Η μεγάλη υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ με τις παρακολουθήσεις

Όταν κυβερνούσαν κατέγραφαν με τα τηλέφωνα ο ένας τον άλλον και δημοσιοποιούσαν διαβαθμισμένα έγγραφα ενώ σήμερα, θεωρώντας ότι ο κόσμος έχει μνήμη χρυσόψαρου, κάνουν τους τιμητές των πάντων.

Αν ζούσε ο Λαβρέντι Μπέρια, ο αιμοσταγής αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του Ιωσήφ Στάλιν, θα επιδοκίμαζε την πρακτική των απογόνων. Τις ώρες που η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ χτυπάει κόκκινο, θα θυμίσουμε το παρελθόν του συγκεκριμένου κόμματος όταν ήταν στην κυβέρνηση και μάλιστα όχι με λόγια τρίτων, αλλά των ίδιων των βασικών πρωταγωνιστών της τότε κυβέρνησης.

Τους πάντες ηχογραφούσε με το κινητό του, προφανώς εν αγνοία τους, ο Γιάνης Βαρουφάκης το κρίσιμο καλοκαίρι του 2015, όταν η χώρα κρεμόταν από μια κλωστή με τις διαπραγματεύσεις προς τους πιστωτές, τις κλειστές τράπεζες και το δημοψήφισμα. Τους διαλόγους αυτούς ο Βαρουφάκης μετέφερε στο βιβλίο του «Adults in the Room» (Ενήλικοι στην Αίθουσα), τίτλος προερχόμενος από την ατάκα της τότε προέδρου του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Με κάθε λεπτομέρεια

Είχε γράψει ο Βαρουφάκης με κάθε λεπτομέρεια για να

Τύφλωση!

 

Του Θανάση Κ.

 

Ας ξεχάσουμε, προς στιγμήν, τι γίνεται μέσα στη χώρα, κι ας δούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο – πρωτίστως στη γειτονιά μας:

Μια σειρά κυβερνήσεις πέφτουν γύρω μας, από το Ισραήλ και τη Βουλγαρία ως την Ιταλία και την Βρετανία…

Και σε μια σειρά από άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, κυβερνήσεις κλονίζονται (π.χ, Ολλανδία, Καναδάς) ή μπαίνουν σε περιόδους εσωτερικής αμφισβήτησης (όπως στις ΗΠΑ όπου ο έλεγχος του Δημοκρατικού Κόμματος στη Βουλή των αντιπροσώπων είναι πολύ πιθανό να ανατραπεί), ή στη Γαλλία (όπου το Προεδρικό Κόμμα του Μακρόν, αναγκάζεται να συγκυβερνήσει με το Κόμμα της Λεπέν), ή στην Σουηδία που βαδίζει σε εκλογές με πολύ πιθανή την κυβερνητική ανατροπή.

Για να μη μιλήσουμε για την ίδια τη Γερμανία, όπου υπάρχει κι εκεί αμφισβήτηση του Καγκελάριου Σόλτς.

Όπως υπάρχουν και σοβαρές κόντρες ανάμεσα σε κράτη-μέλη της ίδιας της Ένωσης, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Οι λόγοι αυτής της ξαφνικής επιδημίας αποσταθεροποίησης μέχρι πρόσφατα σταθερών χωρών, αποδόθηκε από κάποιους σε “δάχτυλο” του Πούτιν.

Σε μια ή δύο περιπτώσεις ίσως υπάρχει ένα τέτοιο “ίχνος”.

Έστω και εμμέσως…

Επειδή δεν έχουμε επιλεκτική μνήμη

Για όσους δεν έχουν επιλεκτική μνήμη θα θέλαμε να θυμίσουμε το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός πρώτα όρισε τον Γιάννη Ρουμπάτη στο τιμόνι της ΕΥΠ και ύστερα όρκισε την κυβέρνησή του. Και μπορεί ο άνθρωπος να είχε δίκιο. Να μην είχε εμπιστοσύνη στη … χούντα του Σαμαρά. Έξι και κάτι το πρωί, το πρώτο δελτίο ειδήσεων του ραδιοφώνου είχε την είδηση της επιλογής του Γιάννη Ρουμπάτη στην ΕΥΠ. Δεν είχε υπομονή να ξημερώσει η μέρα…

Αυτή η ΕΥΠ, της δημοκρατικής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και όχι της χούντας του Αντώνη Σαμαρά, έκανε παρακολουθήσεις. Παρακολουθούσε και κυβερνητικά στελέχη, όπως αποδεικνύουν έγγραφα της ΕΥΠ. Απόρρητα έγγραφα. Ή δεν είναι έτσι; Μπορεί να κατηγορείται η εφημερίδα «ΜΠΑΜ» ότι παρανόμησε δημοσιεύοντας απόρρητο υλικό, το οποίο μας λέει ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τους κκ Σαγιά και Πιτσιόρλα, αλλά δεν έχει ακόμη κατηγορηθεί η εφημερίδα ότι το δημοσιευμένο έγγραφο ήταν κατασκευασμένο.

Οπότε, ρωτάμε δικαιολογημένα:

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Τελικά οι κυβερνήσεις πέφτουν από το λαό ή από ξένους παράγοντες;

Η αναφορά του πρωθυπουργού σε Πούτιν και Ερντογάν και οι πραγματικές αιτίες υποχώρησης μιας κυβέρνησης.

O Κυριάκος Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο έριξε τη βόμβα του. Είπε, ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι Ερντογάν και ο Πούτιν «δεν κρύβουν ότι θα ήθελαν άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα». Ειδικά για τον Ρώσο πρόεδρο είπε ότι επιθυμεί αστάθεια στις χώρες που αντιτάχθηκαν στην εισβολή στην Ουκρανία, επομένως και στην Ελλάδα.

Μην ξεχνάμε, όμως, ότι αυτό που είπε για τη Ρωσία ο Κ. Μητσοτάκης, το είχε αναφέρει πριν από 15 ημέρες ο Αδωνις Γεωργιάδης: ««Αν ήμουν ο Πούτιν, θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν έπεφταν κυβερνήσεις που είναι τόσο αντίθετες στη Ρωσία», είχε πει ο υπουργός Ανάπτυξης ενώ έβαλε στο κάδρο και τον Ερντογάν, μαζί με τον Πούτιν, λέγοντας ότι θα μπορούσε να είναι πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών, να το έχουν «στήσει» δηλαδή αυτοί.

Όπως ήταν αναμενόμενο, όλη η υπόλοιπη εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά και οι παρουσιάσεις δράσεων των υπουργών πήγαν…

Τα αντι - ΣΥΡΙΖΑ «καμπανάκια» που ηχούν στην Χαριλάου Τρικούπη

O μεγάλος κίνδυνος για τη Χαριλάου Τρικούπη είναι να δώσει την εντύπωση ότι συμπλέει και συμπορεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ότι βρίσκεται πάνω στις ίδιες ράγες στο θέμα των παρακολουθήσεων. Σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, θα προκληθούν εσωκομματικές αναταράξεις, εσωστρέφεια και «πολιτική ζημιά» στο ΠΑΣΟΚ, ενώ ταυτόχρονα θα υπάρξει μεγάλο κύμα διαρροών μετριοπαθών και κεντρογενών ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον Αλέξη Τσίπρα.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί, ότι το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», που τόσο θέλει να σπάσει ο Αλέξης Τσίπρας και κάποιοι ανερμάτιστοι συνοδοιπόροι του, υπάρχει ισχυρό και

Ο… μετεξεταστέος ΣΥΡΙΖΑ

Προβληματισμένοι είναι λέει στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το θέμα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, να είναι τριτεύον στα προβλήματα που εκλαμβάνει ο λαός ως κυρίαρχα για τη ζωή του. Στερούν έτσι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις παραφυάδες του από τη μεγάλη επένδυση:

Αφενός να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και να πείσει ότι η δημοκρατία κινδυνεύει κάτω από την ερπυστριοφόρα επέλαση των γαλάζιων αντιδημοκρατικών ταγμάτων, αφετέρου να φανεί ως ο προμαχώνας της δημοκρατικής νομιμότητας, που υπό τις προστατευτικές του φτερούγες υποθάλπει το μικρότερο αδερφάκι της κεντροαριστερής οικογένειας, το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο όμως ΠΑΣΟΚ δείχνει αρκετά ατίθασο και αποποιείται τη συριζαϊκήν χείραν προστασίας.

Εκείνο που διαπιστώνεται για πολλοστή φορά είναι η έλλειψη επαφής του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα. Περιπεπλεγμένος σε παλιά ιδεολογήματα, στην εμμονική άποψη ότι αφού είναι (δηλώνουν) αριστεροί, δεν μπορούν παρά να έχουν δίκιο, δεν κατανοούν γιατί η πλειοψηφία του λαού αντιμετωπίζει φοβικά το ενδεχόμενο επαναφοράς τους στην κυβέρνηση (αναφερόμαστε στους λογικούς γιατί

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Το μακρύ χέρι του Τσίπρα στον Ανδρουλάκη

Σίγουρα δεν είμαι η μόνη που παρακολούθησε εμβρόντητη τον Αλέξη Τσίπρα στη βουλή σε ρόλο «προστάτη» του Νίκου Ανδρουλάκη.
Μίλησε σαν αυτόκλητος «αντ’αυτού» για την υπόθεση παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι βουλευτής και δεν συμμετέχει στις συνεδριάσεις. Ανέβασε, μάλιστα, τα τοξικά ντεσιμπέλ, σε πρωτόγνωρα ύψη, όπως ποτέ δεν έχει κάνει ο ίδιος ο παρακολουθούμενος! Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας, στη στρατηγική του «προστάτη», έφτασε να επαινέσει ακόμη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον οποίο επί σειρά ετών ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διασύρει πολιτικά [«Σαμαροβενιζελαίοι»] και είχε εμπλέξει, αδίκως, στην υπόθεση Novartis. Τελικά, στην αγωνία του να χτίσει το εκλογικό αφήγημα της ΔΦΑ [δεύτερη φορά αριστερά], ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δυσαρέστησε παρά ικανοποίησε τους κατά φαντασίαν συμμάχους του.
Ήταν τόσο υποκριτική αυτή η «προστασία», που πριν καταλαγιάσει ο απόηχος της συζήτησης στη βουλή, γνωστοί κονδυλοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να περιγράφουν το ΠΑΣΟΚ ως ένα κόμμα υπό διάλυση! «Άνω κάτω στο ΚΙΝΑΛ με Καϊλή και Κατρίνη», έγραψε το Documento, υποστηρίζοντας ότι

Χρειάζονται πειστικές απαντήσεις

Όποιος έλκεται από την εξουσία, επιζητεί την απόλυτη εξουσία, λέει ένα παλιό αμερικανικό ρητό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε με επιτυχία σημαντικές κρίσεις τα τρία τελευταία χρόνια: τη χειραγωγούμενη από την Άγκυρα μαζική εισβολή των μεταναστών στον Εβρο και τις πρωτοφανείς τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, τη θανατηφόρο πανδημία του κορωνοϊού αλλά και την εκτίναξη των τιμών ενέργειας και καυσίμων από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Δεν μπόρεσε όμως να διαχειρισθεί με σωφροσύνη την πολιτική κυριαρχία της που την οδήγησε σε σοβαρά λάθη και ατοπήματα στο θέμα των υποκλοπών.

Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν γνώριζε την παρακολούθηση από την ΕΥΠ του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη. Τη χαρακτήρισε μάλιστα λάθος που εάν το ήξερε θα το είχε αποτρέψει. Και γι’ αυτό απομάκρυνε από τη θέση τους τον επικεφαλής της ΕΥΠ και τον ανιψιό του και διευθυντή του γραφείου του στον οποίο είχε χρεωθεί από

Το φάντασμα πάνω από την Ευρώπη

Ερώτηση κρίσεως. Διαθέτει άραγε ο Πούτιν τέτοια δύναμη αποσταθεροποίησης του δυτικού κόσμου; Μπορεί να ρίξει τόσες κυβερνήσεις που δεν τον γουστάρουν;

Πριν από έξι μήνες, στις 24 Φεβρουαρίου, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Η εισβολή δεν στέφθηκε έως τώρα με ιδιαίτερη επιτυχία – μάλλον το αντίθετο…

Αντιμέτωπος όμως με την αποτυχία του, ο Πούτιν κήρυξε έναν ιδιότυπο ενεργειακό πόλεμο στη Δύση επειδή στήριξε την Ουκρανία και δεν επέτρεψε στα ρωσικά σχέδια να υλοποιηθούν.

Το «δόγμα Πούτιν» (το οποίο έχει έως τώρα εξαγγείλει δύο ή τρεις φορές ο ίδιος ο ρώσος πρόεδρος…) είναι ότι η Ευρώπη θα υποστεί μεγάλη οικονομική καταστροφή κι έτσι οι πολίτες της θα ξεσηκωθούν εναντίον «των ηγεσιών τους και των ευρωπαϊκών ελίτ».

Συνεπώς οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι θα στραφούν εναντίον εκείνων που δεν αφήνουν τη Ρωσία του Πούτιν να ασκήσει τον ηγεμονικό της ρόλο και να εκπληρώσει τα εθνικά σχέδιά της.

Κανένα πρόβλημα. Πριν από τον Πούτιν, τα ίδια έλεγαν κι οι κομμουνιστές.

Το διαλαλούσε ο Λένιν το 1917. Το επιδίωξε ο Στάλιν το 1946-47. Ηδη από το 1848 ο Μαρξ κι ο Ενγκελς προειδοποιούσαν ότι «ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού».

Αλλά φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν τους βγήκε. Αποτέλεσμα; Το 1989 οι κομμουνιστές μάζεψαν τα

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Πάμε παρακάτω

Μερικά χρήσιμα συμπεράσματα από την πρώτη δημοσκόπηση της Marc για το «Πρώτο Θέμα» μετά το γεγονός της παρακολούθησης-νόμιμης επισύνδεσης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, η οποία όμως συνοδεύτηκε με παραδοχή λάθους από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και άμεση παραίτηση των δύο αρμόδιων προσώπων που θεσμικά συνδέονται με την υπόθεση.

Μπορεί να είναι όντως νωρίς για τελικά συμπεράσματα γιατί, πρώτον, είναι ακόμα «αποκαλόκαιρο» και, δεύτερον, μόλις άρχισε η διερεύνηση του θέματος από τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Βουλής, αλλά είναι σαφές ότι αυτή την ώρα το γεγονός δεν «παράγει» αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Οχι βεβαίως γιατί το καλύπτουν τα media, όπως πιστεύει και διαλαλεί ο κ. Τσίπρας (ή ψιθυρίζει ο κ. Ανδρουλάκης), αλλά επειδή απλώς -θα έλεγα με την εμπειρία ενός δημοσιογράφου-στην εποχή που ζούμε τίποτα τελικά δεν μπορεί να επηρεάσει την κρίση και την αντίληψη της κοινής γνώμης.
Όταν ήταν η ώρα της πολιτικής αλλαγής το 2015, ο κόσμος «δεν άκουγε τίποτα», έφερε τον Τσίπρα γιατί είχε αγανακτήσει από τα μνημόνια. Όταν ο ίδιος κόσμος είδε ότι η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και του υπερσκαφάτου Πάνου (στο ρεπορτάζ της εφημερίδας σήμερα με κόκκινο μπλουζάκι και λευκό σέξι παντελονάκι αρμενίζει τα πέλαγα) τού γύρισε την πλάτη από την άνοιξη του 2016, ήταν μόνο θέμα χρόνου να πέσει από την κυβέρνηση, όποτε κι αν έκανε εκλογές.
Τώρα η κυβέρνηση υφίσταται την

Η παγίδα του Τσίπρα στον Ανδρουλάκη

Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή λειτούργησε ως μεγεθυντικός φακός για το τι διαμείφθηκε και τι διαμείβεται στο παρασκήνιο ανάμεσα στην Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη με αφορμή την υπόθεση των παρακολουθήσεων, αλλά και το προηγούμενο διάστημα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, σχεδόν χωρίς καμία αντίδραση ή αντίθεση, χρειάστηκε μόλις λίγα λεπτά στην κοινή συνεδρίαση Εκτελεστικού Γραφείου και Προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για να πείσει τα στελέχη του ο ΣΥΡΙΖΑ να μην καταθέσει δική του πρόταση για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τις παρακολουθήσεις, αλλά να στηρίξει αυτή που θα κατέθετε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.

«Συμπτώσεις»

Λίγες ημέρες πριν, στενοί συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι γνωστό ότι τάσσονται υπέρ της προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα και υπέρ της συγκρότησης αντικυβερνητικού μετώπου, διαβεβαίωναν τους

Αντίπαλος της κυβέρνησης θα είναι ο Χειμώνας. Όχι οι υποκλοπές

Δημοσκοπήσεις είθισται να μην γίνονται τον Αύγουστο, με τον κόσμο στις παραλίες, τη διάθεση εύχαρι και το μυαλό απροβλημάτιστο. Ωστόσο η εκρηκτική φόρτιση που έφερε στο πολιτικό σκηνικό η υπόθεση Ανδρουλάκη, παρέβη τον κανόνα. Δυο δημοσκοπήσεις, αυτή της GPO για τα «Νέα» και της Marc για το «Πρώτο θέμα» δίνουν στη ΝΔ 31,4 % και 32% αντίστοιχα, έναντι 25,1 και 23,5 στον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ να κυμαίνεται και στις δυο ελαφρώς άνω του 12%.

Περισσότερο αξιοποιήσιμες για πολιτικά συμπεράσματα θα είναι αυτές που θα δουν το φως τέλος Σεπτεμβρίου, ωστόσο μια πρώτη εικόνα έστω και «χαμηλής ανάλυσης» αποτυπώνεται. Η ΝΔ ελαφρώς πληγωμένη εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπορίζεται τα αναμενόμενα αγαθά της οργίλης αντιπολίτευσης, και το ΠΑΣΟΚ ανέκοψε την ανεπαίσθητη μεν αλλά κατιούσα πορεία του.

Ισως ο λαός στην ατμόσφαιρα ραστώνης να μην επεξεργάστηκε και να μην αφομοίωσε την «επισύνδεση» Ανδρουλάκη. Ισως όμως και να μην επείσθη ότι η

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα εδώ.

Δημοσκόπηση της Marc για το «ΘΕΜΑ»: Ο κόσμος «νοιάζεται» για τον χειμώνα και την ακρίβεια - Δείτε τα βασικά στοιχεία

Στο 8,5% η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ - Υπεροχή Μητσοτάκη στη δημοφιλία με 46,1% και στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός με 49,9% -  Μόνο το 38% θεωρεί ότι πρέπει να παραιτηθεί η κυβέρνηση αν ισχύουν οι παρακολουθήσεις - Το 40,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ αξιολογεί θετικά την κυβέρνηση, ενώ τον ΣΥΡΙΖΑ το 17,8%

 Περιορισμένης έκτασης απώλειες για την κυβερνητική παράταξη και μικρά οφέλη για τα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται να προκύπτουν από την πρώτη δημοσκοπική ανάγνωση των διαθέσεων της κοινής γνώμης, η οποία, παρότι αναγνωρίζει τη σοβαρότητα της υπόθεσης των παρακολουθήσεων που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, εξακολουθεί να έχει στραμμένη την προσοχή της στα μεγάλα θέματα της ακρίβειας και των ανατιμήσεων που αναμένεται να φέρει ο επερχόμενος δύσκολος χειμώνας. Η ΝΔ καταγράφει μια διαφορά στην πρόθεση ψήφου της τάξης του 8,5% με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ να κερδίζουν ένα 0,5% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση. 

Έτσι, στην  αφετηρία της νέας πολιτικής σεζόν και με ένα μεγάλο μέρος των πολιτών να είναι ακόμη σε

Η επιστροφή της πολιτικής και τα πραγματικά ερωτήματα

Η συζήτηση στη Βουλή ήταν μια επιστροφή της πολιτικής, αλλά και των δύσκολων ερωτημάτων που τίθενται

Η συζήτηση στη Βουλή ήταν μια επιστροφή της πολιτικής. Αυτό από μόνο του είναι καλοδεχούμενο.

Δηλαδή, ήταν πολύ προτιμότερο να ακούς τους πολιτικούς αρχηγούς να ξεδιπλώνουν τις γραμμές τους και να συγκρούονται από το να ακούς όλο τον άσκοπο επικοινωνιακό «θόρυβο» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των προκάτ δηλώσεων, των non papers που είναι copy-paste των προηγούμενων.

Δεν υποστηρίζω ότι ήταν όλα καλά.

Κάθε άλλο, προφανώς και στη συζήτηση αναδείχτηκαν και προβλήματα που διέπουν τον τρόπο που συζητάμε πολιτικά.

Όμως, είναι πολύ προτιμότερες τέτοιες συζητήσεις από αυτό που συνήθως ονομάζουμε πολιτική «δημοσιότητα».

Το κυριότερο είναι ότι αυτή η συζήτηση έδειξε σε ποια ακριβώς κατάσταση και φάση είμαστε ως προς το πολιτικό σύστημα της χώρας και τις δυναμικές των κομματικών σχηματισμών.

Ο πρωθυπουργός επέλεξε να δώσει τις απαντήσεις που ήθελε και να επιμείνει στη γραμμή ότι τα απόρρητα ζητήματα δεν συζητιούνται στη Βουλή.

Γνωρίζει άλλωστε ότι

Οι αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα και των αφελών κεντροαριστερών

Είναι γνωστό πως σε αυτές τις προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις, ο καθένας ακούει αυτό που θέλει να ακούσει. Και οι πολιτικοί αρχηγοί αυτό το γνωρίζουν και με τις ομιλίες τους απευθύνονται στο κοινό τους. Άλλωστε, πόσοι κάθονται να παρακολουθήσουν όλη την πολύωρη διαδικασία; Συνεπώς οι νικητές έχουν ανακηρυχθεί πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.

Όμως αυτές οι συζητήσεις χαρακτηρίζονται από μια ατάκα. Από μια φράση που αποτυπώνεται στη μνήμη των πολιτών και παράγει πολιτικό αποτέλεσμα, γιατί αποτελεί και μια πολιτική πρόταση-πρόκληση.

Αυτή την ατάκα την είπε ο πρωθυπουργός με τη φράση «να κάνετε πρόταση δυσπιστίας», απευθυνόμενος στον Α. Τσίπρα που προηγουμένως είχε ζητήσει από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να τον ανατρέψουν. Φυσικά η πρόκληση έμεινε αναπάντητη, όμως πολιτικά «έγραψε». Στη ζωή και στην πολιτική ενίοτε οι τζάμπα μαγκιές πληρώνονται. Και αυτό έπαθε ο Α. Τσίπρας.

Γνωρίζει πως η μόνη περίπτωση να

Το χοντρό παιχνίδι με τις υποκλοπές

Ας πούμε ότι αύριο το πρωί ο Μητσοτάκης αποφασίζει να τα βροντήξει και να φύγει. Να κάνει δηλαδή αυτό που του λένε ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης, ο Παυλόπουλος, ο Κύρτσος, ο Αντώναρος, ο Αλιβιζάτος. Διότι (λέει αυτό το σενάριο) του ξέφυγε το μέγα θέμα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, δεν μπόρεσε να ελέγξει την επικοινωνιακή γιγάντωση της υπόθεσης ούτε την εξαγωγή της σε κρίσιμους διεθνείς θεσμούς, η καταιγίδα που ακολούθησε τον έπεισε ότι βρίσκεται απέναντι σε πραγματικό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, ενώ του κατέδειξε και την πολιτική μοναξιά του μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Καρμπόν η «ανάλυση» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι αυτή μετατρέπεται σε πραγματικότητα. Και ο Κυριάκος μαζεύει τα μπογαλάκια του και φεύγει.

Το ιδανικό για τους πολέμιούς του σενάριο θα ήταν να «φύγει» προσωπικά και ολοκληρωτικά, εδώ και τώρα. Να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός, το κόμμα του να

Το ρεύμα της αμηχανίας

Η απόφαση της κυβέρνησης να περιορίσει, επιδοτώντας τα νοικοκυριά, τη νέα αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος προκάλεσε μια αμηχανία στην αντιπολίτευση. Και αυτό φάνηκε από τον τρόπο που αντέδρασε κυρίως ο φιλικός προς αυτήν Τύπος. Μια ποικιλία αντιδράσεων που μαρτυρεί και τα αντιπολιτευτικά αδιέξοδα επί του συγκεκριμένου θέματος. Τι πιο βολικό για την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, από το να καταβάλουν για τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος τα νοικοκυριά το 25%-30% του μηνιαίου εισοδήματός τους; Είναι γνωστό πως οι εκλογές κρίνονται από την οικονομία και κυρίως από την τσέπη των πολιτών. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Συνεπώς, είναι επιεικώς αφελείς όσοι πιστεύουν πως η κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, σε μια προεκλογική χρονιά θα άφηνε τους πολίτες στη μοίρα τους, έρμαια των διεθνών γεγονότων. Ο πολίτης ουδόλως ενδιαφέρεται αν για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα ή το φυσικό αέριο ευθύνεται ο

Πώς οι βλάκες κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή

Θα έλεγε κανείς ότι τις πολιτικές παρακαταθήκες του σατανικού Γάλλου καρδιναλίου έχουν μελετήσει και κάνει οδηγό πολιτικής συμπεριφοράς οι περισσότεροι πολιτικοί μας με εκτός συναγωνισμού τον Αλέξη Τσίπρα

Είναι η εθελοδουλία το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των μαζών, όπως υποστηρίζει ο Γάλλος διανοούμενος Ετιέν ντε λα Μποεσί; Στη σχετική αναφορά μας την προηγούμενη Κυριακή στη σειρά των θερινών άρθρων μας έρχεται να δώσει μιαν άλλη πιο πειστική αλλά και πολύ απογοητευτική απάντηση ο ξεχωριστός Έλληνας κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης με το περίφημο δοκίμιό του υπό τον τίτλο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» που δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών» (Σεπτέμβριος 1941).

Ο Λεμπέσης τάραξε τα νερά της διανόησης της εποχής του υποστηρίζοντας τα εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων απαρτίζεται από βλάκες, οι οποίοι όμως έχουν τον αναγκαίο νου για να αντιλαμβάνονται τη διανοητική τους ανεπάρκεια. Γι’ αυτό και συνασπίζονται βάσει της αρχής της

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Το ΠΑΣΟΚ και το αντιδεξιό μέτωπο

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στη δημοσιότητα η υπόθεση της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την (εποπτευόμενη από το Μέγαρο Μαξίμου) Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, το ΠΑΣΟΚ την αντιμετώπισε ως δημοκρατική παρέκβαση και αμφισβήτηση του Κράτους Δικαίου, θέτοντας ένα ιδιότυπο δίλημμα: Προάσπιση της Δημοκρατίας ή ανοχή σε παρεκτροπές για χάρη της… πολιτικής σταθερότητας;

Η απάντηση συνιστά τη διαχωριστική τομή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση. Για όποιον δηλώνει ότι είναι υπέρ της προόδου, η απάντηση είναι αυτονόητη: δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα χωρίς εκπτώσεις. Αντιθέτως, η συντηρητική προσέγγιση δίνει προτεραιότητα στην πολιτική σταθερότητα, και ας «τραυματίζεται» η δημοκρατία. 

Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του δέχονται σφοδρή κριτική –και σε υψηλούς τόνους, κυρίως από υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη οι οποίοι προέρχονται από τον κεντρώο χώρο. Απευθύνουν την κατηγορία ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ συμπράττει με τον ΣΥΡΙΖΑ σε «αντιδεξιό μέτωπο», αδιαφορώντας για την πολιτική σταθερότητα. Οι ανησυχίες τους εδράζονται στον φόβο να μην επανέλθει στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ –το αποτύπωμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο σώμα της χώρας, της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικονομίας είναι ανεξίτηλο– και έτσι δέχονται εκπτώσεις σε

Κι εσύ λαέ βασανισμένε…

«Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό/ζούμε μες στην τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό». Μερικοί ζουν σήμερα σε ένα ανάλογο κλίμα. Η πατρίδα μας βρίσκεται υπό ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, τα ΜΜΕ είτε έχουν εξαγοραστεί είτε σιωπούν γιατί φοβούνται, οι μετανάστες εγκαταλείπονται στην τύχη τους και οι αλληλέγγυοι ξυλοκοπούνται, οι πολιτικοί αντίπαλοι, όχι της κυβέρνησης αλλά του καθεστώτος, παρακολουθούνται. Αυτό το ζοφερό κλίμα το στηλιτεύει και ο διεθνής Τύπος με «βραβευμένους» με Πούλιτζερ συνεργάτες.

Ζούμε μέρες σκοτεινού παρακράτους. Σε λίγο θα διαβάζουμε από έγκυρους πανεπιστημιακούς για τον Γκοτζαμάνη και το τρίκυκλό του, την «καρφίτσα» και τον Γιοσμά, για τις εκλογές της βίας και της νοθείας. Δεν γνωρίζω αν θα μιλήσουν και για τα ξερονήσια, γιατί αυτά έχουν πλημμυρίσει από τουρίστες. Πάντως, υποθέτω πως σίγουρα ακούν παράνομα, με χαμηλωμένη την ένταση, BBC και Ντόιτσε Βέλε. Βρισκόμαστε στην ιστορική φάση που περιγράφει το επαναστατικό άσμα «παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους».

Κι εγώ, φοβισμένος, ψάχνω να βρω έναν

O Ερντογάν τρίβει τα χέρια του

Οι περισσότεροι αναλυτές περίμεναν ένα θερμό καλοκαίρι στα ελληνοτουρκικά, αλλά μας προέκυψε ένα καυτό καλοκαίρι με τις υποκλοπές. Σίγουρα δεν σχετίζονται αυτά τα δύο θέματα μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε, δηλαδή, να έχουμε και τα δύο ταυτόχρονα. Αλλά οι υποκλοπές φαίνεται, τελικά, ότι κάνουν τη δουλειά τους από μόνες τους! Αποσταθεροποιούν το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, γεγονός που προκαλεί ρωγμές σε όλα τα επίπεδα.

Δηλαδή, δεν υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών; Φυσικά και υπάρχει! Όπως υπήρχε και στο παρελθόν, όταν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ Καμμένος και Βαρουφάκης έκαναν δημόσιες καταγγελίες για την ΕΥΠ του … Ρουμπάτη. Αλλά δεν θυμόμαστε τότε να ζητούν την παραίτηση Τσίπρα αυτοί που σήμερα ζητούν την παραίτηση Μητσοτάκη! Λεπτομέρειες…

Το ζητούμενο είναι αν η σημερινή παράσταση για τις παρακολουθήσεις έχει σχέση με άλλες ανάλογες παραστάσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν είναι ένα τυχαίο γεγονός ή αν συμβαίνει κάτι που θυμίζει τις παλιές ένδοξες ημέρες της KGB.

Η Ρωσία έχει κάθε λόγο να δημιουργήσει χάος στην Ευρώπη. Τα όσα συνέβησαν στην Ιταλία δεν είναι

Ποιοι θέλουν αδύναμο τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Η υπόθεση των επισύνδεσεων όχημα για να πλήξουν την ανοδική του πορεία

Από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της χώρας ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε ένα σαφές στίγμα, ότι δηλαδή η Ελλάδα θα διεκδικήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στις τάξεις της Ε.Ε, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Η χώρα άλλαξε σε λίγους μήνες πίστα, αύξησε την αξιοπιστία της, δημιούργησε ισχυρές συμμαχίες και ξέφυγε από τη νοοτροπία του «σερβιτόρου» και του κράτους μέλους που ήταν δέσμιο των λαθών του παρελθόντος.

Ο Πρωθυπουργός ανέλαβε μέσα σε δύσκολες συνθήκες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες με εθνικό, αλλά και ευρωπαϊκό πρόσημο (λ.χ το κορωνοομόλογο, το πιστοποιητικό εμβολιασμού, τη στήριξη της δημιουργίας ευρωστρατού και άλλες). Στο μέτωπο της Ουκρανίας πήρε σαφή θέση και

Οι νταήδες στη φυλακή

 

Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Δηλαδή αν όλα αυτά τα δημοσιεύματα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Το εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ. Σχετικά, λοιπόν με το πρόσφατο περιστατικό όπου δύο νταήδες στο Μυλοπόταμο Ρεθύμνου όρμησαν εναντίον οικογένειας ανυποψίαστων Γερμανών. Και μάλιστα φανατικών οπαδών της Κρήτης.
Προσπερνάω το αυτονόητο, δηλαδή τον διεθνή διασυρμό τόσο της Κρήτης όσο και της Ελλάδας. Προσπερνάω τις όποιες οικονομικές επιπτώσεις. Και φυσικά υπογραμμίζω: άλλο πράγμα η δουλοπρέπεια απέναντι σε κάθε ξένο τουρίστα. Και άλλο το νταηλίκι και το «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;»

Τρία πράγματα άκρως αποκαλυπτικά. Πάντα με την επιφύλαξη για την πληρότητα και την εγκυρότητα όλων αυτών των δημοσιευμάτων.
Το πρώτο, ό, τι στην αρχή της μανιασμένης επίθεσης εναντίον των Γερμανών, και μάλιστα μπροστά στα ορθάνοικτα μάτια πλήθους περαστικών, ουδείς ενδιαφέρθηκε, ουδείς έσπευσε και ουδείς διαμαρτυρήθηκε. Όλοι το έκαναν γαργάρα. Γιατί; Προφανώς, λέω εγώ, επειδή

Οι νόμοι των συνόρων

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί την τελευταία δεκαετία σε ένα κρίσιμο γεωπολιτικό παιχνίδι το οποίο δεν ορίζει.

Η Ελλάδα συνορεύει με χώρες που κατά τα διεθνή πρότυπα θεωρούνται ασφαλείς. Ούτε στη Βουλγαρία ούτε στη Βόρεια Μακεδονία ούτε στην Αλβανία ούτε καν στην Τουρκία καταγράφονται εμφύλιες συγκρούσεις, εκτεταμένες εχθροπραξίες ή μαζικές διώξεις.

Δεν είναι ίσως οι πιο κυριλέ γείτονες του κόσμου, αλλά δεν είναι και η Κόλαση επί της γης.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κανείς προφανής λόγος να μαζεύονται στα σύνορά μας πρόσφυγες από τη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν ή το Σουδάν. Από χώρες δηλαδή με τις οποίες ούτε καν συνορεύουμε.

Αντιθέτως, υπάρχουν (υποθέτω) πολλοί άνθρωποι που επιχειρούν να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη σε αναζήτηση καλύτερης ζωής.

Θεμιτή φιλοδοξία. Μόνο που η μετανάστευση δεν αποτελεί απροϋπόθετο δικαίωμα που ασκείται κατά τη βούληση του υποψήφιου μετανάστη, ούτε όποιος θέλει παίρνει το μπογαλάκι του και μπουκάρει.

Υπάρχουν διαδικασίες για όσους θέλουν να μεταναστεύσουν και οι χώρες υποδοχής θέτουν όρους και προϋποθέσεις για να τους υποδεχθούν.

Αν θέλουν, τους βάζουν μέσα. Αν δεν θέλουν, δεν τους βάζουν. Και αυτό ισχύει στον Εβρο, στο Αιγαίο, στη Θέουτα, στη Σικελία ή στο Λούμπλιν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Ο Στάθης Καλύβας απαντά στο άρθρο των New York Times για τις υποκλοπές: «Τίτλοι καθρεφτάκια για ιθαγενείς»

Το άρθρο των New York Times για τις υποκλοπές στην Ελλάδα που υπογράφει ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλάππ, σχολιάζει στο facebook ο γνωστός καθηγητής της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας.

Ο Στάθης Καλύβας είναι ο ιστορικός που παρουσίασε το γνωστό ντοκιμαντέρ στον Σκαι, “Καταστροφές και Θρίαμβοι”, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε το 2015. Μεγάλες συζητήσεις έχουν προκαλέσει και τα δυο βιβλία που έγραψε για τον Εμφύλιο Πόλεμο (“Εμφύλια πάθη. 23+2 Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον εμφύλιο” καθώς και το “Εμφύλια πάθη. 2 νέες ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εμφύλιο”) μαζί με τον Νίκο Μαραντζίδη.

Βασική θέση του Στάθη Καλύβα, είναι ότι αν εξαιρέσει κανείς τον τίτλο του άρθρου στους New York Times, “Η Σαπίλα της Ελλάδας τώρα είναι ορατή από όλους”, το κομμάτι παραθέτει όλα όσα ξέρουμε ήδη για την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών και τίποτα καινούργιο και ότι μέμφεται τον πρωθυπουργό όχι γιατί εισάγει νέες πρακτικές αλλά γιατί δεν βελτιώνει τα πράγματα, σύμφωνα με τα όσα υποσχέθηκε ότι θα κάνει. Και καταλήγει:

“Όμως αγαπητοί μου NY Times μην μας πουλάτε τίτλο γκραν γκινιόλ (και με αντίστοιχη φωτό-εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες) που δεν έχει και τόση σχέση με το κείμενο! Αυτά είναι, πως να το πω, πιο κοντά στις πρακτικές του New York Post, τίτλοι-καθρεφτάκια για ιθαγενείς δηλαδή, όχι για σκεπτόμενους αναγνώστες.”

Η ανάρτηση του Στάθη Καλύβα:

Αλήθειες και ψέματα

Λόγω επικαιρότητας, θορύβου και λόγω καταιγισμού δημοσιευμάτων, σχολίων και διαφόρων τοποθετήσεων. Έχουμε και λέμε.

Είναι αλήθεια πως το Μαξίμου πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη. Αλλωστε το παραδέχτηκε, δημοσίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι, επίσης, αλήθεια πως ο Νίκος Ανδρουλάκης με όλα τα στελέχη της πράσινης παράταξης χρησιμοποιούν την «γίδα» ως εφαλτήριο προβολής και εξασφάλισης ψήφων. Πράγμα, φυσικά, που το ίδιο θα έκανε κάθε άλλο κόμμα, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι αλήθεια πως αυτή η «γίδα» γκρέμισε κάθε γέφυρα επικοινωνίας και μετεκλογικής συνεργασίας των πράσινων με τους γαλάζιους. Αν και οι αλλαγές είναι συνήθεις στο πολιτικό τοπίο και αυτό που σήμερα ακούγεται σαν ανέκδοτο και σαν απίθανο, αύριο, κάτω από άλλες συνθήκες μπορεί να μετεξελιχθεί σε «αναγκαία εθνική, επιλογή».
Είναι αλήθεια, ακόμα, πως ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με όλα τα στελέχη της Κουμουνδούρου έχουν αναλάβει, και μάλιστα, εργολαβικά, την προστασία και υπεράσπιση του ΠΑΣΟΚ. Ένα σήμα προς τους οπαδούς και

Θα συναντηθεί με το «άει σιχτίρ» ή με το «πάμε παρακάτω»;

Στην Βουλή, η υπόθεση Ανδρουλάκη θα εξελιχθεί σε νέα μάχη των Αρδεννών, στο πιο άγριο. Θα γίνει η νύχτα μέρα από τις λάμψεις, θα βουίζουν τ’ αυτιά μας από τις εκρήξεις. Σε τέτοιες ακραίες συνθήκες μάχης, οι μετέχοντες του μακελειού δεν καταλαβαίνουν ποιος νικά και ποιος χάνει. Ορμάνε μέσα στα όλα κι όποιον πάρει ο χάρος. Για να αποκτήσει κανείς ολιστική αντίληψη της κατάστασης, πρέπει να υψωθεί ψηλά, σαν drown ή δορυφόρος, για να δει τίνος το μέτωπο υποχωρεί και τίνος προωθείται νικηφόρα.

Πλην, αν υψωθεί κανείς πάνω από τους καπνούς και τους κρότους του συγκεκριμένου πεδίου που μπερδεύουν τις αισθήσεις και συσκοτίζουν την διάνοια, τότε υποχρεωτικά απομακρύνεται από τα στενά όρια της υπόθεσης Ανδρουλάκη. Η οποία όσο φαρδιά κι αν φαίνεται ή βαφτίζεται, δεν παύει να είναι πεπερασμένη. Θα δει όλο το μέτωπο, ενδεχομένως και όλο τον πόλεμο. Τότε και μόνο τότε θα αντιληφθεί και το ειδικό βάρος της συγκεκριμένης τοπικής σύγκρουσης.

Τι θέλω να πω; Ότι στην πολιτική, υπάρχουν μικρές υποθέσεις που κινητοποιούν ένα οριστικό «άει σιχτίρ» για τις κυβερνήσεις, όπως υπάρχουν και μεγάλες υποθέσεις που βυθίζονται αύτανδρες δίχως να

Oι θερινές ανησυχίες των Προκόπη Παυλόπουλου και Σία

Η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, εκτός όλων των άλλων, θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να δούμε πως θα εξελιχθούν και τα εσωκομματικά της ΝΔ.
Να μάθουμε δηλαδή ποιοι υποστηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μια δύσκολη στιγμή της θητείας του, και ποιοι, αντίθετα, θα πλασαριστούν θέλοντας να εκμεταλλευτούν προσωπικά την πρωθυπουργική αδυναμία. Προς το παρόν βλέπουμε ότι οι περισσότεροι υπουργοί [πλην εξαιρέσεων] μένουν αδρανείς και αποφεύγουν να τοποθετηθούν. Ωστόσο, κανείς δεν διανοήθηκε να «αδειάσει» τον πρωθυπουργό και να βγάλει συμπεράσματα για μια υπόθεση εν εξελίξει. Επίσης, ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ μένει συντεταγμένη πίσω από τον επικεφαλής, αντιλαμβανόμενη το προφανές: ότι η Βουλή και η δικαιοσύνη θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους και θα δοθούν οι απαντήσεις.
Ο μόνος από τον χώρο της ΝΔ που έσπευσε να τοποθετηθεί, αρνητικά, ήταν ο Προκόπης Παυλόπουλος. Μιλώντας σε εκδήλωση στο Κομμένο της Άρτας πέταξε κάτι επίτηδες αόριστα για τη «διαχρονική αξία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», για την «αντικειμενική ευθύνη εκείνων, οι οποίοι ασκούν την εξουσία», και για τη «μετάθεση της ευθύνης σε άλλους» που «δεν νοείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο».
Τα αριστερά μίντια έπεσαν σαν τις μύγες στο μέλι:

Τα βλήματα και η μέθοδος της σουπιάς

Έχει περάσει λιγότερος καιρός απ’ ό,τι φαίνεται. Μόλις τo 2017 o τότε υπουργός Άμυνας είχε κατηγορηθεί ότι, σε συνεννόηση με έναν γνωστό του επιχειρηματία από τη Βόρεια Ελλάδα, που εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος της Σαουδικής Αραβίας, είχε αποπειραθεί να πουλήσει 300.000 βλήματα στο βασίλειο της Μέσης Ανατολής. Υπήρχαν απτά –γραπτά– ίχνη του εγχειρήματος. Είχε ξηλωθεί θεατρικά ένας ταξίαρχος, που υπηρετούσε ως υπεύθυνος εξοπλισμών. Η υπόθεση έβραζε, σε βαθμό που πολλοί είχαν σχηματίσει τη βεβαιότητα ότι θα έκαιγε τον κυβερνητικό συνεταιρισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Και ο τότε πρωθυπουργός τι έκανε; Εμφανίστηκε στη Βουλή μόνο για να πετάξει (παρα)πληροφοριακά θραύσματα και υπαινιγμούς – για τον πατέρα του μεσάζοντα, που τάχα ήξερε τον πατέρα του τότε αρχηγού της αντιπολίτευσης, επειδή είχαν βρεθεί στην ίδια πτήση· για μια υψηλόβαθμη πηγή της ελληνικής πρεσβείας στο Ριάντ, που αποκαλύφθηκε και «κάηκε» χωρίς να κατηγορηθεί κατόπιν για τίποτα· για αόριστες συσχετίσεις αυτής της πηγής με τους αντιπάλους της τότε κυβέρνησης.

Ταυτόχρονα, προκειµένου να προσπεράσουν το σκάνδαλο, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν κάνει το

Οι αντίπαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ποιος είναι ο αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ο Ευάγγελος Αντώναρος; Ο Πάκης, ο επονομαζόμενος και φονεύς του Μινώταυρου; Ο «νέος» Νίκος Ανδρουλάκης ή ο «άχαστος» Αλέξης Τσίπρας; Ένας σφουγκοκωλάριος του Μαξίμου θα έλεγε: «Πρόεδρε, απ’ αυτούς δεν χάνεις». Στο σημείο αυτό κάποιος θα έπρεπε να θυμίσει πως βγήκε το «άχαστος» για τον Αλέξη. Πες – πες οι σφουγκοκωλάριοι, το πίστεψε ο Αλέξης. Ωστόσο, αντίπαλος υπάρχει! Τα συμφέροντα που θέλουν να ξαναμοιράσουν την πίτα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τα πράγματα είναι απλά. Μερικά δισεκατομμύρια ευρώ περιμένουν στην επόμενη γωνία και σε κάποιους δεν αρέσει η «μοιρασιά». Θέλουν περισσότερα ή καλύτερα τα θέλουν όλα για τους εαυτούς τους και τίποτα για τους «αντιπάλους».

Να μην ξεχνάμε πώς ακριβώς ξεκίνησε η διαμάχη για το Ελληνικό! Ένα προαιώνιο μίσος μεταξύ δύο

Το πρωτοσέλιδο της σέντρας

 

Συναγερμός 2023

 

Με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα για τον τούρκο πρόεδρο, μια επίθεση εναντίον της Ελλάδας το 2023 δεν είναι πια απλώς ένα μέγα υπαρξιακό όραμα.

Το 2023 θα είναι έτος συναγερμού για τα ελληνοτουρκικά. Μακράν το πιο επικίνδυνο. Θα είναι η χρονιά που η ένταση που η Αγκυρα οικοδομεί ιδίως τις δύο τελευταίες δεκαετίες θα πρέπει είτε να περάσει στην πράξη είτε να κινδυνεύσει να εγκαταλειφθεί. Δεν υπάρχει ίχνος δείγματος ότι η Τουρκία θα κάνει το δεύτερο, ενώ πυκνώνουν διαρκώς οι ενδείξεις ότι θα επιχειρήσει το πρώτο.

Το 2023 η Τουρκική Δημοκρατία θα γιορτάσει τα 100 της χρόνια. Αναγνωρίστηκε διεθνώς ως κράτος διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Για ένα καθεστώς που έχει οικοδομήσει τη νέα εθνική του φιλοδοξία πάνω στην επιθετικότητα των παλιών συμβολισμών, αυτή είναι η ώρα της εκπλήρωσής τους.

Πολύ περισσότερο όταν, ταυτόχρονα, ο Ιούνιος του 2023 είναι ο μήνας που έχουν προσδιοριστεί οι προεδρικές εκλογές στη χώρα. Και είναι η πρώτη φορά που όλες οι ενδείξεις θέλουν τον επί 20ετία πλέον ισλαμιστή πρόεδρο Ερντογάν να χάνει την εκλογική μάχη και να εγκαταλείπει το παλάτι που ο ίδιος έχτισε στην Αγκυρα. Και αυτό τις ημέρες των παραπάνω εορτασμών.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η όποια παρουσία της Τουρκίας στο

Το κινητό του Ανδρουλάκη και ο Κόσμος του Όργουελ

Η επόμενη εβδομάδα θα κυριαρχηθεί – χωρίς αμφιβολία, εκτός αν προκύψει κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή, την οποία οι πάντες απευχόμεθα – από τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση της παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Εξελίξεις; Ποιες εξελίξεις;

Δύσκολο να χαρακτηρίσει κάποιος ως «εξέλιξη» μία συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή. Τι παραπάνω θα πει ο πρωθυπουργός, ο οποίος έκανε αναλυτική δημόσια δήλωση επί του θέματος; Τι παραπάνω θα πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος έχει κάνει αρκετές αναρτήσεις για το ζήτημα; Τι θα συνεισφέρουν στη συζήτηση οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων, οι οποίοι έχουν ήδη τοποθετηθεί; Άλλωστε, ο πρωταγωνιστής – το θύμα, αν θέλετε – θα είναι αναγκαστικά απών, αφού δεν είναι αυτή την περίοδο μέλος του Κοινοβουλίου. Επομένως, θα πρόκειται για μία πολιτική διαχείριση της υπόθεσης που θα κάνει ο κάθε πολιτικός αρχηγός από την πλευρά του: Λογικό, αλλά όχι και «εξέλιξη».
Το δεδομένο στην υπόθεση είναι η παρακολούθηση του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, με την άδεια της αρμοδίας εισαγγελέως. Ένα γεγονός που

Σε ποιον θα πιστώσουμε την έξοδο από την εποπτεία;

Σχολιάστηκε αρνητικά από φίλους και στελέχη της Κεντροαριστεράς το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός στο χθεσινό μήνυμα του δεν αναφέρθηκε καθόλου στο έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου ( και όχι μόνον Σαμαρά). Έχουν δίκιο εν μέρει.

Αναμφίβολα η κυβέρνηση Παπαδήμου πιστώνεται το μεγάλο επίτευγμα του PSI που ρύθμισε σε βάθος χρόνου το βασικό πρόβλημα της εθνικής οικονομίας, το χρέος. Κλείδωσε το επιτόκιο και πάρκαρε το μεγαλύτερο μέρος του σε θεσμούς της ΕΕ. Αν σήμερα ουδείς από τους οίκους αξιολόγησης ασχολείται με το ελληνικό χρέος αυτό οφείλεται στο PSI. Καθαρά λόγια.

Και η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ( και όχι μόνον Σαμαρά), παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε έφερε την Ελλάδα ένα βήμα πριν από τον θετικό δείκτη ανάπτυξης. Σταθεροποίησε την οικονομία.

Όλα αυτά όμως μηδενίστηκαν όταν

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα σημερινά φύλλα εδώ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν… γλώσσα ενώ πάνε φουλ για Ειδικό Δικαστήριο

 

Καυτός ο Σεπτέμβριος για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στο σκαμνί θα κάτσουν Παπαγγελόπουλος, Τουλουπάκη και Παππάς.

Τη 19η Σεπτεμβρίου 2022 θα ξεκινήσει στο Ειδικό Δικαστήριο η δίκη του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, και της πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη.

Και οι δύο θα δικαστούν για το κακούργημα της κατάχρησης εξουσίας λόγω μη έγκαιρης αποστολής στη Βουλή δικογραφίας που αφορούσε την ηγεσία του υπουργείου Υγείας (Παναγιώτης Κουρουμπλής, Ανδρέας Ξανθός) το α΄ εξάμηνο του 2015 έπειτα από μήνυση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για τη μη έκδοση νέου δελτίου τιμών φαρμάκων.

Παράλληλα, ο κ. Παπαγγελόπουλος παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος κατ’ εξακολούθηση, για πιέσεις και παρεμβάσεις που φέρεται ότι άσκησε σε τρεις εισαγγελικούς λειτουργούς.

Έχουν ήδη κληρωθεί από την Ολομέλεια της Βουλή τα 13 τακτικά και τα 6 αναπληρωματικά μέλη του δικαστηρίου σε βάρος του κ. Παπαγγελόπουλου. Κληρώθηκαν οι ανώτατοι δικαστές του Αρείου Πάγου Μυρσίνη Παπαχίου, Μαρία Μουλιανιτάκη, Ανθή Γκάμαρη, Μαριάνθη Παγουτέλη, Ζαμπέτα Στράτα, Ελένη Φραγκάκη, Βασιλική Ηλιοπούλου και από το ΣτΕ οι Βασίλειος Αραβαντινός, Νικόλαος Σκαρβέλης, Σοφία Βιτάλη, Βαρβάρα Ραφτοπούλου, Ολγα Ζύγουρα, Ρωξάνη Γιαννουλάτου.

Ως αναπληρωτές κληρώθηκαν από τον Αρειο Πάγο οι

Χελώνες

Η αντίδραση του τέως προέδρου έχει πολλή αφ' υψηλού ηθικολογία. Στον άτεγκτο κόσμο των ιδεών που επικαλείται, σφάλμα, παράλειψη, κενό εποπτείας δεν υπάρχουν.

Νέα τρικυμία σε καρυδότσουφλο. Ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος παρενέβη για τις υποκλοπές.

Κανονικά δεν έχει νόημα να απαντά κανείς σε παρεμβάσεις χωρίς πολιτική σημασία (θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί). Αλλά εν προκειμένω, έστω και με καθυστέρηση, θα το κάνω. Δεν ξεχνώ πόση στοργή επεφύλαξε, μια μέρα, ο τέως πρόεδρος σε μια χελώνα, την οποία έσκυψε και τη χάιδευε. Η αφειδώλευτη στοργή πρέπει να επιστρέφεται.

Τι λέει ο Προκόπης Παυλόπουλος; Οτι οι πολιτικοί «ταγοί» «οφείλουν ν’ αναδεικνύονται, με θάρρος και συνέπεια και δίχως υπολογισμό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», ασυμβίβαστοι υπερασπιστές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των θεσμών της». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλαδή έχει την

Οι εγγυητές του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου

Προκόπης Παυλόπουλος. Πάνος Καμμένος. Αρης Σπηλιωτόπουλος. Σάββας Τσιτουρίδης. Ευάγγελος Αντώναρος. Πέντε πολιτικοί που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Οι πρώτοι τέσσερις διετέλεσαν υπουργοί της ΝΔ κατά τη δεκαετία του 2000 και ο πέμπτος, ο κ. Αντώναρος, κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Την περίοδο 2015-2019 οι δύο πρώτοι κατέλαβαν αξιώματα χάρη στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (και των ΑΝΕΛ) στην εξουσία, προεξάρχοντος του κ. Παυλόπουλου που προτάθηκε, εξελέγη και διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σε ό,τι αφορά την εκτελεστική εξουσία την ισχυρότερη θέση κατείχε ασφαλώς ο κ. Καμμένος, ως συγκυβερνήτης, υπουργός Άμυνας και κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα.

Με εξαίρεση τον κ. Καμμένο, ο οποίος δεν έχει

Κουρελόχαρτα για χαιβάνια

Έχει δίκιο το ΚΚΕ σε πολλές από τις εκτιμήσεις του σχετικά με την τρέχουσα πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα. Έχει δίκιο, για παράδειγμα, στην περίπτωση των συνακροάσεων, παγιδεύσεων, κοριών και άλλων σχετικών. Ο, τι δηλαδή στο ίδιο σπορ επιδίδονταν όλες οι κυβερνήσεις. Ανεξαρτήτως κομματικής και ιδεολογικής προελεύσεως.

Να το προεκτείνω αυτό; Ας το κάνω. Το ίδιο, ίσως και χειρότερα, θα έκανε και το ΚΚΕ στην περίπτωση που θα είχε αναλάβει το τιμόνι της εξουσίας. Μάλιστα, όπως λένε πρωτοκλασάτα στελέχη του, το κόμμα είχε καταγγείλει, επανειλημμένα, αυτές τις «παγιδεύσεις» όμως άκρα του τάφου σιωπή. Ουδείς έδινε σημασία
Γιατί αυτό; Πρώτο επειδή θεωρείται αυτονόητο, να παγιδεύονται τα τηλέφωνα στελεχών ενός κομμουνιστικού, δηλαδή ανατρεπτικού, για το σύστημα, κόμματος. Δεύτερο επειδή το ΚΚΕ είναι «μικρό», κοινοβουλευτικά, κόμμα. Και τρίτο επειδή «σιγά την πρωτοτυπία»

Θρυλικές οι επιδόσεις παγιδεύσεων και «κοριών» επί των λαμπρών ημερών του πράσινου Θεοφάνη Τόμπρα. Το ίδιο συνέβαινε και με τον διάδοχό του, της γαλάζιας παράταξης
Είναι επίσης γνωστή η έρπουσα φημολογία πως

Να αποφευχθεί η πολιτική αστάθεια

Εδώ και πολύ καιρό η αντικειμενική αποτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προϊόν συνεργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται από όλα τα κόμματα –όσα τουλάχιστον προσβλέπουν σε ρόλους εξουσίας– εθνικός σχεδιασμός, που θα έχει γνώμονα πρωτίστως το συμφέρον της χώρας και δευτερευόντως το κομματικό. Δεν είναι εύκολο – και η μέχρι τώρα εμπειρία δεν γεννάει αισιοδοξία.

Στη σημερινή συγκυρία αβεβαιότητας και πολλαπλών κινδύνων, περιφερειακών και παγκόσμιων, οι πολιτικοί, οι θεσμοί, οι διαμορφωτές γνώμης, οι κοινωνικοί εταίροι, όλοι έχουν ευθύνη να αποτρέψουν τη διολίσθηση της χώρας σε πολιτική αστάθεια και να διασφαλίσουν τη στρατηγική συνέχεια.

Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να

Eίπε ο πρώην Κνίτης, έναν πρώην Κνίτη, Κνίτη και η ΚΝΕ θύμωσε

Η ιστορία έχει ως εξής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε τον Τ. Θεοδωρικάκο πρώην Κνίτη. Αυτό είναι αλήθεια, ο Τ. Θεοδωρικάκος ήταν σημαίνον στέλεχος της ΚΝΕ. Το οξύμωρο είναι πως και ο Α. Τσίπρας και αυτός από την ΚΝΕ προήλθε. Είναι γνωστό πως η Αριστερά είναι ένα μεγάλο σχολείο που βγάζει στελέχη για τα άλλα κόμματα. Είναι κάτι σαν ένα μεγάλο ΤΕΙ. Αν γινόταν μια καταγραφή όσων πέρασαν από τα ΤΕΙ της Αριστεράς και στη συνέχεια διακρίθηκαν στα κόμματα εξουσίας, ο κατάλογος θα ήταν μακρύς.

Σκέπτομαι να τον συντάξω στο εγγύς μέλλον. Αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη προσφορά της Αριστεράς στον τόπο. Θα πρότεινα μάλιστα να λαμβάνεται υπ΄όψη θετικά στα βιογραφικά η θητεία σε αυτήν, γιατί εκεί μαθαίνει κάποιος την πειθαρχία, τον σεβασμό στην ιεραρχία, τις λίγες ως καθόλου αντιρρήσεις. Μάλιστα εισηγούμαι στο ΚΚΕ να δίνει συστατικές επιστολές στα στελέχη του που θέλουν να μεταπηδήσουν σε άλλα κόμματα. Αντί να τους διαγράφει, να τους βοηθά στην νέα σταδιοδρομία τους, γιατί πού ξέρεις, μπορεί να χρειαστούν.

Επανερχόμενος στο κυρίως θέμα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως όταν