Οι ομοιότητες στις πολιτικές Χριστόφια –Καραμανλή

Εάν ο κ. Δ. Χριστόφιας εξηγούσε, το 2011, τι πραγματικά τον έκανε να κλαίει μετά τις κουβέντες του με την τρόικα και εάν ο κ. Κ. Καραμανλής μας έλεγε με ευθύτητα το 2009 γιατί ψέλλιζε συνθήματα συρρίκνωσης του κράτους η Ελλάδα και η Κύπρος δεν θα έφθαναν μέχρι και στην έξοδο τους από το ευρώ.
Βεβαίως ούτε η Ελλάδα πρόκειται να βγει από το ευρώ ούτε και η Κύπρος παρά τους γνωστούς και αναμενόμενους αριστερούς παληκαρισμούς που είναι φυσική συνέπεια της κρίσης και τίποτε περισσότερο. Οι παληκαρισμοί θα κοπάσουν όπως και στην Ελλάδα και η Κύπρος θα συνεχίσει το κουπί... μέσα στην ευρωζώνη.
Αλλά ακόμη και αυτό δεν απαλλάσσει πολιτικά τους κ.κ. Καραμανλή και Χριστόφια που αντί να
θυσιάσουν το πολιτικό τους μέλλον και την πολιτική υστεροφημία τους λέγοντας όλη την αλήθεια στους λαούς τους (την κατάλληλη στιγμή) άφησαν ο μεν κ. Δ. Χριστόφιας να σέρνεται η απειλή των δανειστών, που ο ίδιος κάλεσε στην Κύπρο όταν το κράτος δεν μπορούσε να πληρώσει τον διογκωμένο κρατικό τομέα. Ο δε κ. Κ. Καραμανλής να περάσει στον κ. Γ. Παπανδρέου η «καυτή πατάτα» της οικονομικής μας κατάρρευσης που του είχε ήδη φέρει ο επικεφαλής του οικονομικού του επιτελείου κ. Ι. Παπαθανασίου από τις Βρυξέλλες (τα πεντάλεπτα που τον δεχόντουσαν οι αρμόδιοι αξιωματούχοι) οδηγώντας τον τόπο σε εκλογές χωρίς να εξηγεί την πραγματική αιτία.
Κανείς τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα άτονα προεκλογικά συνθήματα που ψέλλιζε προσωπικά ο κ. Κ. Καραμανλής και μόνο ο κ. Καραμανλής για παγώματα των μισθών στο κράτος και περικοπές επιδομάτων τα χρησιμοποίησε για να διασφαλίσει την ήτα του...

Γιατί ποιος αρχηγός κόμματος στην νεώτερη πολιτική ιστορία του τόπου τόλμησε να αυτοκτονήσει κατεβαίνοντας σε εκλογές με σύνθημα το πάγωμα κρατικών μισθών και την συρρίκνωση του κράτους.

Ακόμη και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής το 2004 μιλώντας για επανίδρυση τους κράτους (όπως αποδείχθηκε) εννοούσε περισσότερες προσλήψεις και μεγαλύτερη έκταση κάτω και από τα μάτια των Ευρωπαίων που μας περίμεναν στην γωνία...

Αρκεί να θυμηθούμε το προσκύνημά του στις συντεχνίες και την πρεμούρα του να μην τους λείψει τίποτε από χορηγίες και άλλες συναλλαγές... κάτω από το τραπέζι.

Οι διωγμοί Παλαιοκρασσά, Αθανασόπουλου, Μανιατάκη, Μωϋσή, και δυο Διοικήσεων (δικών του) από ανεξάρτητες αρχές και ΔΕΚΟ ήταν η θυσία στο προσκύνημα σύσσωμης της κυβέρνησης Καραμανλή στις συντεχνίες του ΠΑΣΟΚ και των αριστερών.

Αυτό που ενδιέφερε τον κ. Καραμανλή του 2009 ήταν να βάλει τον κ. Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ να απλώσει το χέρι για δανεικά από την Ευρώπη και το ΔΝΤ και να προστατέψει (έτσι προφανώς νόμιζε) την Νέα Δημοκρατία που του εμπιστεύθηκαν (μόνο λόγω ονόματος και συγγενείας) οι Καραμανλικοί βουλευτές για να προστατευθούν από την «απειλή» των ομάδων Μητσοτάκη.

Στην συνέχεια και αφού εξασφάλισε την ήτα του με τα «συνθήματα» για παγώματα και περικοπές... και άφησε τον κ. Γ. Παπανδρέου να λέει ό,τι του αρέσει και ό,τι είναι ευχάριστο στα αυτιά των ιθαγενών, το έβαλε στα πόδια και κρύφτηκε χωρίς να δώσει εξηγήσεις για το πώς «αξιοποιήθηκαν» οι πληροφορίες ότι τα λεφτά από τις αγορές τέλος και ότι ο μόνος δρόμος είναι η ζητιανιά στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ.

Δεν βάζω το χέρι στην φωτιά και ούτε θέλω να συνδέσω τις πληροφορίες που ήταν γνωστές στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την διετία 2008-2009, και με  φαινόμενα μετανάστευσης καταθέσεων. Αλλά πως εξηγούνται οι καραβιές χρημάτων που τοποθετήθηκαν και την περίοδο αυτή σε Ελβετικές Τράπεζες στο Λουξεμβούργο και στην Κύπρο.

Στην Κύπρο που από το 2008 άρχιζε να φλερτάρει «χοντρά» με τα ελληνικά κεφάλαια και το «παρκάρισμα» τεράστιων κερδών κυρίως από «δουλειές» με καύσιμα...

Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση Καραμανλή έβλεπε (από το 2008 και απόλυτα το 2009) ότι δεν θα έβγαζε την θητεία του στην εξουσία (αν δεν ήθελε να πάρει στα χέρια του το «μενού Τρόικα») μοίραζε κελεμπίες... στους Έλληνες ιθαγενείς με τα παραμύθια του Μπουργάς-Αλεξανδρούπολη, το «ξινισμένο πιάτο» των πετρελαϊκών αγωγών και των κοιτασμάτων ελληνικού πετρελαίου.

Το δε υπουργείο Ανάπτυξης σε ένα άκρατο λαϊκισμό ανακοίνωνε πρόστιμα σε πετρελαϊκές Εταιρίες που ουδέποτε εισέπραξε και δεν πρόκειται ποτέ να εισπράξει.

Ενώ λοιπόν η Κύπρος προστίθεται στους προσφιλείς τραπεζικούς παραδείσους των Ελλήνων, στην Ελλάδα εμείς περιμένουμε εκλογές και στην συνέχεια το ΔΝΤ.

Εν τω μεταξύ στην Κύπρο και ο κ. Δ. Χριστόφιας ακολουθώντας το δοκιμασμένο και επί Κ. Καραμανλή, ελληνικό κόλπο των πελατειακών σχέσεων με τους ψηφοφόρους έριχνε λεφτά στο κράτος και τους κρατικούς υπαλλήλους αξιοποιώντας έτσι κάθε «φρούτο» του Παραδείσου.

Άφησε όμως τους Κύπριους ιθαγενείς στο σκοτάδι μέχρι το 2012 που άρχισε να τους μοιράζει και αυτός... κελεμπίες αλλά και κουβάδες φυσικού αερίου... Την μαυρίλα που τους περίμενε και τους περιμένει «ξέχασαν» όλοι να τους την πουν έγκαιρα...

Και θυμήθηκαν να τα ψάξουν όλα αυτά (όπως και εμείς) εκ των υστέρων.

Τώρα που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι...

Του Γιώργου Κράλογλου-capital.gr