Αναγνωρίσιμος ιεράρχης

Αίφνης μετετράπη σε διασημότητα. Και άλλοι μητροπολίτες απασχολούν τα εγχώρια μίντια, όμως η χάρη του Μητροπολίτη Πειραιά κ. Σεραφείμ έφθασε στα πέρατα του κόσμου όταν απέδωσε την οικονομική κρίση σε ενέργειες σιωνιστών. Τι επιδιώκει άραγε με τις εμπρηστικές δηλώσεις του; Ας αντιγράψουμε ένα ερώτημα που τίθεται από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Κόσμος»:

«Μήπως ο Πειραιώς “υψώνει” ορθόδοξον και αντιμασονικόν φρόνημα δια να κερδίση πιστούς και Ιεράρχας με σκοπόν να εκλεγεί μελλοντικός Αρχιεπίσκοπος;». Άντε, καλέ. Αυτά είναι ακραίες ερμηνείες- είναι ανεπίκαιρο το όποιο ενδιαφέρον διαδοχής. Ο νυν αρχιεπίσκοπος είναι ακμαιότατος. Επιπλέον, όσοι αναζητούν οπαδούς κινούνται προσώρας παρασκηνιακά, δεν βγαίνουν στις τηλεοράσεις. Εκείνοι που ονειρεύονται υψηλές θέσεις δεν δημιουργούν από μόνοι τους εχθρούς, δεν δημιουργούν εντάσεις. Ο κ. Σεραφείμ βάλλει κατά πάντων, χωρίς να κρατά τα προσχήματα. Αρθρώνει μεγαλοφώνως όσα έχει στο κεφάλι του.

Αναφέρθηκε στις σχέσεις των «σιωνιστών ηγετών» με τον Χίτλερ, στις αναλογίες ομοφυλοφιλίας και κοπρολαγνείας, στο ληστρικό επιτόκιο του ΔΝΤ. Και σε άλλα χωράφια μπαίνει, όταν με αφορμή την κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας προτείνει την αφομοίωση του Παντείου από τη Νομική Σχολή.

Δικαιούται άραγε να έχει άποψη για την πολιτική και την επικαιρότητα ένας μητροπολίτης; Για όσους εκπαιδεύτηκαν με εικόνες όπως αυτή του Παλαιών Πατρών Γερμανού να ευλογεί την ελληνική σημαία και τα όπλα, η εμπλοκή των εκκλησιαστικών παραγόντων στα πολιτικά τεκταινόμενα δεν είναι καινοφανής. Δεν εκπλήσσει. Άλλωστε και ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ στάθηκε στο πλευρό του Ναπολέοντα Ζέρβα, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υπήρξε νεομακεδονομάχος, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος πολιτικολογεί ασταμάτητα. Τι είναι λοιπόν αυτό που διαφοροποιεί τον Σεραφείμ της Μητρόπολης Πειραιά από τους άλλους παρεμβατικούς ιεράρχες; Μάλλον η εμμονή με τις συνωμοσίες εμμονή που κατατρύχει τους αναγνώστες του Νταν Μπράουν και όσους ασχολούνται με διάφορες θεωρίες για τη διοίκηση του κόσμου από σκοτεινά κέντρα, σκοτεινές δυνάμεις και συσκοτισμένους οπαδούς του Εωσφόρου. Εν ολίγοις, το πεδίο των αναφορών του δεν είναι το σύνηθες εκκλησιαστικό. Οι πιθανοί ακροατές του είναι πολλαπλάσιοι των πιστών που μεταλαμβάνουν κάθε Κυριακή στις ενορίες του λιμανιού.

Υπάρχει μια παρανόηση σχετικά με τις δηλώσεις του κ. Σεραφείμ. Ουδέποτε καταφέρθηκε εναντίον των εβραίων.

Κατέκρινε εκείνους που έχοντας ως συνδετικό υλικό τον ιουδαϊσμό και ως τόπο συνάντησης τις μασονικές στοές επιβάλλονται στον πλανήτη σαν να παίζουν με μαριονέτες. Για τους μουσουλμάνους κρατά ανάλογη στάση, δίδοντας έμφαση στους ουαχαμπιστές, στον «ιερό πόλεμο» και στη διασημότερη σούρα του Κορανίου, που παροτρύνει τους μουσουλμάνους να φονεύουν και να σφάζουν τους απίστους. Πολύ ωραία όλα αυτά, με ιστορική βάση και τεκμηρίωση στα ιερά κείμενα, όμως δεν κομίζουν κάτι χρήσιμο στη συζήτηση για την οικονομική κρίση ούτε για την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα. Ίσως να ήταν χρήσιμα σε μια συζήτηση για τις μορφές βίας που αποδέχθηκαν ιστορικά οι θρησκείες. Ίσως να ήταν χρήσιμα σε μια συζήτηση για τη χριστιανική αγάπη, αυτήν που δεν κάνει διακρίσεις. Ισως να ήταν χρήσιμα ως πρώτη ύλη για ένα μυθιστόρημα με φόντο τον Πειραιά των αλλοθρήσκων.

Στα γραφόμενα του κ. Σεραφείμ (υπάρχουν συγκεντρωμένα στον διαδικτυακό τόπο της Μητρόπολης Πειραιά www.imp.gr) υπάρχει δόση αλήθειας. Ναι, στα οικονομικά λόμπι υπάρχουν εβραίοι· ναι, μεταξύ των μουσουλμάνων υπάρχουν φονταμενταλιστές, αλλά για έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας είναι μάλλον ανάρμοστο να εστιάζει στην παραφωνία και στην κακή εξαίρεση. 
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ-ΤΟ ΒΗΜΑ