Μία Βουλή που τα έχει όλα!

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Οι περισσότεροι από όσους παρακολουθήσαμε για έξι ώρες τη συνεδρίαση της Βουλής δεν το κάναμε για τον Μητσοτάκη και όσα επρόκειτο να εξαγγείλει. Ούτε για τον Φάμελλο που, λίγο ως πολύ, ο άνθρωπος δεν είχε το δικαίωμα να ορίσει σαφές αντιπολιτευτικό στίγμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί νέο ηγέτη.

Δεν είδαμε Βουλή ούτε για τον Ανδρουλάκη που, ακόμα και όσοι δεν τον ήξεραν, είχαν την ευκαιρία να τον μάθουν στην προεκλογική περίοδο. Και ο Κουτσούμπας ξέραμε τι θα πει πριν καν ανοίξει το στόμα του. Εντάξει, μπορεί να μας εξέπληξε κάπως ο τόνος του Βελόπουλου, ο άνθρωπος μιλούσε λες και ήταν σε κρίση θυμού, αλλά τέλος πάντων, τον έχουμε ξαναδεί.

Είδαμε Βουλή και δεν πήγαμε θερινό σινεμά για τους «μικρούς» νεοεισερχόμενους. Θέλαμε να ακούσουμε Στίγκα, Νατσιό και Ζωή περιμένοντας να δούμε σε ζωντανή μετάδοση τα highlights της επόμενης ημέρας. Tζίφος. Καλύτερα στο σινεμά. Εντάξει, είχε λίγο χάζι όταν ο Νατσιός άρχισε να λέει για τη διάπλαση των παίδων, τις αμβλώσεις και τους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά γενικά δεν σηκώθηκε κουρνιαχτός.  Είπε και ένα ωραίο για «τον άνθρωπο από τη μέση και κάτω», αλλά δεν το συγκράτησα. Πάντως, αν τον ακούς χωρίς να βλέπεις εικόνα, είναι σαν να ακούς ιερέα σε κήρυγμα. Προφανώς η σχέση του με την Εκκλησία έχει

ενσωματωθεί και στην εκφορά του λόγου του.

Και ο Στίγκας, των Σπαρτιατών, μόνο ηλίθιος δεν είναι. Οποιος περίμενε, δηλαδή, να δει μια νέα εκδοχή του Μιχαλολιάκου διαψεύστηκε, προς το παρόν. Ανέβηκε στο βήμα και αφού μας είπε ότι δεν είναι φασίστας, κατήγγειλε τον ναζισμό, τη Χρυσή Αυγή και… τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να είχε τρακ, αλλά φαινόταν ότι το κείμενο που διάβαζε δεν ήταν δικό του. Γι’ αυτό και συλλάβιζε για τον «αγνό εθνικισμό», τον Παύλο Μελά και τον Δραγούμη. Μάλιστα, η ομιλία του ήταν σύντομη, λες και ήθελε να συντομεύει και να διώξει το φως από πάνω του.

Και η Ζωή που είχε και τον τελευταίο λόγο, όπως θα ήθελε; Συστήθηκε, μας είπε ότι έχει πολύ καλή κοινοβουλευτική ομάδα (με δύο αριστερόχειρες!), θα φέρνει πολίτες για να ακούγονται στη Βουλή γιατί της αρέσει η άμεση δημοκρατία, θα προωθήσει την αξιολόγηση των βουλευτών και τέλος πάντων θα αλλάξει πολλά στη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Εννοείται ότι μίλησε και για την αγάπη που αλλάζει το σύμπαν και μετακινεί βουνά. Ηταν, άραγε, άνοιγμα στον Νατσιό;

Να πάμε και στα πιο σοβαρά. Η συζήτηση είχε μια πρωτοτυπία: μίλησαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Και δεν είχε Αλέξη Τσίπρα. Λογικό. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις, κάθεσαι στο Σούνιο με κλειστή τηλεόραση. Και αυτό ήταν αισθητό στην ατμόσφαιρα. Ελειπε ο ηλεκτρισμός, η ένταση. Φάνηκε στις ομιλίες. Ο Μητσοτάκης ήταν ήπιος, εστίασε στις οικονομικές παροχές – αυξήσεις στο Δημόσιο, μέτρα για τους συνταξιούχους, διατήρηση του Market και του Youth pass. Eκανε ένα μικρό άνοιγμα στον Ανδρουλάκη για αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

Ο Ανδρουλάκης είπε ότι δέχεται την πάσα, υπό προϋποθέσεις. Είχε και ένα… χαριτωμένο μέτρο: τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων θα κοστολογούνται από ανεξάρτητο φορέα. Οχι ότι αυτό θα εμποδίσει κάποιους να γράφουν τερατώδη προγράμματα. Το πολύ να καταγγείλουν τον φορέα κοστολόγησης, όπως τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Οι εταιρείες ύδρευσης επιστρέφουν στον έλεγχο του Δημοσίου, έκανε φιλόδοξες εξαγγελίες για Παιδεία και Υγεία, ως και για άνθηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Γενικώς, περιέγραψε μια αισιόδοξη εικόνα, επαναλαμβάνοντας αρκετά από όσα είπε στην προεκλογική περίοδο.

Ο πρόεδρος της Βουλής προσφώνησε τον Σωκράτη Φάμελλο ως «πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ». Ομως ο Φάμελλος δεν έχει την ευχέρεια ενός προέδρου για να χαράξει πολιτική και να δώσει αντιπολιτευτικό στίγμα. Είπε, λοιπόν, τα αυτονόητα. Ενέργεια, Υγεία, Παιδεία, πλειστηριασμοί και δημοκρατικές αξίες θα είναι στην προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα μας βρείτε απέναντι κοινοβουλευτικά και κινηματικά, αλλά πάντα δημοκρατικά, στην επιβάρυνση της δημοκρατίας και την υποβάθμιση της χώρας». Σε γενικές γραμμές ήταν ήπιος, αλλά αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα, σωστά;

Τι εντύπωση μας έδωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης; Οτι θα πάει σε σκληρή αντιπολίτευση, χωρίς να υιοθετήσει ύφος και τόνους ΣΥΡΙΖΑ. Και καθώς μίλησε μετά τον Φάμελλο, ύψωσε τη φωνή για να δείξει στο κεντροαριστερό ακροατήριο ποιος θα κάνει αντιπολίτευση. Εθεσε και ένα ενδιαφέρον ερώτημα προς τον Πρωθυπουργό: «Είναι στις προθέσεις σας η συγχώνευση της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με μόνο στόχο την αποστρατεία του κ. Ράμμου;».

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Οι περισσότεροι από όσους παρακολουθήσαμε για έξι ώρες τη συνεδρίαση της Βουλής δεν το κάναμε για τον Μητσοτάκη και όσα επρόκειτο να εξαγγείλει. Ούτε για τον Φάμελλο που, λίγο ως πολύ, ο άνθρωπος δεν είχε το δικαίωμα να ορίσει σαφές αντιπολιτευτικό στίγμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί νέο ηγέτη. Δεν είδαμε Βουλή ούτε για τον Ανδρουλάκη που, ακόμα και όσοι δεν τον ήξεραν, είχαν την ευκαιρία να τον μάθουν στην προεκλογική περίοδο. Και ο Κουτσούμπας ξέραμε τι θα πει πριν καν ανοίξει το στόμα του. Εντάξει, μπορεί να μας εξέπληξε κάπως ο τόνος του Βελόπουλου, ο άνθρωπος μιλούσε λες και ήταν σε κρίση θυμού, αλλά τέλος πάντων, τον έχουμε ξαναδεί. Διακήρυξη Μητσοτάκη για τον επόμενο μεγάλο εκσυγχρονισμό της Ελλάδας Πατήστε εδώ Είδαμε Βουλή και δεν πήγαμε θερινό σινεμά για τους «μικρούς» νεοεισερχόμενους. Θέλαμε να ακούσουμε Στίγκα, Νατσιό και Ζωή περιμένοντας να δούμε σε ζωντανή μετάδοση τα highlights της επόμενης ημέρας. Tζίφος. Καλύτερα στο σινεμά. Εντάξει, είχε λίγο χάζι όταν ο Νατσιός άρχισε να λέει για τη διάπλαση των παίδων, τις αμβλώσεις και τους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά γενικά δεν σηκώθηκε κουρνιαχτός. Είπε και ένα ωραίο για «τον άνθρωπο από τη μέση και κάτω», αλλά δεν το συγκράτησα. Πάντως, αν τον ακούς χωρίς να βλέπεις εικόνα, είναι σαν να ακούς ιερέα σε κήρυγμα. Προφανώς η σχέση του με την Εκκλησία έχει ενσωματωθεί και στην εκφορά του λόγου του. Και ο Στίγκας, των Σπαρτιατών, μόνο ηλίθιος δεν είναι. Οποιος περίμενε, δηλαδή, να δει μια νέα εκδοχή του Μιχαλολιάκου διαψεύστηκε, προς το παρόν. Ανέβηκε στο βήμα και αφού μας είπε ότι δεν είναι φασίστας, κατήγγειλε τον ναζισμό, τη Χρυσή Αυγή και… τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να είχε τρακ, αλλά φαινόταν ότι το κείμενο που διάβαζε δεν ήταν δικό του. Γι’ αυτό και συλλάβιζε για τον «αγνό εθνικισμό», τον Παύλο Μελά και τον Δραγούμη. Μάλιστα, η ομιλία του ήταν σύντομη, λες και ήθελε να συντομεύει και να διώξει το φως από πάνω του. Και η Ζωή που είχε και τον τελευταίο λόγο, όπως θα ήθελε; Συστήθηκε, μας είπε ότι έχει πολύ καλή κοινοβουλευτική ομάδα (με δύο αριστερόχειρες!), θα φέρνει πολίτες για να ακούγονται στη Βουλή γιατί της αρέσει η άμεση δημοκρατία, θα προωθήσει την αξιολόγηση των βουλευτών και τέλος πάντων θα αλλάξει πολλά στη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Εννοείται ότι μίλησε και για την αγάπη που αλλάζει το σύμπαν και μετακινεί βουνά. Ηταν, άραγε, άνοιγμα στον Νατσιό; Να πάμε και στα πιο σοβαρά. Η συζήτηση είχε μια πρωτοτυπία: μίλησαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Και δεν είχε Αλέξη Τσίπρα. Λογικό. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις, κάθεσαι στο Σούνιο με κλειστή τηλεόραση. Και αυτό ήταν αισθητό στην ατμόσφαιρα. Ελειπε ο ηλεκτρισμός, η ένταση. Φάνηκε στις ομιλίες. Ο Μητσοτάκης ήταν ήπιος, εστίασε στις οικονομικές παροχές – αυξήσεις στο Δημόσιο, μέτρα για τους συνταξιούχους, διατήρηση του Market και του Youth pass. Eκανε ένα μικρό άνοιγμα στον Ανδρουλάκη για αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Ο Ανδρουλάκης είπε ότι δέχεται την πάσα, υπό προϋποθέσεις. Είχε και ένα… χαριτωμένο μέτρο: τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων θα κοστολογούνται από ανεξάρτητο φορέα. Οχι ότι αυτό θα εμποδίσει κάποιους να γράφουν τερατώδη προγράμματα. Το πολύ να καταγγείλουν τον φορέα κοστολόγησης, όπως τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Οι εταιρείες ύδρευσης επιστρέφουν στον έλεγχο του Δημοσίου, έκανε φιλόδοξες εξαγγελίες για Παιδεία και Υγεία, ως και για άνθηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Γενικώς, περιέγραψε μια αισιόδοξη εικόνα, επαναλαμβάνοντας αρκετά από όσα είπε στην προεκλογική περίοδο. Ο πρόεδρος της Βουλής προσφώνησε τον Σωκράτη Φάμελλο ως «πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ». Ομως ο Φάμελλος δεν έχει την ευχέρεια ενός προέδρου για να χαράξει πολιτική και να δώσει αντιπολιτευτικό στίγμα. Είπε, λοιπόν, τα αυτονόητα. Ενέργεια, Υγεία, Παιδεία, πλειστηριασμοί και δημοκρατικές αξίες θα είναι στην προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα μας βρείτε απέναντι κοινοβουλευτικά και κινηματικά, αλλά πάντα δημοκρατικά, στην επιβάρυνση της δημοκρατίας και την υποβάθμιση της χώρας». Σε γενικές γραμμές ήταν ήπιος, αλλά αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα, σωστά; Τι εντύπωση μας έδωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης; Οτι θα πάει σε σκληρή αντιπολίτευση, χωρίς να υιοθετήσει ύφος και τόνους ΣΥΡΙΖΑ. Και καθώς μίλησε μετά τον Φάμελλο, ύψωσε τη φωνή για να δείξει στο κεντροαριστερό ακροατήριο ποιος θα κάνει αντιπολίτευση. Εθεσε και ένα ενδιαφέρον ερώτημα προς τον Πρωθυπουργό: «Είναι στις προθέσεις σας η συγχώνευση της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με μόνο στόχο την αποστρατεία του κ. Ράμμου;». Πηγή: Protagon.gr

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Οι περισσότεροι από όσους παρακολουθήσαμε για έξι ώρες τη συνεδρίαση της Βουλής δεν το κάναμε για τον Μητσοτάκη και όσα επρόκειτο να εξαγγείλει. Ούτε για τον Φάμελλο που, λίγο ως πολύ, ο άνθρωπος δεν είχε το δικαίωμα να ορίσει σαφές αντιπολιτευτικό στίγμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί νέο ηγέτη. Δεν είδαμε Βουλή ούτε για τον Ανδρουλάκη που, ακόμα και όσοι δεν τον ήξεραν, είχαν την ευκαιρία να τον μάθουν στην προεκλογική περίοδο. Και ο Κουτσούμπας ξέραμε τι θα πει πριν καν ανοίξει το στόμα του. Εντάξει, μπορεί να μας εξέπληξε κάπως ο τόνος του Βελόπουλου, ο άνθρωπος μιλούσε λες και ήταν σε κρίση θυμού, αλλά τέλος πάντων, τον έχουμε ξαναδεί. Διακήρυξη Μητσοτάκη για τον επόμενο μεγάλο εκσυγχρονισμό της Ελλάδας Πατήστε εδώ Είδαμε Βουλή και δεν πήγαμε θερινό σινεμά για τους «μικρούς» νεοεισερχόμενους. Θέλαμε να ακούσουμε Στίγκα, Νατσιό και Ζωή περιμένοντας να δούμε σε ζωντανή μετάδοση τα highlights της επόμενης ημέρας. Tζίφος. Καλύτερα στο σινεμά. Εντάξει, είχε λίγο χάζι όταν ο Νατσιός άρχισε να λέει για τη διάπλαση των παίδων, τις αμβλώσεις και τους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά γενικά δεν σηκώθηκε κουρνιαχτός. Είπε και ένα ωραίο για «τον άνθρωπο από τη μέση και κάτω», αλλά δεν το συγκράτησα. Πάντως, αν τον ακούς χωρίς να βλέπεις εικόνα, είναι σαν να ακούς ιερέα σε κήρυγμα. Προφανώς η σχέση του με την Εκκλησία έχει ενσωματωθεί και στην εκφορά του λόγου του. Και ο Στίγκας, των Σπαρτιατών, μόνο ηλίθιος δεν είναι. Οποιος περίμενε, δηλαδή, να δει μια νέα εκδοχή του Μιχαλολιάκου διαψεύστηκε, προς το παρόν. Ανέβηκε στο βήμα και αφού μας είπε ότι δεν είναι φασίστας, κατήγγειλε τον ναζισμό, τη Χρυσή Αυγή και… τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να είχε τρακ, αλλά φαινόταν ότι το κείμενο που διάβαζε δεν ήταν δικό του. Γι’ αυτό και συλλάβιζε για τον «αγνό εθνικισμό», τον Παύλο Μελά και τον Δραγούμη. Μάλιστα, η ομιλία του ήταν σύντομη, λες και ήθελε να συντομεύει και να διώξει το φως από πάνω του. Και η Ζωή που είχε και τον τελευταίο λόγο, όπως θα ήθελε; Συστήθηκε, μας είπε ότι έχει πολύ καλή κοινοβουλευτική ομάδα (με δύο αριστερόχειρες!), θα φέρνει πολίτες για να ακούγονται στη Βουλή γιατί της αρέσει η άμεση δημοκρατία, θα προωθήσει την αξιολόγηση των βουλευτών και τέλος πάντων θα αλλάξει πολλά στη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Εννοείται ότι μίλησε και για την αγάπη που αλλάζει το σύμπαν και μετακινεί βουνά. Ηταν, άραγε, άνοιγμα στον Νατσιό; Να πάμε και στα πιο σοβαρά. Η συζήτηση είχε μια πρωτοτυπία: μίλησαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Και δεν είχε Αλέξη Τσίπρα. Λογικό. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις, κάθεσαι στο Σούνιο με κλειστή τηλεόραση. Και αυτό ήταν αισθητό στην ατμόσφαιρα. Ελειπε ο ηλεκτρισμός, η ένταση. Φάνηκε στις ομιλίες. Ο Μητσοτάκης ήταν ήπιος, εστίασε στις οικονομικές παροχές – αυξήσεις στο Δημόσιο, μέτρα για τους συνταξιούχους, διατήρηση του Market και του Youth pass. Eκανε ένα μικρό άνοιγμα στον Ανδρουλάκη για αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Ο Ανδρουλάκης είπε ότι δέχεται την πάσα, υπό προϋποθέσεις. Είχε και ένα… χαριτωμένο μέτρο: τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων θα κοστολογούνται από ανεξάρτητο φορέα. Οχι ότι αυτό θα εμποδίσει κάποιους να γράφουν τερατώδη προγράμματα. Το πολύ να καταγγείλουν τον φορέα κοστολόγησης, όπως τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Οι εταιρείες ύδρευσης επιστρέφουν στον έλεγχο του Δημοσίου, έκανε φιλόδοξες εξαγγελίες για Παιδεία και Υγεία, ως και για άνθηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Γενικώς, περιέγραψε μια αισιόδοξη εικόνα, επαναλαμβάνοντας αρκετά από όσα είπε στην προεκλογική περίοδο. Ο πρόεδρος της Βουλής προσφώνησε τον Σωκράτη Φάμελλο ως «πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ». Ομως ο Φάμελλος δεν έχει την ευχέρεια ενός προέδρου για να χαράξει πολιτική και να δώσει αντιπολιτευτικό στίγμα. Είπε, λοιπόν, τα αυτονόητα. Ενέργεια, Υγεία, Παιδεία, πλειστηριασμοί και δημοκρατικές αξίες θα είναι στην προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα μας βρείτε απέναντι κοινοβουλευτικά και κινηματικά, αλλά πάντα δημοκρατικά, στην επιβάρυνση της δημοκρατίας και την υποβάθμιση της χώρας». Σε γενικές γραμμές ήταν ήπιος, αλλά αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα, σωστά; Τι εντύπωση μας έδωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης; Οτι θα πάει σε σκληρή αντιπολίτευση, χωρίς να υιοθετήσει ύφος και τόνους ΣΥΡΙΖΑ. Και καθώς μίλησε μετά τον Φάμελλο, ύψωσε τη φωνή για να δείξει στο κεντροαριστερό ακροατήριο ποιος θα κάνει αντιπολίτευση. Εθεσε και ένα ενδιαφέρον ερώτημα προς τον Πρωθυπουργό: «Είναι στις προθέσεις σας η συγχώνευση της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με μόνο στόχο την αποστρατεία του κ. Ράμμου;». Πηγή: Protagon.gr

 Κων. Γιαννακίδης-protagon.gr