Κλίντον και Τσίπρας

Στη δημόσια συζήτηση που είχε με τον Μπιλ Κλιντον, ο Αλέξης Τσίπρας έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να καθησυχάσει τους επενδυτές που παρακολουθούν με προβληματισμό τα σύννεφα αβεβαιότητας που πλανώνται πάνω από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά και τις σκέψεις της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης για αύξηση των φόρων. Ταυτόχρονα, απέτυχε να δημιουργήσει διαύλους επικοινωνίας με το κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ και της αμερικανικής κεντροαριστεράς.
Μέσω της προσωπικής της σχέσης με τον Μπιλ Κλίντον και της οικονομικής ενίσχυσης που προσφέρει στο ίδρυμά του, η Γιαννα Αγγελοπούλου προσέφερε μια σημαντική δυνατότητα στον κ. Τσίπρα, την οποία, δυστυχώς, ο τελευταίος δεν κατάφερε να αξιοποιήσει.
Η εμπειρία διδάσκει ότι ανάλογες ευκαιρίες - και μάλιστα σε
ζωντανή μετάδοση από το CNN - δεν προσφέρονται ούτε συχνά ούτε εύκολα. Υπάρχουν πολλοί ηγέτες που επιδιώκουν διακαώς να εξασφαλίσουν προσβάσεις στα κέντρα εξουσίας της υπερδύναμης. Η σύγκριση της εμφανισης του κ. Τσίπρα με αυτή του Ματέο Ρέτσι, που ακολούθησε αμεσως μετά, ήταν αποκαρδιωτική για όσους από εμάς είμασταν στην αίθουσα του ιδρύματος Κλίντον το απογευμα της Κυριακής.
Είναι κρίμα, γιατί σε αντίθεση με τον Ιανουάριο του '13, όταν ο κ. Τσίπρας είχε επισκεφθεί τις ΗΠΑ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Αμερική έχει εξελιχθεί σε πιο φιλικό περιβάλλον για τον ίδιο. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, αλλά και μετά από επτά μήνες στην εξουσία, ο κ. Τσίπρας δεν αντιμετωπίζεται ως "απειλή", αλλά ως "ελπίδα".
Ο κ. Κλίντον του έδωσε πολλές "πάσες" για να προβάλει την Ελλάδα στους Αμερικανούς επενδυτές και διαμορφωτές γνώμης. Μια από αυτές ήταν όταν τον ρώτησε "Να πω στους επενδυτές που θεωρούν ότι τελικά στην Ελλάδα δεν γίνεται τίποτα, πως λες ότι δεν χρειάζεται να περιμένουν να ολοκληρωθεί η αναδιάρθωση του χρέους, ότι υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση τετραετίας, και να έρθουν να επενδύσουν άμεσα;" Αντί ο κ. Τσίπρας, από τη Μέκκα του καπιταλισμού, να εξηγήσει με πειστικό τρόπο γιατί θα πρέπει οι ξένοι επενδυτές να  εμπιστευθούν ξανά την Ελλάδα, αναλώθηκε στην ανάδειξη της αναγκαιότητας αναδιάρθρωσης του χρέους ως ενός σχεδόν μονοδιάστατου στόχου, ενώ μίλησε και για την ...αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας.
Ο επενδυτής δεν ενδιαφερεται να ακούσει θεωρίες περι δημοκρατίας. Απαιτεί σχέδια, περιμένει συγκεκριμένα παραδείγματα για τις ευκαιρίες στην Ελλάδα, θέλει να πεισθεί πως όχι μόνον δεν θα χάσει τα χρήματά του, αλλά θα αποκομίσει σημαντικά κέρδη αν επιλέξει να τα επενδύσει στη χώρα μας. Σωστό ή λάθος, αυτή είναι άλλη συζήτηση, όμως είναι η πραγματικότητα.
Η απειρία του κ. Τσίπρα και η ελλιπής γνώση και ενημέρωσή του, είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί μια άριστη ευκαιρία για την Ελλάδα, από αυτές που δεν έρχονται εύκολα.
Αθ. Έλλις-Καθημερινή