Ελλάδα - Τουρκία: Οι δυνάμεις στο Αιγαίο σε δέκα χρόνια

Η διετία 2018-2020 θα αποτελέσει περίοδο σοβαρών αποφάσεων, οι οποίες θα επιτρέψουν ή όχι τη διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο για τα επόμενα 10-20 χρόνια. Η κούρσα εξοπλισμών στην οποία έχει αποδυθεί η Τουρκία, σε συνδυασμό με την αρνητική δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας και μια σειρά κακών χειρισμών για την τύχη στρατηγικής σημασίας περιουσιακών στοιχείων, όπως τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, έχει παραγάγει δυναμική σταδιακής ανατροπής του ισοζυγίου ισχύος. Σήμερα, όπως φαίνεται και στο παρακείμενο γράφημα, το ισοζύγιο δεν είναι αρνητικό. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένες τάσεις οι οποίες, συνοπτικά, έχουν ως εξής:

Ναυτικό. Ο συσχετισμός «13-24» στις φρεγάτες ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία δεν είναι αρνητικός. Ωστόσο, η Αγκυρα εφαρμόζει ένα τεραστίων διαστάσεων ναυπηγικό πρόγραμμα πλήρους ανανέωσης του στόλου. Οταν αυτό ολοκληρωθεί, η συντριπτική πλειονότητα φρεγατών και κορβετών του τουρκικού ναυτικού θα είναι υπερσύγχρονη. Οι φρεγάτες/κορβέτες ως μονάδες διοίκησης/ελέγχου (Command Control) είναι απαραίτητες προκειμένου η Ελλάδα να διατηρήσει παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τύπου «S» μετρούν έως και περισσότερα από 40 χρόνια παρουσίας. Οι τέσσερις, γερμανικής κατασκευής, φρεγάτες τύπου «MeKo» μετρούν λιγότερα χρόνια (καθελκύστηκαν μεταξύ 1991 και 1996), ωστόσο ο εκσυγχρονισμός τους θεωρείται απαραίτητος, ώστε η Ελλάδα να διατηρήσει ανταγωνιστικό τεχνολογικά πλοίο ανοικτής θάλασσας στην περιοχή.
Παράλληλα, υπάρχουν σκέψεις αλλά και προτάσεις για τη δημιουργία προϋποθέσεων απόκτησης νέων πλοίων. Λόγω της δημοσιονομικής συγκυρίας, η αγορά θεωρείται (προς το παρόν) απαγορευτική, προτείνεται η συμμετοχή της Ελλάδας σε κοινοπραξία (π.χ. Γαλλίας-Ιταλίας) για τη συμπαραγωγή κορβετών, κάτι που θα επέτρεπε στο Πολεμικό Ναυτικό να επωφεληθεί, τα επόμενα χρόνια, με την απόκτηση μιας ή δύο μονάδων επιφανείας αυτού του τύπου. Πηγές αναφέρουν ότι υπάρχουν  σχετικά παραδείγματα και, συγκεκριμένα, η συμμετοχή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό κονσόρτσιουμ για μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV). Θετικό για την Ελλάδα είναι το ισοζύγιο στον τομέα των υποβρυχίων, λόγω της απόκτησης και ολοκλήρωσης των «214», τα οποία δεν θα υπάρχουν στο οπλοστάσιο της Τουρκίας τουλάχιστον για ακόμη 4-5 χρόνια. Ενθαρρυντικό στοιχείο για την ικανότητα του Πολεμικού Ναυτικού να ολοκληρώνει απαιτητικά έργα είναι οι εργασίες ολοκλήρωσης δύο πυραυλακάτων τύπου «Ρουσέν» στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας. Και σε αυτό τον τομέα η παραγωγή της Τουρκίας έχει εντυπωσιακά επιτεύγματα, καθώς σε μόλις λίγα χρόνια τα Ναυπηγεία της Τούζλα παρέδωσαν 16 εξελιγμένης τεχνολογίας μονάδες.
Αεροπορία. Η προοπτική απόκτησης 100 μαχητικών F-35 από την Τουρκία, σε συνδυασμό με τη συμφωνία αγοράς ρωσικών S-400, θα μπορούσε να ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα στο Αιγαίο στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Στην Αθήνα αυτήν τη στιγμή προκρίνεται ο εκσυγχρονισμός μέρους του στόλου των 155 F-16 (πιθανότατα των περίπου 90 νεότερης διαμόρφωσης). Το πρόβλημα του συγκεκριμένου σχεδιασμού είναι ότι το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού είναι οικονομικά εμπροσθοβαρές. Οι σκέψεις για αγορά F-35 είναι μάλλον πρόωρες σε αυτήν τη φάση. Ωστόσο, υψηλόβαθμες πηγές αναφέρουν ότι η αεροπορική ισορροπία πάνω από το Αιγαίο την επόμενη δεκαετία δεν θα κριθεί από τους αριθμούς, αλλά από τη διαλειτουργικότητα των μονάδων. Ετσι,  ένας στόλος 90 αναβαθμισμένων F-16 με μια μοίρα F-35 (που μελλοντικά θα αποκτηθεί) θα μπορούσαν να αποτελέσουν ικανή δύναμη αποτροπής. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι η Ελλάδα έχει να αντιπαρατάξει, επίσης, τα συστήματα S-300, αλλά και τις συστοιχίες τύπου «Πάτριοτ».
 Β. Νέδος-Καθημερινή