Η ζωή με τη δραχμή...

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε στα εκλογικά ρετιρέ, επειδή κατάφερε να προσελκύσει την παραδοσιακή εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, εργαζόμενους στο στενό δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ. Πρόκειται για στρώματα που αναμφισβήτητα κατέθεσαν τον οβολό τους στο ταμείο της κρίσης, αν και όχι στο βαθμό που το έκαναν οι απροστάτευτοι συνδικαλιστικά εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, και που μετακινήθηκαν μαζικά προς τα αριστερά, θεωρώντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν εκπροσωπούσε πλέον τα συμφέροντά τους.
Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, όπως και οι πρωτιές που κατέγραψαν γνωστοί αστέρες του πασοκικού στερεώματος που μετανάστευσαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ (πρώην βουλευτές, συνδικαλιστές, παράγοντες της δημόσιας ζωής κ.α.), αποτυπώνουν με το δικό τους τρόπο τις νέες διαδρομές και εξηγούν πώς αλλάζει η πελατειακή δομή της μεταπολίτευσης.
Όπως προκύπτει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στεγάζει μόνο τους απόκληρους – ούτως ή άλλως, τα στρώματα της νέας φτώχειας και η άνεργη νεολαία πυκνώνουν τις τάξεις των άκρων – αλλά και επαγγελματικές ομάδες κλασικού κεντρώου προσανατολισμού, όπως εργαζόμενους σε υπουργεία ή στο ΕΣΥ, δασκάλους, καθηγητές, εφοριακούς κ.ά. Το πώς θα καταφέρει όλος αυτός ο
εκλογικός πληθυσμός να συγκατοικήσει με τους μαοϊκούς ή τους ακτιβιστές των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανώς ένα θέμα. Σοβαρότερο είναι, ωστόσο, ότι, αν η Κουμουνδούρου δε βάλει νερό στο κρασί της και τραβήξει τη γραμμή σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση στα άκρα, τότε οι πρώτοι που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, θα είναι αυτά ακριβώς τα στρώματα, που εμπιστεύθηκαν τις επαγγελίες περί κυβέρνησης της Αριστεράς.
Παρ’ όλα αυτά, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει αντιευρωπαϊκές στροφές, άλλο τόσο φαίνεται να ανεβαίνουν και τα ποσοστά του. Δεν είναι αντιφατικό; Το κοινό μοιάζει να χειροκροτεί όχι μόνο τον πρωταγωνιστή, αλλά και την καταστροφή που προαναγγέλλει...
Τι έχει συμβεί;
Μία εκδοχή προτείνει ο Αλέκος Αλαβάνος: ο μέντορας του Αλέξη υποστηρίζει – ούτε λίγο ούτε πολύ – ότι το δίπτυχο Τσίπρα περί παραμονής στο ευρώ και εξόδου από το Μνημόνιο, οδηγεί κατευθείαν... εκτός ευρώ. Είναι σαν να μας λέει ότι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός πραγματικότητας. Εγκλωβίζει, παραπλανά, δημιουργεί ψευδαισθήσεις.
Παρεμπιπτόντως, ο Αλαβάνος πιστεύει εδώ και καιρό ότι η χώρα δεν έχει ζωή στην ευρωζώνη. Αν όμως αυτός, ο δηλωμένος αντίπαλος του ευρώ, νιώθει την υποχρέωση να πει στον κόσμο τι μας περιμένει, τι κάνουν ή τι έκαναν, άραγε, όσοι υποτίθεται συνθέτουν το φιλοευρωπαϊκό μπλοκ; Εξήγησαν, μήπως, τι σημαίνει ζωή στη δραχμή; Έδωσαν στους πολίτες να καταλάβουν – και ειδικά στους πολίτες που τρέφονται από το μισθό ή τη σύνταξη του δημοσίου – τι θα συμβεί μόλις η Ελλάδα καταγγείλει το Μνημόνιο και επιχειρήσει να ζήσει μόνη, πτωχή πλην τίμια και αυτάρκης;
Το πολιτικό προσωπικό που θεωρεί μονόδρομο την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, όποια φανέλα κι αν φορά, οφείλει στο δρόμο προς τις κάλπες να εξηγήσει στους πολίτες δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι οι ξένοι δεν μπλοφάρουν.
Και, δεύτερον, ότι το ταξίδι στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και στη δραχμή, θα είναι ταξίδι στην Ελλάδα του μεσοπόλεμου.
Ας αποφασίσουμε αν θέλουμε να το κάνουμε...
 Χρήστος Μαχαίρας -δημοσιογράφος
 http://metarithmisi.gr