Κλέβουν που κλέβουν ας αφήσουν και κάτι για τον νοικοκύρη

Ο,τι πρέπει για την περιφρόνηση του Κοινοβουλίου. Για την ισοπέδωση των πάντων. Για την ανάπτυξη «κινημάτων» με «καθαρά χέρια». Για την άνθιση Κασιδιαραίων και άλλων «ανθέων». Για τον διασυρμό των θεσμών.

Η σειρά των ονομάτων, των πρόσφατων που βγήκαν στη δημόσια «σέντρα» προς ευχαρίστηση διαπόμπευσης και διασυρμού, πάει κάπως έτσι: Χρήστος Καλογρίτσας, Νίκος Παππάς, Αρτέμης Αρτεμίου. Το τρίο της ταχαριστεράς που έκαναν άκρως επωφελείς «παρεμβάσεις» υπέρ του λαού και υπέρ της αντικειμενικότητας των τηλεοπτικών καναλιών!
Είχαν προηγηθεί οι εξαιρετικές επιδόσεις της Εύας Καιλής, της εκπροσώπου του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος και φανατικής οπαδού των οραμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου. Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία πάντα παρούσα σε κάθε σκάνδαλο, σε κάθε διαπλοκή και σε κάθε συναλλαγή. Φυσικά η περίπτωσή της ο καλύτερος ερεθισμός για την αφύπνιση της πρόσφατης μνήμης που ακούει στο όνομα Ακης Τσοχατζόπουλος και όχι μόνο αυτός

Ο τρίτος κρίκος της αλυσίδας συμπληρώνεται, προς το παρόν, από δύο πρώην βουλευτικά καμάρια της Νέας Δημοκρατίας, από τη μια ο Ανδρέας Πάτσης προερχόμενος από τα Γρεβενά. Και από την άλλη ο Θεμιστοκλής Χειμάρας, πρώην κι αυτός, προερχόμενος από την Φθιώτιδα. Να τους καμαρώνουν και να τους χαίρονται οι ψηφοφόροι τους

Και οι δύο, ποιος ξέρει πόσοι άλλοι, με εφαλτήριο την βουλευτική τους ιδιότητα και την όποια εξουσία απ αυτήν, έκαναν δουλίτσες για την ψυχή της μανούλας τους

Επειδή λοιπόν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και των ψηφοφόρων, σπανίως επεξεργαζόνται τις πληροφορίες που κατακλύζουν τα Media. Επειδή τα ονόματα που από καιρού εις καιρόν, βγαίνουν στην σέντρα προέρχονται από τις δεξαμενές των τριών βασικών κομμάτων. Και επειδή είναι βολική η εξίσωση και η ισοπέδωση όλων με όλους, η κατάληξη είναι μία και φυσικά γνωστή:

Ολοι το ίδιο είναι, όλοι για την βολή τους, όλοι κολυμπάνε στην διαπλοκή και την παράνομη συναλλαγή. Τι Γιάννης τι Γιαννάκης. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Οσο για ιδεολογίες, κομματικές σημαίες και φιλολαικές πολιτικές, λόγια του αέρα για τσατσάρες αφρικανικές

Αυτή η επωδός, γνωστή και άκρως δημοφιλής, ιδιαιτέρως σ εκείνο το μέρος της κοινωνίας που τραμπαλίζεται ανάμεσα σε δύο βεβαιότητας. Η πρώτη ό, τι σίγουρα μας ψεκάζουν, δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία. Και η δεύτερη βεβαιότητα πως ο τόπος επειγόντως έχει ανάγκη από κάποιον στιβαρό, αυταρχικό και γνήσιο πατριώτη να βάλει τάξη και να σκουπίσει τα «κόπρανα» της διαπλοκής της αχόρταγης, κυνικής, μαύρης και ασταμάτητης διαπλοκής. Μια άκρως πραγματικότητα που έχει μετατρέψει την ελληνική δημοκρατία σε πορνείο πάσης φύσεως ανομημάτων και κυρίως χρηματικών συναλλαγών

Αυτή η βεβαιότητα το καλύτερο εφαλτήριο για την εκτόξευση μιας άκρως επικίνδυνης τοξικότητας. Η οποία διασπείρεται και ροκανίζει τον κοινωνικό ιστό. Προκαλώντας τρεις μεγάλες και ίσως αθεράπευτες βλάβες

Η πρώτη είναι η διάχυτη υποψία πως δεν είναι μόνο αυτοί. Ο, τι δηλαδή ακολουθούν και άλλοι πολλοί. Καλύτερα οχυρωμένοι και άρτια, «επαγγελματικά» εξοπλισμένοι

Η δεύτερη βλάβη προκαλείται από την γενική πεποίθηση πως όχι μόνο αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά αντιθέτως κάθε χρόνο θα χειροτερεύει. Και πως οι όποιες περιπτώσεις σκανδάλων που αποκαλύπτονται προς όφελος του ενός κόμματος εναντίον του άλλου, δεν πρόκειται να τιμωρηθούν προς παραδειγματισμό. Απλώς αποκαλύπτονται, προσωρινά κάποια ονόματα διασύρονται και στο τέλος «η διαπλοκή για λίγο ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά»

Και η τρίτη η χειρότερη, εντελώς, προς το παρόν αθεράπευτη, ο εθισμός του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, πως έτσι είναι, πάντα έτσι θα είναι, τίποτα δεν πρόκειται ν αλλάξει. Συμφιλιωμένοι με την τοξική βεβαιότητα, ακόμα χειρότερη και άκρως επικίνδυνη αυτή, που πάει κάπως έτσι:

«Εντάξει να παίρνουν κι αυτοί τα «δωράκια» τους αλλά ας κάνουν και κάτι γι αυτόν τον έρμο τόπο». Δηλαδή κλέβουν που κλέβουν ας αφήσουν και κάτι για τον νοικοκύρη!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ