Ακόμη και αν είναι εφικτή μια αυτοκτονική κινητοποίηση, λοιπόν, για άρνηση είσπραξης των φόρων, τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα θα ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που
υποτίθεται ότι τα συμφέροντά τους εκπροσωπεί εδώ και πολλά-πολλά χρόνια ο κ. Παπασπύρος. Πολύ απλά θα έπαυαν να πληρώνονται και φυσικά δεν θα μπορούσαν καν να διαμαρτυρηθούν. Προφανώς ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ δεν το σκέφτηκε καλά. Θέλησε απλώς να ακολουθήσει τη μόδα τού χωρίς όρια αντάρτικου που έχει καθιερωθεί τελευταίως με πλήρη αδιαφορία για το γενικότερο συμφέρον _ τα ταξί ήταν το τελευταίο κρούσμα. Μάλλον θα του γυρίσει μπούμερανγκ.
Γιατί βέβαια, άθελά του ασφαλώς, μας θύμισε ότι αν αυτή η κρίση αποκάλυψε την ανεπάρκεια των πολιτικών - κομματικών ηγεσιών, άλλο τόσο και περισσότερο αποκάλυψε και το πόσο εκτός τόπου και χρόνου βρίσκονται οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Εχοντας από καιρό ταυτιστεί με τη λογική του συντεχνιακού-πελατειακού κράτους, αδυνατούν σήμερα να δουν άλλους δρόμους για την υπεράσπιση των εργαζομένων πέρα από τη συνέχιση των ίδιων φαύλων πολιτικών που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.
Γιατί φυσικά άλλος δρόμος υπάρχει, ιδίως για τους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες περικοπές πληρώντας _ συχνά, αν και όχι όλοι _ αμαρτίες άλλων. Τι έχει κάνει, για παράδειγμα, τόσα χρόνια η ΑΔΕΔΥ για την αντιμετώπιση της διαφθοράς στο Δημόσιο; Τίποτε. Απλώς προστατεύει πειθαρχικά ακόμη και αυτές τις λίγες περιπτώσεις που φτάνουν να ελεγχθούν.
Αν όμως ο δημόσιος τομέας μπορούσε να ορθοποδήσει, αν για παράδειγμα μπορούσαν να εξυγιανθούν οι εφορίες και να ελεγχθεί η φοροδιαφυγή, οι πρώτοι κερδισμένοι θα ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς θα υπήρχε πολύ μικρότερη πίεση για περικοπή δαπανών. Πόσω μάλλον αν με κάποιον τρόπο μπορούσε συνολικά να είχε αυξηθεί η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και να περιοριστεί η άχρηστη γραφειοκρατία και ο αριθμός των υπαλλήλων που την υπηρετούν.
Τι έκανε για αυτά η ΑΔΕΔΥ όλα αυτά τα χρόνια; Τίποτε. Σε θαυμαστή και ενίοτε διακομματική κολεγιά με τους υπουργούς διόριζαν και διορίζονταν και επιζητούσαν προνόμια και επιδόματα κάτω από το τραπέζι. Τα πιο πρόθυμα θύματα του κομματισμού και της αναξιοκρατίας. Σε ένα μόνο έχουν εν μέρει δίκιο: ότι έχουν απέναντί τους να τους συνιστούν υπευθυνότητα, τους ίδιους πολιτικούς που τόσα χρόνια, άλλα τους έλεγαν και άλλα έκαναν. Υπό μια έννοια αυτό είναι και η καρδιά του πολιτικού μας προβλήματος. Ζητάμε να μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο οι ίδιοι πάνω-κάτω άνθρωποι που μας έφεραν σε αυτό.
Ο Σεφέρης _ αν δεν κάνω λάθος _ έλεγε ότι αυτόν τον θίασο έχουμε, με αυτόν θα παίξουμε. Αλλη δυνατότητα πράγματι δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Τουλάχιστον όμως να αλλάξουν το ρεπερτόριο...
Π. Καψής-ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.