Ενός λεπτού κραυγή...

Είμαι ένας έλληνας πολίτης. Ο πατέρας μου πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο  - πέθανε πριν από δύο χρόνια, μου έλεγε πολλές ιστορίες κατά του φασισμού, οπότε τις έχω ακούσει από πολύ μικρός. Σήμερα, τώρα, η στάση μας πρέπει να είναι πέραν της πολιτικής.
Υπάρχουν κόμματα που μπορούμε να ψηφίσουμε. Η δημοκρατία μας, με τα καλά της και τα κακά της μας δίνει αυτή την πολυτέλεια. Σε όλα τα κόμματα, υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται γι΄αυτόν τον τόπο, με τον δικό τους τρόπο, τους οποίους μπορούμε να ψηφίσουμε. Αλλά το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας που έχουμε πρέπει να μας κάνει να πούμε ΟΧΙ στην άνοδο του νεοναζισμού, από αδιαφορία και καναπέ... Αλλο απογοήτευση και εγκατάλειψη και άλλο έλλειψη μνήμης.
Δάσκαλοι, μιλήστε στους μαθητές σας,

Πατέρες, μιλήστε στα παιδιά σας,

Παπάδες, μιλήστε στο ποίμνιό σας,

Πολιτικοί, μιλήστε στους ψηφοφόρους σας.

ΟΧΙ στον νεοναζισμό
Στο εφιαλτικότερο σενάριο, αν τελικά μπουν στη Βουλή, αναρωτιέμαι αν στις 7 Μαΐου θα κατέβει ένα εκατομμύριο αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, ή αν τελικά αγανακτούμε όταν θίγονται τα συμφέροντα και τα κεκτημένα μας.

Η στάση των ανθρώπων της τέχνης και του θεάτρου πρέπει να είναι κοινή, να είναι ενιαία, να είναι ενωμένη...

Πρέπει να αποτρέψουμε τώρα, έστω κι αν είναι αργά, την άνοδο του νεοναζισμού στη χώρα μας. Η σιωπή και ο φόβος είναι η χειρότερη πράξη απέναντι στην αυριανή γενιά. Ενός λεπτού κραυγή για την έλλειψη αξιοπρέπειας και για τη φθορά που θα υποστούμε.Ας περισώσουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, ότι περισώζεται. Χάσαμε την οικονομία, όχι και τη μνήμη....


Ο κ. Στάθης Λιβαθινός -

 σκηνοθέτης -ΤΟ ΒΗΜΑ