραπομπή τους σήμερα, δεν τους ψάχνουν για την “έρευνα” που έκαναν, αλλά για την “εγκληματική οργάνωση” στην οποία ενδεχομένως συμμετείχαν. 

Και ένας δημοσιογράφος μπορεί κάλλιστα να συμμετέχει σε “εγκληματική οργάνωση”, όπως μπορεί να συμμετέχει κι ένας γιατρός, ένας μηχανικός, ένας ένστολος ή ένας ιερωμένος. Οι δημοσιογράφοι δεν εξαιρούνται εκ των προτέρων από κάθε κατηγορία ούτε παίρνουν άφεση για κάθε αμαρτία, επειδή είναι… δημοσιογράφοι. 

Οφείλουν να κάνουν τα δουλειά τους μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας. Όπως και όλοι οι άλλοι…

Όλοι οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι κι όλα τα παπαγαλάκια αυταρχικών καθεστώτων, επικαλούνται την “ερευνητική δημοσιογραφία” για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους. Κι όλοι το παίζουν εκ των υστέρων “αθώα θύματα”…

Αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεχωρίζεις τους πραγματικά ασυμβίβαστους δημοσιογράφους που ψάχνουν την αλήθεια, από τα κωλόπαιδα που τα παίρνουν και απλώς “εκτελούν συμβόλαια”.

–Πρώτον, οι αληθινοί δημοσιογράφοι, πάντα διασταυρώνουν την είδηση πριν τη δημοσιεύσουν. Και όσο πιο πολύ θίγει κάποιο πρόσωπο, τόσο πιο αυστηρά τη διασταυρώνουν…

Γι’ αυτό και οι αληθινοί δημοσιογράφοι σπάνια διαψεύδονται!  

Ο αληθινός δημοσιογράφος όταν “ερευνά” είναι πολύ πιο αυστηρός από τον δικαστή όταν δικάζει…

–Δεύτερον, οι αληθινοί δημοσιογράφοι φροντίζουν πάντα να παρουσιάζουν και την “αντίθετη” άποψη, δηλαδή των εκδοχή αυτού ενάντια στον οποίο στρέφονται. Μόνο έτσι κατοχυρώνονται οι ίδιοι νομικά, αλλά και ηθικά – απέναντι στο κοινό τους. 

–Τρίτον, οι αληθινοί δημοσιογράφοι ακόμα κι όταν κάποια στιγμή δημοσιεύσουν εκ παραδρομής κάποια ανακρίβεια, κι αυτό αποδειχθεί εκ των υστέρων, σπεύδουν οι ίδιοι να το ανασκευάσουν και να ζητήσουν συγγνώμη απ’ όσους έθιξαν. Μόνο έτσι διασώζουν την αξιοπιστία τους.  

Οι δικοί μας δεν έχουν καμία σχέση – \καμία απολύτως – με όλα αυτά…

 

Αυτό που εξετάζεται πλέον από τη Δικαιοσύνη σε βάρος των  “καταδιωκόμενων” δημοσιογράφων είναι ότι, όχι απλώς δημοσίευαν ό,τι τους έδιναν χωρίς να το εξετάσουν – αυτό έχει ήδη αποδειχθεί – αλλά αν συμμετείχαν οι ίδιοι και στο “στήσιμο” της πολλαπλής συκοφαντίας. 

Όχι αν συμμετείχαν στο μηχανισμό που πέταγε λάσπη. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο πλέον. Αλλά αν συμμετείχαν στο “κέντρο” που οργάνωσε όλη αυτή την σκοτεινή ιστορία. 

 

Το είδος της… “δημοσιογραφίας” που κάνουν, όχι μόνο δεν προστατεύεται στις δημοκρατικές χώρες, αλλά δεν θεωρείται καν “δημοσιογραφία”!

Γι’ αυτό το είδος της “δολοφονίας χαρακτήρων” (έτσι αποκαλείται διεθνώς), προβλέπονται δρακόντειες ποινές στις δημοκρατικές χώρες.

Και κανείς πλέον δεν τολμά να κάνει ανοικτά κάτι τέτοιο – γιατί δεν γλιτώνει. Βλέπετε εκεί υπάρχει νομοθεσία που δεν παίζει και δικαστές που δεν αστειεύονται…

* Αυτά συμβαίνουν στις δημοκρατικές χώρες. Και πάντως η συκοφαντία δια του Τύπου τιμωρείται σκληρά και ο εσκεμμένος διασυρμός κατά πολιτικών αντιπάλων τιμωρείται πολύ σκληρότερα. 

Στις δημοκρατικές χώρες, πάντα… 

Σε “δημοκρατίες” τύπου Τουρκίας, Ρωσίας ή Κίνας, ο καθεστωτικός τύπος διασύρει αναπολόγητους αντιπάλους του καθεστώτος. Αλλά αυτό δεν λέγεται “ερευνητική δημοσιογραφία”. Άσε που δεν λέγεται καν “δημοκρατία”…

Να ξεχωρίζουμε λοιπόν, την “ερευνητική δημοσιογραφία” (που προστατεύεται στις δημοκρατικές χώρες), από τη “δολοφονία χαρακτήρων” (που τιμωρείται αμείλικτα στις δημοκρατίες)  

Και κυρίως να ξεχωρίσουμε τους πραγματικούς δημοσιογράφους, από τους “πληρωμένους κονδυλοφόρους”, τους ανενδοίαστους “εκτελεστές συμβολαίων” ηθικής εξόντωσης και τα “παπαγαλάκια”. 

 

Άντε, γιατί σε λίγο θα μας βγάλουν “διωκόμενο” δημοσιογράφο και τον …Φουρθιώτη! Γιατί όχι; 

Κι εκείνος “διώκεται” κι εκείνος έχει “δημοσιογραφικό” μέσο (τρομάρα του), κι εκείνο τον “καλύπτουν” – και τον επικαλούνται μάλιστα!.

Και γιατί να μην τον καλύπτουν; Κι οι άλλοι που τους καλύπτουν δεν είναι καλύτεροι από τον Φουρθιώτη. 

Χειρότερα έκαναν! Αλλά την ίδια… (ΜΗ) “ερευνητική” (ΜΗ) δημοσιογραφία υπηρετούσαν…

Και μια ο λόγος περί “ερευνητικής δημοσιογραφίας” να τι θα πει, και να γιατί δεν υπάρχει σήμερα:

 

* Ερευνητική δημοσιογραφία θα ήταν να μαθαίναμε πώς ακριβώς ένας οργανωμένος σε… “αντιφασιστική” οργάνωση, βρέθηκε να σκοτώνει ένα απλό παιδί στην Θεσσαλονίκη. Πώς ακριβώς διείσδυσαν οι “αντιφασίστες” στις πιο σκοτεινές οργανώσεις του ποδοσφαιρικού παρακράτους; 

Να κάτι ενδιαφέρον που θα έπρεπε να το μάθουμε, αλλά δεν το ερεύνησε κανείς ποτέ…

Τη ΧΑ όταν άρχισε να σηκώνει κεφάλι, την πιάσαμε και τη χώσαμε μέσα! 

Τους εγκληματίες της “αντιφα” δεν του αγγίζει κανείς, έτσι;

 

* “Ερευνητική δημοσιογραφία” δεν υπήρξε ποτέ για το ποιοί έκαψαν τα αθώα θύματα της Marfin και ποιοί τους κάλυψαν αργότερα (και τους καλύπτουν ως τώρα). 

(Το ΚΚΕ κατήγγειλε κάποτε στη Βουλή πού κρύβονται και πώς ξεφεύγουν οι κουκουλοφόροι που καίνε την Αθήνα. Κανείς δεν τόλμησε να ασχοληθεί με το θέμα)…

 

* “Ερευνητική δημοσιογραφία” δεν εξέτασε ποτέ τι ακριβώς συνέβη και ποιοί ενέχονταν στο αιματηρό ατύχημα της Αίγινας (σκοτώθηκαν επί τόπου τέσσερις, τραυματίστηκαν δέκα έξη, κάποιοι πολύ σοβαρά) όπου φημολογείται συμμετοχή μεγαλόσχημων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησής του τότε, και στο ίδιο το περιστατικό και – κυρίως – στη συγκάλυψή του. 

Οι φήμες ακόμα οργιάζουν. Αλλά δεν το έψαξε σοβαρά κανείς…

 

* Ερευνητική δημοσιογραφία, δεν τόλμησε να ασχοληθεί ποτέ με τις καταγγελίες Καλογρίτσα κατά ΣΥΡΙΖΑ (ο Καλογρίτσας αποκάλυψε ότι ήταν ο “λαγός” του ΣΥΡΙΖΑ για να ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, τα ΜΜΕ). Ο δικός τους άνθρωπος τα κατήγγειλε, η υπόθεση απασχόλησε την επικαιρότητα και τη Βουλή αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε κανείς να τα ψάξει περισσότερο, να τα επιβεβαιώσει ή να τα διαψεύσει – ή να τα πάει σε βάθος…

Γιατί αυτό κάνει η σοβαρή δημοσιογραφική έρευνα, δεν μένει στις καταγγελίες των αμέσως ενδιαφερομένων…

 

* Ερευνητική δημοσιογραφία δεν ασχολήθηκε ποτέ να μάθει ποιές ήταν οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την Novartis, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έκοβε το πάρτυ στο φάρμακο (και τα υπερκέρδη της Novartis). 

O ΣΥΡΙΖΑ στήριζε τότε ανοικτά τη Novartis, φωτογραφιζόταν με τα στελέχη της και καταψήφιζε στη Βουλή τα μέτρα που περιόριζαν τις αθέμιτες πρακτικές της. 

Δεν είναι δύσκολο να ψάξει και να βρει κανείς πληροφορίες για αυτά. Αλλά κανείς δεν τα έψαξε…

 

* Ερευνητική δημοσιογραφία δεν αποκάλυψε γιατί ακριβώς δεν τιμωρήθηκε κανείς γιατρός στην Ελλάδα για τη Novartis. Γιατί απλούστατα, σε όλο τον κόσμο οι αρχές έψαχναν τους γιατρούς και τους βρήκαν. Ενώ εδώ έψαχναν τους πολιτικούς που πολέμησαν τη Novartis – για να καλύψουν τους γιατρούς που τα έπαιρναν από τη Novartis!

Kι αυτό έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ και με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ – και μόνο! Αυτοί εξέτρεψαν την έρευνα σε λάθος κατεύθυνση. Επί των ημερών τους έγινε κι έκλεισε η έρευνα χωρίς να ψαχτεί κανείς γιατρός…

Και τώρα ζητάνε και τα ρέστα…

 

* Πολύ ενδιαφέρον θα είχε να μάθουμε από “ερευνητική δημοσιογραφία”, πώς συνέβαλαν οι “προστατευόμενοι μάρτυρες” της Ελλάδας στις έρευνες των Αμερικανικών αρχών για τη Novartis. Τα στοιχεία σε βάρος των 10 πολιτικών όλα αποδείχθηκαν ψέματα κι όλα μπήκαν στο αρχείο. Στοιχεία σε βάρος Ελλήνων πολιτικών δεν κατέθεσαν οι ίδιοι, βάσει των επίσημων εγγράφων του FBI. Μήπως κατέθεσαν στοιχεία σε βάρος Ελλήνων γιατρών; Τότε γιατί δεν τιμωρήθηκε κανείς στην Ελλάδα; 

* Ερευνητική δημοσιογραφία δεν υπήρξε για να μάθουμε τι έγινε με τις καταγγελίες Πανούση στην αρχή διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με τις καταγγελίες Κοντονή στο τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. 

Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Πανούσης, παραιτήθηκε καταγγέλλοντας ανήκουστα πράγματα για “συνεννοήσεις” στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (διορισμένων στο υπουργείο του) με κυκλώματα βαρυποινιτών στις φυλακές! 

Υπουργός Δικαιοσύνης ο Κοντονής, ως το τέλος, καταγγέλλει ανοικτά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε επί το επιεικέστερο τον Ποινικό Κώδικα σε συνεννόηση με τους κυκλώματα του υποκόσμου!

Πολύ ενδιαφέροντα θέματα για να τα ψάξει κανείς και να μας αποκαλύψει πόσα σάπια υπάρχουν, επί τέλους, στο “Βασίλειο της Δανιμαρκίας”. 

Πλην δεν βρέθηκε κανείς…

 

* Ερευνητική δημοσιογραφία θα ήταν να μάθουμε τι γινόταν στη Μόρια και στα άλλα hot spots επί ΣΥΡΙΖΑ. Τα έψαξε ο Διεθνής Τύπος, καταγγέλθηκαν φοβερά πράγματα για συνεχείς βιασμούς ανηλίκων αγοριών και κοριτσιών (και ενηλίκων) και για εξαναγκασμό τους στην πορνεία, υπό την προστασία των διαφόρων ΜΚΟ που έλεγχαν τότε αποκλειστικά τα hot spots. 

Οι ξένοι δημοσιογράφοι το έψαξαν τότε. Οι δικοί μας δεν ασχολήθηκαν.  

Βλέπετε τότε ασχολούνταν με… “τροχήλατες βαλίτσες” – πού να βρουν καιρό;

 

* Ο κύριος Παναγιώτης Λαφαζάνης ηγετικός στέλεχος και υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ως το 2015 και η κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου επίσης ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και Πρόεδρος της Βουλής το 2015, αλλά και ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος πρώην ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλέκος Αλαβάνος, επίσης πρώην ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει δημόσια και ανοικτά πολλαπλές καταγγελίες κατά καιρός σε βάρος της σημερινής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όχι απλώς για “πολιτικά σφάλματα”. Αλλά και για πολύ πιο σοβαρά “ατοπήματα”. 

Κανείς ποτέ δεν φιλοτιμήθηκε να τα ψάξει αυτά σοβαρά. Η “ερευνητική δημοσιογραφία”, εν προκειμένω, στέρεψε από ζήλο ή από έμπνευση…

 

* Και για να τα λέμε όλα, κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει κάποια δημοσιογραφική έρευνα σήμερα. πώς είναι δυνατό ένα μέλος του υπόκοσμου και υπόδικος ο ίδιος – με τον μισό Ποινικό Κώδικα στην πλάτη του – να έχει τόσο στενές διασυνδέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη του ενός μεγάλο κόμματος και να τα δημοσιεύει με την στήριξη του άλλου.

Τελικώς όταν λένε ότι διώκεται η ερευνητική δημοσιογραφία, τον κ. …Φουρθιώτη εννοούν; 

 

Ποιός ξέρει;

 dailypost.gr