Μια... πολιτική δίωξη

ΕΙΝΑΙ καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο η Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης: η επιβολή περιοριστικών όρων στον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή ερμηνεύθηκε ως... πολιτική δίωξη (!!) και σχολιάστηκε με τρόπο που παραπέμπει σε ευθεία παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Το χειρότερο όμως είναι η επιχείρηση απαξίωσης μιας καλής δικαστικής λειτουργού, της ανακρίτριας κ. Καλού που χειρίζεται την υπόθεση του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου, η οποία εμφανίζεται ως εκτελούσα εντολές του ΠΑΣΟΚ ενώ είναι γνωστό ότι η γυναίκα δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Είναι για μας αδιανόητο γιατί ο Αντώνης Σαμαράς σπεύδει να υιοθετήσει τόσο άκριτα, και σε τέτοιο βαθμό, το σκάνδαλο. Τον κρατούν κάπου; Και τι μπορεί να είναι αυτο; Σε κάθε περίπτωση, η σπουδή του να υπερασπιστεί τα στελέχη της Ν.Δ. που εμπλέκονται στο σκάνδαλο δημιουργεί μεγάλες απορίες, και ασφαλώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με προηγούμενες αποφάσεις του- όπως για παράδειγμα όταν έδειχνε την πόρτα της εξόδου στον Θ. Ρουσόπουλο ή τον Γ. Βουλγαράκη, και δημιουργούσε την εντύπωση ότι είναι αποφασισμένος να γυρίσει σελίδα. Τώρα τα παίρνει όλα πίσω. Δικαίωμά του ασφαλώς. Αλλά ας γνωρίζει ότι προσφέρει κακές υπηρεσίες στον τόπο που πασχίζει να κάνει τα πρώτα βήματα προς τη διαφάνεια... 
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ