Τα επόμενα εικοσιτετράωρα ξεκινά κι επίσημα η προεκλογική περίοδος
κι, αν τα μέχρι στιγμής ευρήματα των δημοσκοπήσεων επαληθευθούν στην
κάλπη, ένα ιδιόμορφο πολιτικό σκηνικό είναι αυτό που θα καθορίζει την
επόμενη Κοινοβουλευτική περίοδο.
Η ιδιομορφία, όπως άλλωστε και οι ιδιαιτερότητες της τρέχουσας περιόδου προσδιορίζουν εν πολλοίς και την προεκλογική μάχη κι όσο εύλογο και σχεδόν αυτονόητο φαίνεται, ότι τα δύο κόμματα εξουσίας θα συγκρουστούν, εξίσου αναμενόμενο θα πρέπει να θεωρείται ότι τα περιθώρια ελιγμών τους σε αυτή την εκλογική μάχη, είναι ασφυκτικά περιορισμένα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποτελούν τον κορμό της συμμαχικής κυβέρνησης Παπαδήμου και παρά τις προεκλογικές και τόσο ευανάγνωστες σκιαμαχίες τους, το αυστηρό πλαίσιο πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει και η επόμενη κυβέρνηση -και με δεδομένο ότι η χώρα βρίσκεται υπο επιτήρηση- δεν αλλάζει. Αυτό ακριβώς το δεδομένο φαίνεται αργά μεν, αλλα σταθερά, να αποτελεί και κομμάτι της «κοινής συνείδησης». Πολλώ δε μάλλον που το τελευταίο διάστημα λειτουργεί προσθετικά στις παραπάνω παραδοχές και το ορατό σενάριο, η επόμενη μέρα της κάλπης να φέρει εκ νέου τα δύο κόμματα εξουσίας , αντιμέτωπα με κυβερνητική λύση συνεργασίας τους σε ένα σχήμα «τύπου Παπαδήμου».
Το ερώτημα λοιπόν, με ποιο ακριβώς κριτήριο θα επιλέξει το εκλογικό σώμα ένα από τα δύο «κυβερνητικά» κόμματα, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, καθώς η χρονική περίοδος προφανώς και δεν ευνοεί προεκλογικές «συνταγές» του παρελθόντος. Ποιος αλήθεια από τους δύο μπορεί στην παρούσα φάση να υποσχεθεί προσλήψεις στο δημόσιο, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, η ακόμα και λιγότερους φόρους και να είναι αξιόπιστος; Η δανειακή σύμβαση φέρει φαρδιά –πλατειά την υπογραφή και των δύο αρχηγών και των δύο κομμάτων εξουσίας και, κακά ψέμματα το περιεχόμενο της είναι πολύ, μα παρα πολύ συγκεκριμένο, για το πώς πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα σε βάθος χρόνου.
Ποιο θα μπορούσε όμως να είναι το κριτήριο επιλογής των ψηφοφόρων στην επικείμενη αναμέτρηση; Πιστεύω ότι τελικά θα είναι το πολιτικό φορτίο που κουβαλά ο κάθε χώρος και ο κάθε αρχηγός. Οσο κι αν η πλέον δημοφιλής-απλουστευτική τελικά-διαπίστωση, είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μοιάζουν, είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας , αν ισχυριστούμε,ότι μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος απώλεσαν ξαφνικά την μνήμη, την πολιτική τους παράδοση και την κουλτούρα τους. Προφανώς και οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, όπως στο παρελθόν, στην συνείδηση του κόσμου όμως,η κάθετη γραμμή που χωρίζει την Αριστερά από τη Δεξιά, είναι πολύ βαθειά για να σβήσει.Και εδώ ακριβως, πιθανόν να βρίσκεται και το διακύβευμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, που δεν αφορά μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλα και τα «μικρά κόμματα» , που κάτω από τον μανδύα του αντι-μνημονιακού μετώπου , λησμόνησαν ατυχώς , να καταστήσουν σαφές ότι διαφορετικό πολιτικό φορτίο κουβαλά η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ, από το κόμμα του Καμμένου και του Καρατζαφέρη.
Η ιδιομορφία, όπως άλλωστε και οι ιδιαιτερότητες της τρέχουσας περιόδου προσδιορίζουν εν πολλοίς και την προεκλογική μάχη κι όσο εύλογο και σχεδόν αυτονόητο φαίνεται, ότι τα δύο κόμματα εξουσίας θα συγκρουστούν, εξίσου αναμενόμενο θα πρέπει να θεωρείται ότι τα περιθώρια ελιγμών τους σε αυτή την εκλογική μάχη, είναι ασφυκτικά περιορισμένα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποτελούν τον κορμό της συμμαχικής κυβέρνησης Παπαδήμου και παρά τις προεκλογικές και τόσο ευανάγνωστες σκιαμαχίες τους, το αυστηρό πλαίσιο πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει και η επόμενη κυβέρνηση -και με δεδομένο ότι η χώρα βρίσκεται υπο επιτήρηση- δεν αλλάζει. Αυτό ακριβώς το δεδομένο φαίνεται αργά μεν, αλλα σταθερά, να αποτελεί και κομμάτι της «κοινής συνείδησης». Πολλώ δε μάλλον που το τελευταίο διάστημα λειτουργεί προσθετικά στις παραπάνω παραδοχές και το ορατό σενάριο, η επόμενη μέρα της κάλπης να φέρει εκ νέου τα δύο κόμματα εξουσίας , αντιμέτωπα με κυβερνητική λύση συνεργασίας τους σε ένα σχήμα «τύπου Παπαδήμου».
Το ερώτημα λοιπόν, με ποιο ακριβώς κριτήριο θα επιλέξει το εκλογικό σώμα ένα από τα δύο «κυβερνητικά» κόμματα, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, καθώς η χρονική περίοδος προφανώς και δεν ευνοεί προεκλογικές «συνταγές» του παρελθόντος. Ποιος αλήθεια από τους δύο μπορεί στην παρούσα φάση να υποσχεθεί προσλήψεις στο δημόσιο, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, η ακόμα και λιγότερους φόρους και να είναι αξιόπιστος; Η δανειακή σύμβαση φέρει φαρδιά –πλατειά την υπογραφή και των δύο αρχηγών και των δύο κομμάτων εξουσίας και, κακά ψέμματα το περιεχόμενο της είναι πολύ, μα παρα πολύ συγκεκριμένο, για το πώς πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα σε βάθος χρόνου.
Ποιο θα μπορούσε όμως να είναι το κριτήριο επιλογής των ψηφοφόρων στην επικείμενη αναμέτρηση; Πιστεύω ότι τελικά θα είναι το πολιτικό φορτίο που κουβαλά ο κάθε χώρος και ο κάθε αρχηγός. Οσο κι αν η πλέον δημοφιλής-απλουστευτική τελικά-διαπίστωση, είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μοιάζουν, είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας , αν ισχυριστούμε,ότι μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος απώλεσαν ξαφνικά την μνήμη, την πολιτική τους παράδοση και την κουλτούρα τους. Προφανώς και οι διαχωριστικές γραμμές δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, όπως στο παρελθόν, στην συνείδηση του κόσμου όμως,η κάθετη γραμμή που χωρίζει την Αριστερά από τη Δεξιά, είναι πολύ βαθειά για να σβήσει.Και εδώ ακριβως, πιθανόν να βρίσκεται και το διακύβευμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, που δεν αφορά μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλα και τα «μικρά κόμματα» , που κάτω από τον μανδύα του αντι-μνημονιακού μετώπου , λησμόνησαν ατυχώς , να καταστήσουν σαφές ότι διαφορετικό πολιτικό φορτίο κουβαλά η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ, από το κόμμα του Καμμένου και του Καρατζαφέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.