Οι αντιεξουσιαστές και οι προβοκάτορες

Ιστορικά, η παραδοσιακή Αριστερά παγκοσμίως θεωρούσε τους αντιεξουσιαστές παρακλάδι του συστήματος. Δεν μπορούσαν οι ηγεσίες της Αριστεράς να αντιληφθούν ότι από τη θεωρητική μήτρα τους ξεπετάχτηκαν συλλογικότητες με διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης της κοινωνίας και του ιστορικού γίγνεσθαι. Η βία στο πρώτη φάση της Αριστεράς, την επαναστατική, ήταν το βασικό πολιτικό όπλο για την κατάληψη της εξουσίας.
Παράλληλα την περίοδο της Γ΄ Διεθνούς οι ενδοκομμουνιστικές διαφορές λυνόταν με τα όπλα, όπως συνέβη στην Κρονστάνδη το 1921. Οι σταλινικές ηγεσίες των κομμουνιστικών κομμάτων δεν ανεχόταν την ύπαρξη άλλων συλλογικοτήτων που είχαν μιαν άλλη αντίληψη και κυρίως άλλες πρακτικές από τις δικές τους. Η φυσική εξόντωση ήταν ο μοναδικός τρόπος επίλυσης των ιδεολογικών διαφορών. Χιλιάδες αναρχικοί εξοντώθηκαν στην Ισπανία από τα όργανα της NKVD, το ίδιο συνέβη και σε όλη την Ευρώπη την περίοδο του Μεσοπολέμου. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα στα Δεκεμβριανά του 1944.

Στην πορεία-- και στο πλαίσιο της ενσωμάτωσης των κομμουνιστικών κομμάτων στη μεταπολεμική πολιτική ζωή της Δύσης—οι αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες αντιμετωπίστηκαν είτε ως προβοκάτορες είτε ως υπονομευτές των

Η Ευρώπη στο «ναρκοπέδιο» Τραμπ και οι επιδιώξεις Ερντογάν μέσω Ουκρανίας

Στο «νέο κόσμο» του Ντόναλντ Τραμπ, η Ευρώπη παραμένει σε σοκ δίχως να μπορεί να προσαρμοστεί πρώτον στο ύφος και πολύ περισσότερο στη συναλλακτική πολιτική του και τελούμε ακόμη εν αναμονή μίας απάντησης που θα ξεπερνά τα λόγια, δηλώνει ο Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αφεντούλης Λαγγίδης μιλώντας στο Liberal και την Ευαγγελία Μπίφη στον απόηχο των πρωτοφανών στα διπλωματικά χρονικά σκηνών που εκτυλίχθηκαν σε παγκόσμια απευθείας μετάδοση στον Λευκό Οίκο.

Χαμηλά θέτει ο κ. Λαγγίδης τον πήχη των προσδοκιών για απτά ευρωπαϊκά βήματα και συγκριμένες αποφάσεις κατά τη Σύνοδο που φιλοξενεί σήμερα ο Κιρ Στάρμερ στη βρετανική πρωτεύουσα παρουσία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι· εξηγεί το πλαίσιο γύρω από τις αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας που ζητούν το Κίεβο, καθώς και το Παρίσι και το Λονδίνο ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη ειρηνευτικής δύναμης, παραθέτει επ’ αυτού το σκεπτικό Τραμπ και δεν αποκλείει την επιστροφή Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο για την υπογραφή της συμφωνίας για τις σπάνιες γαίες, αν και ίσως με δυσμενέστερους όρους για την Ουκρανία. 

Όσο για την Τουρκία, η οποία και θα εκπροσωπηθεί διά του Χακάν Φιντάν στο Λονδίνο, επισημαίνει ότι