Ένας Θεός ξέρει τι κακό θα μας είχε βρει με το «ναι»

Ευτυχώς που ψηφίσαμε «όχι» στο δημοψήφισμα και έτσι μείναμε στην Ευρώπη, κατά τον Πρόεδρο Παυλόπουλο. Αλλιώς , ένας Θεός ξέρει που θα ήμασταν. Τώρα που το σκέπτομαι, ίσως θα έπρεπε να είχαμε ακούσει νωρίτερα την προτροπή του Ριζοσπάστη να φάμε κρέας στις ημέρες του Τσέρνομπιλ και να αγνοήσουμε έτσι τις συνέπειες της ραδιενέργειας. Προκόπη τι έκανες στα νιάτα σου;

Στα παλιά τα χρόνια λέγανε ότι υπήρχαν κρυμμένοι κομμουνιστές στις ΗΠΑ και περίμεναν την ώρα της επανάστασης. Ζούσαν σαν κανονικοί Αμερικάνοι, δεν τους ξεχώριζες καν. Έχουν γυριστεί ταινίες και σήριαλ που πραγματεύονται αυτό ακριβώς το θέμα.

Προσωπικά το βρίσκω λίγο υπερβολικό όλο αυτό. Είναι ενάντια στην φύση του ανθρώπου να κρατάει τόσα μυστικά. Όλο αυτό μοιάζει περισσότερο με ευφάνταστα σενάρια κάποιου επαγγελματία στο Χόλυγουντ.

Από την άλλη πλευρά, δεν καταλαβαίνω γιατί

θεωρούμε απολύτως λογικό να ξεκινήσει κάποιος από την Αριστερά και να καταλήξει στην Δεξιά και περίεργο το ακριβώς αντίθετο. Ας πούμε ότι ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας αισθάνεται αυτή την στιγμή Αριστερός. Όπως και λοιπά αξιόλογα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης που επίσης ξεκίνησαν από την Δεξιά και υπηρετούν σήμερα τον κ. Τσίπρα. Βρίσκεται κάτι κακό σε όλο αυτό; Προσωπικά όχι! Επίσης, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Ποιος είμαι εγώ που θα του υπαγορεύσω κάτι διαφορετικό;

Θέλουν, για παράδειγμα, οι φίλοι του Προκόπη Παυλόπουλου να ασκούν κριτική μόνο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, για να τον εκδικηθούν που δεν ψήφισε τον αγαπημένο τους στις εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Θέλουν να μπουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και ντρέπονται να το πουν; Κακώς! Όλα επιτρέπονται σε μία δημοκρατική χώρα. Ακόμη και η βλακεία, ανεξάρτητα αν αυτή βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα του Έθνους.

Προσπαθώ πάντως να σκεφτώ τι θα είχε συμβεί αν είχε επικρατήσει το «ναι». Σπάω το κεφάλι μου! Άντε βρε κουτά! Θα είχε επιταχυνθεί η πορεία του Αλέξη του Τσίπρα προς την σοσιαλδημοκρατία. Οπότε τώρα και με δεδομένη τη φόρα που θα είχαν πάρει θα ήταν ήδη στον αστερισμό του Φιλελευθερισμού. Αυτά είναι τα επικίνδυνα κύριε Παυλόπουλε. Εκεί που έχετε πάει εσείς προς την πλευρά τους για να τους βρείτε και να κάνετε πράξη την εθνική ενότητα, εκείνοι είναι ικανοί στο μεταξύ να έχουν έρθει στο παλιό σας σπίτι και να το καταλάβουν κανονικά.

Αλλά έτσι είναι η Αριστερά στην Ελλάδα. Εδώ ο άνθρωπος που μας καλούσε να φάμε … ραδιενεργό κρέας είναι σήμερα ο αρχιμάστορας της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Αυτός που προσπαθεί να μας πείσει για την γραβάτα του Αλέξη. Όπως τότε, στην χρονιά του Τσέρνομπιλ, όποιος αμφισβητούσε την γραμμή ήταν εχθρός της Σοβιετικής Επανάστασης, έτσι και σήμερα: Όποιος αμφισβητεί την γραμμή τους είναι «εχθρός». Όπως εχθρός ήταν και χτες, όταν τους έλεγε ότι όλα εκείνα που έλεγαν το 2015 ήταν ανοησίες.

Κι εκείνο που πραγματικά μας τρομάζει δεν είναι τα πανηγύρια του Αλέξη και του Πάνου για μία χαμένη υπόθεση. Αλλά το γεγονός ότι τρέχουν με τον ίδιο τρόπο που διευθέτησαν Μακεδονικό, μνημόνια και χρέος να κλείσουν και τα υπόλοιπα «ανοικτά θέματα». Κύριε Παυλόπουλε, θα φταίει και πάλι ο Μινώταυρος. Να δείτε που και πάλι θα δικαιωθείτε.

Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr