Προχθές σαράντα ένοπλοι Ρομά ξυλοκόπησαν αστυνομικούς. Πριν από λίγες
ημέρες ομάδα κουκουλοφόρων στα Εξάρχεια επιτέθηκε με μολότοφ σε ομάδα
αστυνομικών και ένας από αυτούς νοσηλεύθηκε στο 401. Πριν μερικές
εβδομάδες οργανωμένοι χούλιγκαν επιτέθηκαν σε μοτοσυκλετιστές της ομάδας
ΔΙΑΣ στην λεωφόρο Δεκελείας, τους χτύπησαν βάρβαρα και προξένησαν
ζημίες στις μοτοσυκλέτες τους. Μεταξύ των θυμάτων και αστυνομικός που
έσωσε δεκάδες ανθρώπους στο Μάτι.
Παρόμοια περιστατικά, κατά τα οποία τα όργανα της τάξεως γίνονται θύματα επιθέσεων οργανωμένων ομάδων, είναι πολλά.
Αυτή η νοσηρή κατάσταση, που δεν είναι καινούργια, οφείλεται στην αναποφασιστικότητα και στην ατολμία των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών να απλώσουν ένα δίχτυ προστασίας στα όργανα της τάξεως.
Γιατί το κάνουν αυτό; τι φοβούνται;
Είναι γνωστό πως η Αριστερά, από την
Μεταπολίτευση και μετά, δαιμονοποίησε την Αστυνομία. Οι λόγοι είναι ιστορικοί και ιδεολογικοί.
Ιστορικοί, γιατί η Αστυνομία στο μετεμφυλιακό κράτος σήκωσε το βάρος της αντιμετώπισης της δράσης των κομμουνιστών και ιδεολογικοί γιατί η Αστυνομία θεωρείται πως υπερασπίζεται το αστικό καθεστώς.
Μέσα στην συμπλεγματική αντιμετώπιση της Αριστεράς από τα αστικά κόμματα, εντάσσεται και η ενοχική στάση τους απέναντι στην δράση της Αστυνομίας ως ενός κατασταλτικού μηχανισμού.
Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, φοβούμενες τις αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, λησμονούσαν πως οι υφιστάμενοι τους ήταν επιφορτισμένοι να υπερασπίσουν ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος.
Την ζωή του.
Μοιραία καταλήξαμε στην σημερινή ντροπιαστική κατάσταση, όπου αστυνομικοί δέρνονται από συμμορίες ποικίλων προελεύσεων, ανήμποροι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Γνωρίζουν πως αν αντιδράσουν, στα πλαίσια της αυτοάμυνας, θα βρεθούν κατηγορούμενοι και με μια ΕΔΕ που θα τους ακολουθεί σε όλη τους την σταδιοδρομία.
Όμως έτσι καταλύεται κάθε έννοια νομιμότητος, καταλύεται η έννοια του Κράτους. Ο πολίτης όταν βλέπει πως ξυλοκοπούνται οι εκπρόσωποι της κρατικής εξουσίας χάνει και την ελάχιστη εμπιστοσύνη που έχει προς αυτήν.
Φυσικά, στο παρελθόν υπήρξαν παραβατικές συμπεριφορές αστυνομικών. Τιμωρήθηκαν. Σε όλες τις χώρες παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα που είναι μεμονωμένα και αντιμετωπίζονται αμέσως. Δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να χαρακτηρίσουν το σώμα της Αστυνομίας, πολύ δε περισσότερο να οδηγήσουν στον ευνουχισμό του.
Με βάση την μέχρι τώρα συμπεριφορά των οργάνων της τάξεως όταν δέχονται επιθέσεις, τίθεται το ερώτημα: γιατί οπλοφορούν; Για εκφοβισμό; Μα αυτοί που τους επιτίθενται είναι και πολλαπλάσιοι και το κυριότερο, γνωρίζουν πως οι αστυνομικοί δεν θα χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους.
Άλλωστε, σε μερικές περιπτώσεις οι επιτιθέμενοι αφαίρεσαν τα όπλα των αστυνομικών.
Άλλης τάξης ζήτημα είναι αν οι οπλοφορούντες, σε περιπολίες, αστυνομικοί είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι στην χρήση του όπλου.
Τι πρέπει να γίνει για να τερματιστεί αυτή η θλιβερή κατάσταση;
1.Να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο. Να θεωρηθεί η επίθεση κατά αστυνομικού οργάνου κακούργημα. Οι δέκα πρώτοι παραβάτες θα την «πληρώσουν» και μετά οι υπόλοιποι πολύ θα το σκεφτούν να επιτεθούν σε αστυνομικούς.
2.Να υπάρξουν κανόνες εμπλοκής για την αυτοάμυνα των αστυνομικών. Σε όλον τον κόσμο, οι αστυνομικοί όταν δέχονται επίθεση αμύνονται. Μόνον στην Ελλάδα, αν τυχόν κάποιος αστυνομικός αμυνθεί, αυτός διώκεται.
Η κυβέρνηση οφείλει να υπερβεί βλακώδη συμπλέγματα και ανιστόρητες ενοχές. Το καθήκον της είναι να προστατεύει την ζωή και την περιουσία των πολιτών, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει οι διώκτες του εγκλήματος να δικαιούνται να προστατεύσουν τους εαυτούς τους.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Παρόμοια περιστατικά, κατά τα οποία τα όργανα της τάξεως γίνονται θύματα επιθέσεων οργανωμένων ομάδων, είναι πολλά.
Αυτή η νοσηρή κατάσταση, που δεν είναι καινούργια, οφείλεται στην αναποφασιστικότητα και στην ατολμία των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών να απλώσουν ένα δίχτυ προστασίας στα όργανα της τάξεως.
Γιατί το κάνουν αυτό; τι φοβούνται;
Είναι γνωστό πως η Αριστερά, από την
Μεταπολίτευση και μετά, δαιμονοποίησε την Αστυνομία. Οι λόγοι είναι ιστορικοί και ιδεολογικοί.
Ιστορικοί, γιατί η Αστυνομία στο μετεμφυλιακό κράτος σήκωσε το βάρος της αντιμετώπισης της δράσης των κομμουνιστών και ιδεολογικοί γιατί η Αστυνομία θεωρείται πως υπερασπίζεται το αστικό καθεστώς.
Μέσα στην συμπλεγματική αντιμετώπιση της Αριστεράς από τα αστικά κόμματα, εντάσσεται και η ενοχική στάση τους απέναντι στην δράση της Αστυνομίας ως ενός κατασταλτικού μηχανισμού.
Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, φοβούμενες τις αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, λησμονούσαν πως οι υφιστάμενοι τους ήταν επιφορτισμένοι να υπερασπίσουν ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος.
Την ζωή του.
Μοιραία καταλήξαμε στην σημερινή ντροπιαστική κατάσταση, όπου αστυνομικοί δέρνονται από συμμορίες ποικίλων προελεύσεων, ανήμποροι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Γνωρίζουν πως αν αντιδράσουν, στα πλαίσια της αυτοάμυνας, θα βρεθούν κατηγορούμενοι και με μια ΕΔΕ που θα τους ακολουθεί σε όλη τους την σταδιοδρομία.
Όμως έτσι καταλύεται κάθε έννοια νομιμότητος, καταλύεται η έννοια του Κράτους. Ο πολίτης όταν βλέπει πως ξυλοκοπούνται οι εκπρόσωποι της κρατικής εξουσίας χάνει και την ελάχιστη εμπιστοσύνη που έχει προς αυτήν.
Φυσικά, στο παρελθόν υπήρξαν παραβατικές συμπεριφορές αστυνομικών. Τιμωρήθηκαν. Σε όλες τις χώρες παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα που είναι μεμονωμένα και αντιμετωπίζονται αμέσως. Δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να χαρακτηρίσουν το σώμα της Αστυνομίας, πολύ δε περισσότερο να οδηγήσουν στον ευνουχισμό του.
Με βάση την μέχρι τώρα συμπεριφορά των οργάνων της τάξεως όταν δέχονται επιθέσεις, τίθεται το ερώτημα: γιατί οπλοφορούν; Για εκφοβισμό; Μα αυτοί που τους επιτίθενται είναι και πολλαπλάσιοι και το κυριότερο, γνωρίζουν πως οι αστυνομικοί δεν θα χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους.
Άλλωστε, σε μερικές περιπτώσεις οι επιτιθέμενοι αφαίρεσαν τα όπλα των αστυνομικών.
Άλλης τάξης ζήτημα είναι αν οι οπλοφορούντες, σε περιπολίες, αστυνομικοί είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι στην χρήση του όπλου.
Τι πρέπει να γίνει για να τερματιστεί αυτή η θλιβερή κατάσταση;
1.Να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο. Να θεωρηθεί η επίθεση κατά αστυνομικού οργάνου κακούργημα. Οι δέκα πρώτοι παραβάτες θα την «πληρώσουν» και μετά οι υπόλοιποι πολύ θα το σκεφτούν να επιτεθούν σε αστυνομικούς.
2.Να υπάρξουν κανόνες εμπλοκής για την αυτοάμυνα των αστυνομικών. Σε όλον τον κόσμο, οι αστυνομικοί όταν δέχονται επίθεση αμύνονται. Μόνον στην Ελλάδα, αν τυχόν κάποιος αστυνομικός αμυνθεί, αυτός διώκεται.
Η κυβέρνηση οφείλει να υπερβεί βλακώδη συμπλέγματα και ανιστόρητες ενοχές. Το καθήκον της είναι να προστατεύει την ζωή και την περιουσία των πολιτών, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει οι διώκτες του εγκλήματος να δικαιούνται να προστατεύσουν τους εαυτούς τους.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.