Μαζί ως το τέλος

Ποτέ δεν έχουμε δραματοποιήσει τις αντιρρήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και για την συμπεριφορά ορισμένων υπουργών. Γι' αυτό και ποτέ δεν πήραμε σοβαρά τις διαρροές περί τελεσιγράφων που έστελναν οι βουλευτές στην κυβέρνηση, και δη τελεσιγράφων περί άρσης της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης εκ μέρους τους.
Σαφώς η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ βράζει κάθε φορά που ψηφίζει νομοσχέδια σε εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση. Σαφώς το φέρνουν βαρέως όταν βλέπουν «μουσαφιρέους» υπουργούς, π.χ. Κουρουμπλής, Καμμένος, Τσιρώνης, να «εκθέτουν» με τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν, με το έργο τους ή την συμπεριφορά τους την κυβέρνηση. Η δυσαρέσκεια χτυπάει κόκκινο ακριβώς γιατί τα εν λόγω πρόσωπα δεν είναι ιστορικοί τους σύντροφοι, τους νιώθουν ως ξένο σώμα που παρεισέφρησε στην Αριστερά ως επήλυδες, και οι οποίοι χάριν της Αριστεράς κατέλαβαν αξιώματα. Εξ αυτού γίνονται και οι βολικοί στόχοι, και λειτουργούν και ως βαλβίδα απενοχοποιημένης εκτόνωσης. Ακριβώς γιατί δεν είναι δικοί τους.
Από την άλλη βεβαίως γνωρίζουν πολύ καλά ότι
χάρις σε αυτά τα πρόσωπα είναι  κυβέρνηση. Η υποδοχή του αριβιστικού τμήματος του ΠΑΣΟΚ, δημιούργησε το ρεύμα απαξίωσης στο πρώην κόμματους τους. Το ρεύμα αυτό έγινε το διοχετευτικό κανάλι δια του οποίου ο πασοκικός ψηφοφόρος μεταφέρθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε που και… τα φύλλα θρόιζαν το όνομα Τσίπρας, όπως έλεγε ενθουσιασμένος κάποιος εξ αυτών  τον Ιανουάριο του '15. Από τη άλλη ο Πάνος τους πρόσφερε την αναγκαία υποστήριξη κοινοβουλευτικών ψήφων ώστε να συγκροτήσουν κυβέρνηση. Έκτοτε έγιναν όμηροί του.
Θα ήταν γενναίο εκ μέρους του κ. Καμμένου να αποδεχθεί χθες την παραπομπή του σε εξεταστική επιτροπή. Άλλωστε ο ίδιος είχε προκαλέσει την αντιπολίτευση «αν έχουν άντερα να κάνουν προανακριτική ή πρόταση μομφής». Τώρα δεν δέχτηκε ούτε καν εξεταστική. Επίσης θα ήταν τίμιο εκ μέρους του πρωθυπουργού να του ζητήσει να το κάνει, ακόμη και με κίνδυνο να αρνηθεί και άρει την εμπιστοσύνη του. Θα διέσωζε την τιμή της Αριστεράς και εκείνο το περιβόητο και πολυπαινεμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ  «ηθικό πλεονέκτημα», που ο ίδιος το έχει καταστήσει διάτρητο.
Ήταν λυπηρή η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα να προσπαθεί να μετατοπίσει τη συζήτηση (η μπάλα στην εξέδρα), στο ότι η πρόταση εξεταστικής υπέκρυπτε άρρηκτο  δεσμό της αντιπολίτευσης με τον Μαρινάκη. Ακόμη, για την οικονομία της συζήτησης, και έτσι να ήταν, αυτό είναι διαφορετικής υφής θέμα. Σε τι εμπόδιζε την σύσταση εξεταστικής, την στιγμή που ο υπουργός Άμυνας κατηγορείται για συμπεριφορά που δεν συνάδει με το αξίωμά του;
Ήταν επίσης… «σκερτσόζο» να καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας του «όχι σε όλα», της κρεμάλας και των τραμπουκισμών των κομματικών μελών του κατά των μνημονιακών πολιτικών αντιπάλων, τον Μητσοτάκη για ακραίο πολιτικό λόγο, που κινείται, λέει, διαρκώς στα όρια του παροξυσμού. Ήταν ανεχέγγυο  να διακηρύσσει ότι δουλειά των κομμάτων δεν είναι να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις της δικαιοσύνης – προφανώς όπως τότε που τα πρωτοσέλιδα της Αυγής κρεμούσαν στα μανταλάκια την ιδιωτική ζωή δικαστών, ή τότε που από την Θεσσαλονίκη ο ίδιος θεωρούσε αδιανόητη μια διαφορετική απόφαση της δικαιοσύνης για το νόμο Παππά περί τηλεοπτικών αδειών.
Όπως επίσης αδόκιμο να προειδοποιεί αυτός ότι η αντιπολίτευση δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στον τόπο, και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα έχει διαρραγεί (κάπου κρυμμένα, θα έχουν σκάσει στα γέλια τα σκισμένα μνημόνια).
Ο κ. Τσίπρας, όπως δείχνει η γνωστή φωτογραφία έχει σφιχταγκαλιαστεί με τον κ. Καμμένο. Όπως είχε άλλωστε πει ο Πάνος, θα πάνε μαζί ως το τέλος.  Η συγκεκριμένη ρήση εξελήφθη από μερίδα αναλυτών  ως προειδοποίηση προς τον πρωθυπουργό. Ίσως και να ήταν αν και δεν το πιστεύουμε. Ο δύο έχουν το ίδιο αρχαϊκό πολιτικό υπόβαθρο, την ίδια επιθετικότητα, την ίδια τάση προ τη δολοφονία χαρακτήρων, για την οποία κατηγόρησε την αντιπολίτευση (άλλη μια σκερτσόζα ατάκα του πρωθυπουργού. Θα έχουν  σκάσει στα γέλια τα συριζοτρόλ στο διαδίκτυο), την ίδια έλλειψη μετριοπάθειας, αυτογνωσίας και πολιτικής αιδημοσύνης.
Ο κ. Τσίπρας έχει πλέον κόψει κάθε γέφυρα με τις όμορες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Η χθεσινή  επιθετική υπεράσπιση του κ. Καμμένου και η άρνησή του για μια απλή εξεταστική (της οποίας άλλωστε τα αποτελέσματα θα ήταν απορριπτικά καθώς διαθέτει την πλειοψηφία), ήταν η Λυδία Λίθος, η καθοριστική δοκιμασία για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κ.Ο. Είναι και θα μείνουν όμηροι του Πάνου. Ίσως δεν είναι κάτι που δεν θέλουν.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr