Αρα ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Καμμένο είναι καλός;

 

Φταίνε οι κακές παρέες για τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο Νίκος Ανδρουλάκης, μετά από ένα χρόνο ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, άργησε ομολογουμένως, αλλά το είπε. Κλείνοντας την ομιλία του στην ΚΕ την Κυριακή, κάλεσε σε αγώνα για να υπάρξει «ένα ποτάμι σύγχρονων προοδευτικών ιδεών, που θα ανατρέψει κατεστημένα. Που θα στείλει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση και θα δημιουργήσει μία προοδευτική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή. Με πρωταγωνιστή τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατικής παράταξης. Μια κυβέρνηση που δεν θα θυμίζει τίποτα την περιπέτεια Τσίπρα – Καμμένου». 

Επομένως αυτό σημαίνει «ναι» σε συνεργασία με τον Τσίπρα (παρότι -όπως πάντα- ειπώθηκε και η αναίρεση). Και σε όσους στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον Τσίπρα, η απάντηση στηρίζεται σε μια γνωστή ιδέα: υπάρχει καλός ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να του δώσεις μια ευκαιρία να ανακαλύψει αυτή την πλευρά που την κρατάει κρυμμένη. Αυτό είπε εμμέσως πλην (πολύ) σαφώς ο κ. Ανδρουλάκης. Η ιδέα αυτή δοκιμάστηκε και στο παρελθόν: τον Ιανουάριο του 2015 το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη διερεύνησε το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Τσίπρα που ωστόσο προτίμησε τον ακροδεξιό Καμμένο. 

Επομένως η σκέψη ότι κάπου στο βάθος υπάρχει κι ένας καλός ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται επτά χρόνια μετά, μέσω της επισήμανσης ότι

ουσιαστικά αυτός που έφταιγε για όσα ζήσαμε μεταξύ 2015-2019 ήταν ο Πάνος Καμμένος. Τώρα που ξεκαθάρισε η κατάσταση, το ερώτημα για τους φίλους του ΠΑΣΟΚ είναι αν χωράνε κάπου σε αυτό που έχουν στο μυαλό τους (για τη ζωή τους και για τη χώρα) ο Πολάκης με τον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο, ο Σκουρλέτης και ο Κουρουμπλής, ο Αλέκος Φλαμπουράρης με την Τασία Χριστοδουλοπούλου και τη Θεανώ Φωτίου, αλλά και οι νεότεροι του κόμματος, ο Τζανακόπουλος με την Σβίγκου και τον Γιώργο Τσίπρα.  

Το ερώτημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι το πώς μπορούν να τα «χωνέψουν» όλα αυτά οι κεντρώοι και μετριοπαθείς ψηφοφόροι του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Πώς, δηλαδή, θα πείσει όσους επιθυμούν να ζουν σε ένα σύγχρονο κόσμο ότι μπορεί να ανακαλύψει και να φέρει στην επιφάνεια μια «εξευγενισμένη» εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ (που φαίνεται ότι πιστεύει πως υπάρχει) και να πει στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, «ορίστε, δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα»…

Ας μην ονειροβατούμε. Η θεωρία που παρουσίασε ο κ. Ανδρουλάκης, κοντολογίς ότι έφταιγε ο Καμμένος, άρα γιατί όχι συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να προκαλέσει ναυτία σε ένα μεγάλο κομμάτι των μετριοπαθών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ με βάση και το πώς τοποθετούνται στις δημοσκοπήσεις.

Από την άλλη πλευρά, με την κίνηση αυτή ξεκαθαρίζει το τοπίο ενόψει των εκλογών. Μετά την «υπόθεση Καϊλή» που είναι πιθανό να έχει κόστος για τη Χαριλάου Τρικούπη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας καθαρό σήμα συνεργασίας με τον κ. Τσίπρα, αναπτερώνει τις ελπίδες στο κεντρώο και μετριοπαθές τμήμα της Νέας Δημοκρατίας. Από το πουθενά τους ήρθε ένα δώρο καθώς το «ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και σου βγαίνει ΣΥΡΙΖΑ» θα μπορούσε να φέρει πίσω κεντρώους στη ΝΔ. Κυρίως όσους πήραν αποστάσεις ή αμφιταλαντεύονται λόγω των υποκλοπών. 

Σε ό,τι αφορά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, η ιδέα ότι ο κ. Ανδρουλάκης θα λειτουργήσει ως εμβρυουλκός για ένα θείο βρέφος, σύγχρονο, ευρωπαϊκό και δημοκρατικό, που υπήρχε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και απλά ο Καμμένος δεν το άφησε ποτέ να γεννηθεί, έχει κάποια μειονεκτήματα.

Το κυριότερο, με βάση τους εκλογικούς συσχετισμούς, είναι το εξής: 

Η εκλογή Ανδρουλάκη πριν από ένα χρόνο έδωσε στους κεντρώους και μετριοπαθείς ψηφοφόρους της ΝΔ του 2019 μια εναλλακτική, με δεδομένο ότι δεν θα πήγαιναν ποτέ στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ορισμένοι πολιτικοί επιστήμονες εξηγούν ακριβώς με αυτό τον τρόπο και τη δημοσκοπική άνοδο του ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή του νέου προέδρου. Σε αυτούς όμως τους ανθρώπους, ο Ανδρουλάκης έκλεισε με δύναμη την πόρτα την περασμένη Κυριακή. Και δημιούργησε νέα δεδομένα για τις εκλογές του 2023.  

Ανδ. Στασινός-protagon.gr