2016, νέο έτος ή όπως το 2015;

Το 2015 ήταν ένα εξαιρετικά πυκνό πολιτικά έτος. Στις αρχές του, ο λαός, παρά τις προειδοποιήσεις, εμπιστεύθηκε τη χώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Γρήγορα όμως αποκαλύφθηκε ότι «ο βασιλιάς ήταν γυμνός». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Η αντιεπιστημονική και καταφανώς αντιμαρξιστική ανάλυση της κρίσης και οι εξωφρενικές δημαγωγικές υποσχέσεις του προσέκρουσαν στην πραγματικότητα. Για να κερδίσει χρόνο και για να καταδείξει τους προηγούμενους κυβερνώντες ως ενδοτικούς, πελαγοδρόμησε επί επτά μήνες σε μια παρωδία διαπραγματεύσεων τις οποίες τερμάτισε με ένα αμφίσημο δημοψήφισμα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα βαρύτατο νέο Μνημόνιο και οι συνέπειες δυσβάστακτες και πολλαπλές.
Στους μήνες αυτούς ακυρώθηκαν οι κατακτήσεις των προηγούμενων ετών, η κοινωνία και η
οικονομία αποτελματώθηκαν, τα αποθεματικά των Ταμείων και των οργανισμών υφαρπάχτηκαν, οι καταθέσεις φυλλορρόησαν με εντυπωσιακούς ρυθμούς και, το πιο τρομακτικό, οι τράπεζες αφέθηκαν, με επίγνωση της κυβέρνησης, να κλείσουν. Η προπαγάνδα όμως του ΣΥΡΙΖΑ έπεισε ότι ο Ντράγκι ήταν αυτός που εκβιαστικά έκλεισε τις τράπεζες και ότι ο Τσίπρας έπεσε μαχόμενος στις διαπραγματεύσεις και αναγκάστηκε, αντί να σκίσει το Μνημόνιο, να υπογράψει ένα ακόμα. Στις εκλογές που προκηρύχθηκαν αιφνίδια τον Σεπτέμβριο, ο λαός, όσος προσήλθε στις κάλπες τουλάχιστον, εμπιστεύθηκε και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ όμως υποτίθεται ότι άλλαξαν πολλά, στην ουσία τα πράγματα έμειναν ίδια. Πρωτίστως η οικονομική στασιμότητα και η πολλαπλή ανασφάλεια. Η κυβέρνηση, υποχρεωμένη από όσα υπέγραψε, ψηφίζει νόμους και προχωρεί σε κάποιες από τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα όμως με τους κωμικοτραγικούς κλαυθμούς και οδυρμούς των διάφορων στελεχών της υπονομεύει τις ελάχιστες αυτές προσπάθειες. Αυτοσχεδιάζει και αυτοαναιρείται διαρκώς, εκφέροντας όμως πάντα μια κενή επιθετική εθνικολαϊστική ρητορική. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δέσμιος των αντιφάσεών του και συμπαρασύρει μαζί του και την κοινωνία.
Αδυνατεί λόγω έλλειψης χρηματοδοτικής δυνατότητας να ασκήσει μια πολιτική τύπου ΠΑΣΟΚ του 1980. Επιπλέον όμως, λόγω των ιδεοληψιών του και του τρόπου της πολιτικοεκλογικής διόγκωσης των τελευταίων χρόνων, δεν μπορεί να επιβάλει ως αναγκαία την εισροή επενδυτικών κεφαλαίων μέσω της ιδιωτικοποίησης των λιμναζόντων και απαξιούμενων συνεχώς υποδομών και οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Η παράταση της πολύπλευρης αυτής στασιμότητας, η συνεχιζόμενη φορολογική αφαίμαξη και η συνακόλουθη εντεινόμενη οικονομική δυσπραγία θα επιφέρουν σύντομα το τέλος τής, ούτως η άλλως, στρεβλής εκπροσώπησης των ευρύτερων λαϊκών μαζών από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι βέβαια, μετά τη ρήξη αυτή, ποιος θα εκφράσει την κοινωνική δυσαρέσκεια και προς ποια κατεύθυνση. Το 2016 μάλλον θα είναι το ίδιο αβέβαιο όπως και το 2015.
 Έθνος
Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΚΩΤΙΑΣ

Νομικός - κριτικός βιβλίου