Μια φορά κι έναν καιρό...

Την ίδια ώρα στην Κεφαλονιά ο πρόεδρος Αντώνης έδινε ρεσιτάλ «επιτόπου» πρωθυπουργού, με τα κλασικά: χωρίς γραβάτα, συσκέψεις αρμοδίων και παρατρεχαμένων, καθησυχαστικές δηλώσεις στις κάμερες, παροχές ανακούφισης των σεισμοπλήκτων και συγκινητικές συνομιλίες με γιαγιάδες. Φορούσε κατά περίπτωση σακάκι ή μπουφάν, διότι είναι χειμώνας. Αν ήταν καλοκαίρι θα είχε ασφαλώς σηκωμένα μανίκια και ένα κουμπί ανοιχτό στο πουκάμισο - το έχουμε ξαναδεί το έργο «επιτόπου».

Επειδή ακριβώς τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά, το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου καλόν είναι να μην παραμυθιάζει τον κόσμο: διέσπειρε, ας πούμε, ότι ο πρόεδρος Αντώνης αποφάσισε τελευταία στιγμή και ενώ το αεροπλάνο βρισκόταν σε διαδικασία προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Αθήνας να κάνει παράκαμψη και να προσγειωθεί στην Κεφαλονιά. Το όλο παραμύθι έλαβε - από τους ίδιους κύκλους - τον τίτλο «Σαμαράς από τα παλιά».

Λυπάμαι που θα τους το χαλάσω, αλλά ορισμένοι εξ ημών γνωρίζαμε ήδη από τις 4.30 το απόγευμα ότι θα πήγαινε Κεφαλονιά - μας το είχε αναγγείλει κυβερνητικό στέλεχος. Αρα αυτά τα ανατριχιαστικά, έστριψε το αεροπλάνο και αντί Αθήνα προσγειώθηκε Κεφαλονιά έπειτα από εντολή του «επιτόπου» πρωθυπουργού, είναι ένα παραμύθι και τίποτε περισσότερο.

Επίσης, ας του πει κάποιος του προέδρου Αντώνη ότι το «έδωσα εντολή στον τάδε υπουργό» (εν προκειμένω της Παιδείας να μεταστεγάσει ορισμένα σχολεία που έχουν υποστεί ζημιές από τον σεισμό) δεν είναι και πολύ σικ, ούτε για τον ίδιο ούτε για τον υπουργό του: αν ο υπουργός δεν καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει σε μια τέτοια περίπτωση όπως ο σεισμός και χρειάζεται εντολή «άνωθεν» τότε δεν κάνει για υπουργός. Και αν δεν κάνει για υπουργός, αφού δεν μπορεί να σκεφθεί και να επιλύσει το αυτονόητο, τότε δεν ευθύνεται αυτός που είναι υπουργός, αλλά εκείνος που τον τοποθέτησε και τον διατηρεί στη θέση του. Αυτά...

Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ