Εκεί που ανθίζουν τα μπαλαντέρ

Τα χαμόγελα που έχουν «ανθίσει» στο ΠΑΣΟΚ τελευταία δεν είναι χωρίς αιτία, ούτε γιατί οι άνθρωποι είναι χαζοχαρούμενοι. Οχι. Αυτό που τους φτιάχνει την ημέρα - και τη ζωή - είναι ότι το μικρό κόμμα που μετέχει στην κυβέρνηση, αλλά διεκδικεί λόγο μεγαλύτερο από αυτόν που του αναλογεί, προκύπτει από τα δημοσκοπικά ευρήματα ότι όχι μόνο θα μπει με άνεση στην (επόμενη) Βουλή αλλά, κατά τα φαινόμενα, θα συνεχίσει να παίζει τον ρόλο του «μπαλαντέρ» (ή του «κολαούζου» - σύμφωνα με το Wikipedia: ο φορτικός άνθρωπος, που προσκολλάται δίπλα σε κάποιον και του κάνει τα θελήματα!) και στην επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.

- Πάμε καλά, μου ανέφερε σχετικά χθες ένας από τους ανθρώπους του προέδρου «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλη...

- Πιθανώς, αλλά μπροστά έχει κλειστή αριστερή στροφή, τον προειδοποίησα, βέβαιος ότι δεν θα πιάσει το υπονοούμενο.

- Εσύ λέγε ό,τι θες, με αποπήρε το στέλεχος, μεγέθους... στελεχάρας! Αλλά εμείς με 6,5% θα είμαστε ο ρυθμιστής της κατάστασης και την επόμενη ημέρα.

Διέκοψα τη συζήτηση διότι δεν είχε νόημα. Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλης έχει πιάσει το νόημα: σου λέει, από τη στιγμή που κανένας από τους δύο (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) δεν θα κερδίσει την αυτοδυναμία, σε ποιον θα έρθουν; Σε εμένα. Λογικό.

Ετσι έκανε και ο Γκένσερ στη Γερμανία και έμεινε καμιά 30αριά χρόνια υπουργός Εξωτερικών - ως επικεφαλής των Φιλελευθέρων (έπαιρναν 5 ή 6%), στηρίζοντας κυβερνήσεις πότε με τους Σοσιαλδημοκράτες και πότε με τους Χριστιανοδημοκράτες.

Του βγάζω το καπέλο. Του προέδρου Βαγγέλη. Ποιου Γκένσερ...

Γ Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ