Άλλωστε οι πάντες ήδη γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να σταθεί τίποτε πάνω στα σαθρά θεμέλια του «δώστα όλα» της μεταπολίτευσης. Τίποτε δεν πρόκειται να σταθεί πάνω στην αθλιότητα της συναλλαγής, της κρατικής σπατάλης, της ασυδοσίας, και της ρεμούλας που ήταν οι βασικές πηγές εσόδων, τζίρου και ευημερίας. Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί στην λογική των δανεικών.
Αυτήν την «λογική» των δανεικών του κράτους πληρώνουμε σήμερα και αυτήν την «λογική» της σπατάλης δια του δανεισμού θα πληρώνουν και τα παιδιά μας δύο δεκαετίες και βλέπουμε.
Όταν λοιπόν παραλάβουμε την δόση οι πρώτοι που πρέπει να αναρωτηθούμε είμαστε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι.
Και τώρα τι κάνουμε;
Θα συνεχίσουμε να παριστάνουμε τους «επαναστάτες» ζητώντας από ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα να
συνεχίσει την ρεμούλα για να συντηρήσουμε τα προνόμια που κακώς μας δόθηκαν αφού ουδέποτε η χώρα είχε δικά της λεφτά να τα πληρώνει;
Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ως «σωτήρες» αυτούς που υπόσχονται καλύτερες ημέρες και δεν μπορούν να μας πείσουν αν αυτές οι καλύτερες ημέρες θα έλθουν χωρίς δανεικά;
Συνεπώς οι υποχρεώσεις της χώρας να προχωρήσει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις είναι η πρώτη κίνηση που εμείς πρέπει να επιβάλλουμε σε μια Ελλάδα που νομίζει ότι ανήκει στην Δύση αλλά δεν έχει περπατήσει πιο πάνω από τα Βαλκάνια.
Η αισχρή πολιτική επιχειρηματολογία ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μνημονιακή υποχρέωση και άρα δεν έχουν λόγο να τις εφαρμόσουν όσοι είναι αντιμνημονιακοί δείχνει ακριβώς πόσο καθυστερημένο λαό μας θέλουν όσοι προβάλλουν τα επιχειρήματα αυτά.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι τίποτε περισσότερο από ότι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε αν θέλουμε να μειώσουμε την απόσταση που μας χωρίζει από τα πραγματικά Ευρωπαϊκά κράτη.
Η μεταρρύθμιση στην κρατική μηχανή με καθολική λειτουργία πληροφορικών συστημάτων σε συνδυασμό με την κατάργηση όλων εκείνων των διαδικασιών και εγγράφων που έχουν εφευρεθεί για να συντηρούν την διαφθορά είναι εκσυγχρονισμός. Δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση.
Η λειτουργία μιας δημόσιας διοίκηση με τόσους υπαλλήλους όσους αντέχουμε να πληρώνουμε είναι χρέος προς τα παιδιά μας. Δεν είναι χρέος έναντι του μνημονίου.
Το άνοιγμα των επαγγελμάτων που θα δώσει διέξοδο σε χιλιάδες νέα παιδιά που θέλουν να στραφούν στην επιχειρηματικότητα είναι προσφορά στην κοινωνία και όχι στους δανειστές.
Η διάλυση του οργανισμού αποξήρανσης της Κωπαίδας…και του Οργανισμού που έχτισε το Μουσείο Ακρόπολης μαζί με άλλους 200-300 άχρηστους Οργανισμούς που συντηρούν μόνο κομματική πελατεία είναι εκσυγχρονισμός και απονομή δικαιοσύνης στον φορολογούμενο.
Η λειτουργία Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σεβασμό στον πολίτη και όχι μόνο στις συντεχνίες των ψηφοφόρων του Δημάρχου είναι αξιοπρέπεια προς τον δημότη που συντηρεί τον Δήμο του με υπέρογκα τέλη. Είναι σεβασμός προς τον καταναλωτή μιας και τα τέλη αυτά που πληρώνουν οι επιχειρήσεις περνάνε στο κόστος και στην κατανάλωση.
Η αξιοκρατία στην παιδεία στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και η επάνοδος των Πανεπιστημίων στις πραγματικές τους αξίες αντί να έχουν τον ρόλο της ουράς όλων των κομμάτων είναι εξέλιξη αναγκαία για τον τόπο και όχι μνημονιακή υποχρέωση.
Η διαμόρφωση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος με συγκεκριμένους κανόνες του παιχνιδιού όπου οι νέοι επιχειρηματίες θα γνωρίζουν τον χώρο που του επιτρέπει το κράτος να ασκήσουν δράση είναι επιτακτική ανάγκη αν θέλουμε να αποκαταστήσουμε τα 2.000.000 άνεργους και να μην αυξήσουμε τον τρομακτικό αριθμό τους.
Το άνοιγμα των αγορών με αποκρατικοποιήσεις και στρατηγικούς επενδυτές είναι η κίνηση που πρέπει να κάνει το κράτος-επιχειρηματίας τουλάχιστον όπου διαπιστώνει ότι απέτυχε επιχειρηματικά . Είναι η κίνηση που επιβάλλεται αν θέλει να λέγεται ηθικός διαχειριστής της περιουσίας του ελληνικού λαού. Γιατί είναι επιχειρήσεις που πρέπει να σώσει και όχι να τις αφήσει στην τύχη τους για να μην διακινδυνέψει το πολιτικό κόστος.
Η αύξηση της παραγωγικότητας στον κρατικό τομέα και η εφαρμογή των νόμων με δικαιοσύνη και ευπρέπεια είναι υποχρέωση που θα μειώσει την απόσταση που μας χωρίζει σήμερα από τα πολιτισμένα κράτη της Ευρωπαικής Ένωσης.
Δεν είναι μπαμπούλας οι μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι καταδίκη ο εκσυγχρονισμός. Δεν είναι υποτέλεια η εφαρμογή των νόμων και η λειτουργία του κράτους. Δεν είναι ντροπή η εφαρμογή αυστηρών κανόνων στην εκπαίδευση για την αναβάθμιση της παιδείας. Δεν είναι έλλειψη δημοκρατίας το συμμάζεμα των «επαναστατών» που έχουν στο αίμα τους τον εμφύλιο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον νέο δρόμο από τις μεταρρυθμίσεις. Εκείνες που και εμείς συμφωνούμε ότι έπρεπε ήδη να τις έχουμε κάνει.
Του Γιώργου Κράλογλου-http://www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.