Με λίστα ή με ψήφο;

Λόγω της υπόθεσης Καϊλή –και όχι μόνο– επανήλθε στην επικαιρότητα το αν θα πρέπει οι ευρωβουλευτές να εκλέγονται από τους πολίτες ή να διορίζονται από τον αρχηγό του κόμματος. Φυσικά και οι δύο απόψεις έχουν ισχυρά επιχειρήματα, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως μέχρι τις ευρωεκλογές του 2014, που καθιερώθηκε ο σταυρός προτίμησης, ο τρόπος εκλογής ήταν η λίστα. Το 2014 επελέγη η σταυροδοσία από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου για να επιλυθούν κάποια ενδοπαραταξιακά προβλήματα της Κεντροαριστεράς. Εκτοτε το σύστημα αυτό παρέμεινε, γιατί πρωτίστως βόλεψε τις ηγεσίες των κομμάτων. Τις απάλλαξε από το προνόμιο της επιλογής, που τελικά είχε μετατραπεί σε βάσανο, καθώς μόνον πολιτικές και προσωπικές τριβές προκαλούσε.

Όμως η εκλογή των ευρωβουλευτών από

τους πολίτες αλλοίωσε τον χαρακτήρα των ευρωεκλογών, που διαφέρει ουσιωδώς από αυτόν των εθνικών εκλογών. Στις εθνικές εκλογές το κυρίαρχο –για να μην πω το αποκλειστικό– κριτήριο είναι η καλύτερη εξυπηρέτηση των τοπικών συμφερόντων και η ιδιαίτερη σχέση του υποψήφιου βουλευτή με τον ψηφοφόρο. Στο Ευρωκοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής εκπροσωπεί την πατρίδα του και όχι μια τοπική κοινωνία, σε έναν θεσμό που ασχολείται με πολύπλοκα θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις. Συνεπώς, σε αυτά τα καθήκοντα δεν μπορεί να ανταποκριθούν πρόσωπα που έχουν αναδειχθεί είτε μέσω του σταρ σύστεμ είτε γιατί έχουν καταστεί συμπαθείς στο πανελλήνιο για λόγους που ουδεμία σχέση έχουν με τα προσόντα τους. Ενώ έχουν καταψηφιστεί προσωπικότητες που, λόγω της προϋπηρεσίας τους, θα μπορούσαν να βοηθήσουν την πατρίδα μας στους θεσμούς της Ε.Ε. Είναι αδιανόητο να μη βρίσκονται στην Ευρωβουλή διπλωμάτες καριέρας και να βρίσκονται εκπρόσωποι λαοφιλών επαγγελμάτων, με μηδενική παρουσία στα ευρωπαϊκά δρώμενα.

Η πολιτική ηγεσία του τόπου θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της ομονοώντας στην επαναφορά της λίστας. Και όταν γράφω για ανάληψη ευθύνης αναφέρομαι στον παραγωγικό και αξιοκρατικό τρόπο επιλογής των ευρωβουλευτών, που θα μπουν σε εκλόγιμη θέση. Στο παρελθόν, όχι λίγες φορές, το κριτήριο για την εκλόγιμη θέση ήταν η τακτοποίηση φίλων και «κολλητών». Σε όλα τα κόμματα συμφέρει –και πάνω απ’ όλα στην πατρίδα μας– να υπάρχει μια ισχυρή παρουσία στην Ευρωβουλή.

 Σ. Μουμτζής-Καθημερινή