Ο Βαγγέλης πήγε να τον καλωσορίσει στο
αεροδρόμιο, ο Αλέξης του είπε ότι στα Ανώγεια τον τσάκισαν στις ρακές, ο
Βαγγέλης τον ρώτησε αν αντέχει, ο Αλέξης του είπε ότι πάχυνε και ο
Βαγγέλης απάντησε ότι έτσι γίνεται στις εκλογές, παχαίνεις απ' τα
κεράσματα. Και μετά, αποτραβήχτηκαν δίπλα στο παράθυρο και τα είπαν
μεταξύ τους, σα δυο φιλαράκια που συναντιούνται σε πάρτι.
Δεν ξέρω για σας, εμένα πάντως η σκηνή που εκτυλίχτηκε μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Βαγγέλη Μεϊμαράκη στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με ενόχλησε. Με ενόχλησαν η χαλαρή, πλακατζίδικη κουβέντα τους, τα καλωσορίσματα, τα χαμόγελα και τα φιλικά σκουντήματα. Τα ένιωσα σα βελόνες στα νεύρα μου, που και
αυτοί οι δυο, μεταξύ άλλων, έχουν φροντίσει να τεντώσουν μέχρις εκεί που δεν παίρνει.
Θα μου πείτε, τι έπρεπε να κάνουν; Ν' αρχίσουν να τσακώνονται και στα αεροδρόμια μεταξύ πτήσεων, αποσκευών και ταξιδιωτών-ψηφοφόρων; Παράταιρο θα ήταν. Εξίσου παράταιρο όμως είναι να βλέπεις δυο ανθρώπους που είθισται να σφάζονται σαν τα κοκόρια, ξαφνικά να μιλάνε σαν παλιόφιλοι. Δυο ανθρώπους που αλληλοκατηγορούνται σχεδόν από συνήθεια, να καταφέρνουν να κάνουν μια νορμάλ κουβέντα.
Σ' ενοχλεί, επειδή τους βλέπεις και αναρωτιέσαι: γιατί όταν συναντιούνται σε αεροδρόμια μπορούν να συμπεριφερθούν χαλαρά, συγκαταβατικά, ν' ακούσουν ο ένας τον άλλο, να κάνουν πλάκα και ν' ανταλλάξουν απόψεις σα φυσιολογικοί άνθρωποι; Γιατί αδυνατούν να φερθούν έτσι και σε άλλες περιστάσεις; Στο βήμα της Βουλής, στα πάνελ, στα ντιμπέιτ; Γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοι, όταν ανεβαίνουν στη μιντιακή αρένα, οχυρώνονται πίσω από αντι-επικοινωνιακούς μονολόγους, άγονους κι αναποτελεσματικούς;
Υ.Γ: Πόσο θα ήθελα να κρυφάκουγα όταν Τσίπρας και Μεϊμαράκης κουβέντιαζαν κατ' ιδίαν. Όχι από αδιακρισία, αλλά γιατί πιστεύω ότι όσα έλεγαν με αφορούν. Μας αφορούν. Είναι όσα δεν τολμούν, ή επικοινωνιακά δεν τους επιτρέπεται να πουν, όταν τους ακούμε. Είναι όσα θα έπρεπε να ξέρουμε.
Δεν ξέρω για σας, εμένα πάντως η σκηνή που εκτυλίχτηκε μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Βαγγέλη Μεϊμαράκη στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με ενόχλησε. Με ενόχλησαν η χαλαρή, πλακατζίδικη κουβέντα τους, τα καλωσορίσματα, τα χαμόγελα και τα φιλικά σκουντήματα. Τα ένιωσα σα βελόνες στα νεύρα μου, που και
αυτοί οι δυο, μεταξύ άλλων, έχουν φροντίσει να τεντώσουν μέχρις εκεί που δεν παίρνει.
Θα μου πείτε, τι έπρεπε να κάνουν; Ν' αρχίσουν να τσακώνονται και στα αεροδρόμια μεταξύ πτήσεων, αποσκευών και ταξιδιωτών-ψηφοφόρων; Παράταιρο θα ήταν. Εξίσου παράταιρο όμως είναι να βλέπεις δυο ανθρώπους που είθισται να σφάζονται σαν τα κοκόρια, ξαφνικά να μιλάνε σαν παλιόφιλοι. Δυο ανθρώπους που αλληλοκατηγορούνται σχεδόν από συνήθεια, να καταφέρνουν να κάνουν μια νορμάλ κουβέντα.
Σ' ενοχλεί, επειδή τους βλέπεις και αναρωτιέσαι: γιατί όταν συναντιούνται σε αεροδρόμια μπορούν να συμπεριφερθούν χαλαρά, συγκαταβατικά, ν' ακούσουν ο ένας τον άλλο, να κάνουν πλάκα και ν' ανταλλάξουν απόψεις σα φυσιολογικοί άνθρωποι; Γιατί αδυνατούν να φερθούν έτσι και σε άλλες περιστάσεις; Στο βήμα της Βουλής, στα πάνελ, στα ντιμπέιτ; Γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοι, όταν ανεβαίνουν στη μιντιακή αρένα, οχυρώνονται πίσω από αντι-επικοινωνιακούς μονολόγους, άγονους κι αναποτελεσματικούς;
Υ.Γ: Πόσο θα ήθελα να κρυφάκουγα όταν Τσίπρας και Μεϊμαράκης κουβέντιαζαν κατ' ιδίαν. Όχι από αδιακρισία, αλλά γιατί πιστεύω ότι όσα έλεγαν με αφορούν. Μας αφορούν. Είναι όσα δεν τολμούν, ή επικοινωνιακά δεν τους επιτρέπεται να πουν, όταν τους ακούμε. Είναι όσα θα έπρεπε να ξέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.