Άρχισε πόλεμος μέχρις εσχάτων

Αποφάσισε να βαδίσει στην κόψη του ξυραφιού ο Μητσοτάκης, ή παραφράζοντας τον Νίκο Καββαδία, «να χορέψει πάνω στο φτερό του καρχαρία» που στην περίπτωσή μας δεν είναι μόνο η ακρίβεια, την οποία εν μέρει κατανοεί ο λαός ως εισαγόμενη. Προέκυψε και το θέμα των υποκλοπών, τις εντυπώσεις του οποίου - εκ θέσεως - χρεώνεται η κυβέρνηση, φταίει δεν φταίει.

Αποδείξεις έως τώρα, πέραν των Ανδρουλάκη (και Πιτσιόρλα επί ΣΥΡΙΖΑ), δεν υπάρχουν για κυβερνητική χρήση του predator ή άλλου κακόβουλου παράνομου λογισμικού. Οι καταγγέλλοντες, είναι οι υπόχρεοι να προσκομίσουν αποδείξεις και ως τώρα δεν το έχουν κάνει. Ενδεχομένως να τις διαθέτουν και να επιφυλάσσονται, για να υποβάλλουν την κυβέρνηση στο μαρτύριο της σταγόνας, διαιωνίζοντας το κλίμα καταγγελίας, καχυποψίας και φθοράς.

Ο Πρωθυπουργός ας ελπίζει να μη μετανιώσει για την απόφασή του να ορίσει τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Κινδυνεύει να μιμηθεί τον…

Βύρωνα Πολύδωρα με τις επιθέσεις που θα δεχθεί, και να ομολογήσει ες εαυτόν την περίφημη φράση του τότε υπουργού «Ποινήν εκτίω, αγγαρεία κάνω». Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να βγει αλώβητος από το δηλητηριώδες κλίμα έντονης τοξικότητας και καταγγελιολογίας. Και επειδή η πολιτική είναι κλίμα, η κυβερνητική εικόνα επιβαρύνεται και κινδυνεύει να θρυμματισθεί, ανεξαρτήτως βάσεως καταγγελιών.

Η καθημερινή φθορά θα είναι στάγδην αλλά η αντικυβερνητική υστερία συνεχής. Και θα θυμίζει τους στίχους του αθάνατου Κωστή Παλαμά «τους μεγάλους τους θανάτους εγώ ξέρω πως τους δίνουν οι μικρές οι μαχαιριές». Ήδη πέραν από τον χαμό στα κοινωνικά δίκτυα από στοχευμένους λογαριασμούς, μετά τους συνταγματολόγους Αλιβιζάτο και Κοντιάδη, χθες παρουσιάστηκε και τρίτος, ο Γιώργος Σωτηρέλης (προξενητής της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ), να δηλώνει: «Δεν νοείται να μην παραιτείται ο κ. Μητσοτάκης»!

Θα κατηγορηθούμε πάλι για ασέβεια στο μέγεθος των καθηγητών (ο δε Κοντιάδης μάλλον θα πει και πάλι ότι μας έβαλε το Μαξίμου), αλλά από όσο ξέρουμε εμείς οι αμόρφωτοι, ένας συνταγματολόγος πρωτίστως σπούδασε νομικά. Και στη νομική επιστήμη καταδικάζεται κάποιος με αποδείξεις. Πώς κοτζάμ συνταγματολόγος εκλαμβάνει ως δεδομένες τις καταγγελίες και ζητά παραίτηση εκλεγμένου Πρωθυπουργού, όταν δεν έχει αποδειχθεί η ενοχή του; (Και όποιος νομίζει ότι τα ανωτέρω γράφονται προς υπεράσπιση Μητσοτάκη είναι μακριά νυχτωμένος. Τη θεσμική ευταξία υπερασπιζόμαστε, γιατί βλέπουμε προσπάθεια δημιουργίας κλίματος υστερίας ανάλογο με εκείνο κατά του Αντρέα του 89).

Τότε ο Αντρέας είχε εναντίον του το σύνολο του Τύπου και - κακώς -κατέφυγε στην… έπαλξη της Αυριανής. Τώρα ο Μητσοτάκης θα έχει τουλάχιστον έναν εναντίον του, τον Μαρινάκη, αλλά αρκεί. Ο εφοπλιστής έχει «παρά πόδα» τον στρατό των οπαδών του Ολυμπιακού, και παράλληλα το Μέγκα, τα Νέα, το Βήμα, τα Παραπολιτικά (και ραδιόφωνο), το Καρφί, και τις αντίστοιχες ιστοσελίδες τους, το in.gr (αν δεν μας διέφυγε και κάποιο ακόμη). Ωσονούπω από ό,τι ακούγεται, και την Απογευματινή.

Βέβαια, η πολιτική ηγεσία όποτε το αποφάσισε και έμεινε αλύγιστη, υπέταξε την οικονομική. Με ακραία παραδείγματα (που τα παραθέτουμε αυστηρά και μόνο ως ιστορική αναφορά) τους Ναΐτες ιππότες (που από φτωχοί πιστοί σταυροφόροι κατέληξαν παντοδύναμοι τραπεζίτες, και τους πέρασε από λεπίδι σε μια νύχτα ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος ο Δ’), έως και τον Χίτλερ. Αλλά ακόμη και τον Αντρέα, που απαξιωμένος, λοιδορούμενος, καταγγελλόμενος από τους ισχυρούς του τύπου, επανήλθε. Ισχύς του δεν ήταν μόνο το τετριμμένο «η αγάπη του λαού», αλλά και ένα αίσθημα δικαιοσύνης του λαού, για όσα τον κατηγόρησαν.

Ο Μητσοτάκης είπε στον Χατζηνικολάου για τον Μαρινάκη «κάποιοι έχουν μπλέξει τους ρόλους τους. Κάποιοι θεωρούν ότι επειδή έχουν μια ομάδα η ελέγχουν κάποια Μέσα Ενημέρωσης ή ενδεχομένως και τα δύο, να θεωρούν ότι μπορούν να υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, να υπονομεύουν τη διαδρομή της χώρας… θέλουμε τους επιχειρηματίες συμμέτοχους στην προσπάθεια στην προσπάθεια προόδου της χώρας. Δεν είναι όμως ούτε υποβολείς μας ούτε φορείς των δικών τους συμφερόντων που πιέζουν την κυβέρνηση για να γίνει το δικό τους χατίρι.

Έχουν υπάρξει άλλοι δύο πρωθυπουργοί με παρόμοια στάση στην αρχή της θητείας τους. Όχι ο γνωστός που τα έβαζε με τους νταβατζήδες μόνο μπροστά σε κοψίδια, ούτε εκείνος που έκανε κρυφά νυχτερινά deal με ωτακουστή τη γάτα των Ιμαλαίων, και έδινε σανό στο πόπολο. Ήταν ο Αντρέας και μετά ο γιος το Γιώργος. Ναι! Αλλά επειδή η καθημερινή φθορά από τα δημοσιεύματα ήταν μεγάλη, αναγκάστηκαν να ελιχθούν. Θα δούμε τώρα ποιος θα βάλει πρώτος νερό στο κρασί του.

Όπως θα δούμε και αν ο Μητσοτάκης μετανιώσει που δεν κηρύσσει άμεσα εκλογές, και από προσήλωση στη θεσμικότητα, θα υποστεί επί εξάμηνο τη φθοροποιό υπονόμευση έξαλλων επιθέσεων.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr