Τρελοκομείο η Hellas

Ο ζουρλομανδύας εγκατεστημένος στα πρώτα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου.

 Αφού όχι τριάντα αλλά τριακόσιες χιλιάδες εργατικά χέρια είναι απαραίτητα για πάσης φύσεως εργασία.

Που ουδείς νεαρός Ελλην, προκομένος και μεγαλωμένος με καλές χριστιανικές και οικογενειακές αξίες, καταδέχεται να τις αναλάβει, να τις υπηρετήσει, να βγάλει ένα μεροκάματο, έστω χαμηλό, και έτσι να καταπολεμηθεί η ανεργία και να περιοριστούν οι καθημερινές επισκέψεις στα café , τις πλατείες και σε άλλα «ιδρύματα» όπως σουβλατζίδικα, πιτσαρίες, καφενεία και πάει λέγοντας.

Σιγά τώρα που εγώ θα αναγκαστώ να πλένω πιάτα. Σιγά που εγώ θα αναγκαστώ να μαζέψω ελιές από το κτήμα του τάδε μακάκα. Σιγά τώρα που εγώ θα γίνω ο καθαριστής, το παιδί για όλες τις «άχρηστες» δουλειές.

Κάπως έτσι εν Ελλάδι της ακρίβειας, του πληθωρισμού και της ακατάσχετης γκρίνιας, η κυβέρνηση εκ των πραγματικών δεδομένων αναγκάζεται να εκχωρήσει άδεια εργασίας σε τριάντα χιλιάδες λαθρομετανάστες. Δηλαδή σε πλάσματα που υπάρχουν, που ζουν και που προσφέρουν μαύρη εργασία εντός της ελληνικής επικράτειας. Κάπως έτσι άρχισε και φούντωσε η νεοελληνική τρέλα με το όνομα υποκρισία.

Οπου ο Αντώνης Σαμαράς, πάντα ιεροκήρυκας μιας ακραιφνούς, καθαρόαιμης Δεξιάς, διαφωνεί, καθέτως και οριζοντίως με την κυβερνητική τροπολογία. Εδώ σου λέει, δεν πρέπει να πατήσει ούτε μισός πρόσφυγας και μετανάστης. Ξεχνώντας, φυσικά, βολικό αυτό, όταν ο ίδιος ως υπουργός εξωτερικών καλούσε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, της μετά Χότζα εποχής, να επισκεφθούν και να εργαστούν στον παράδεισο με την ονομασία Hellas.

Οπου η κυβέρνηση, προφανώς για να φρακάρει αντιδράσεις και εκ των δεξιών της ταραγμένες ενστάσεις, περιορίζει τον αριθμό των απαραίτητων προσφύγων από τις τριακόσιες στις τριάντα χιλιάδες. Δηλαδή μόλις το ένα δέκατο των πραγματικών αναγκών.

Οπου αυτές οι τριάντα χιλιάδες ξένες και για τον Αντώνη Σαμαρά και τους ομοίους του, δυσάρεστες ψυχές, ίσως «βρόμικες», ίσως «εγκληματικές», ίσως κλέφτες και «βιαστές», κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας όλα αυτά τα χρόνια. Και μάλιστα εργάζονταν σε μικρές η μικρομεσαίες επιχειρήσεις λαμβάνοντα μαύρο χρήμα, δηλαδή το ελαχιστότατο έτσι για ένα κομμάτι ψωμί. Επομένως μαζί με την τρέλα, μαζί με την υποκρισία, από κοντά και η εξαντλητική εκμετάλλευση με την μορφή της σύγχρονης δουλείας.

Οπου αυτές οι τριάντα χιλιάδες «μαύρες» ψυχές, που θεωρούνται παράνομες και «εγκληματικές» από τη μια συνεισέφεραν με τον ιδρώτα τους στο ταμείο όλων αυτών των ελληναράδων και από την άλλη άκουγαν τα μύρια όσα εναντίον της φυλής τους, του χρώματος του δέρματός τους και της καταγωγής τους. Από τη μια βόλευαν εκατοντάδες επιχειρηματίες, τους λεγόμενους μικρομεσαίους, και από την άλλη αισθάνονταν πάνω τους να πέφτουν «ροχάλες» από πλείστους χριστιανούς και ευυπόληπτους πολίτες.

Οπου κάπως έτσι συνεισέφεραν και αυτοί στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας. Και όπου αν η κυβέρνηση ανοίξει την πόρτα σε τριακόσιες χιλιάδες, απαραίτητους πρόσφυγες, τότε η οικονομική ωφέλεια για τον τόπο θα είναι ακόμα πιο μεγάλη.

Με απλά λόγια η Γερμανία, η Γαλλία, η Δανία, η Σουηδία και όλες οι ευρωπαικές χώρες με ανοικτές τις πόρτες στους πρόσφυγες για λόγους οικονομικής ανάπτυξης, δεν ξέρουν τι κάνουν. Εμείς οι Ελληνάρες οι Ακρίτες ενός τρελοκομείου που όμοιό του ούτε στην Τανζανία.

Τι να πει κανείς. Το σύμπαν κάπου τελειώνει, όμως η νεοελληνική υποκρισία πουθενά δεν τελειώνει. Πρώτοι στην ξενοφοβία, πρώτοι στην ανοησία. Αντε και εις ανώτερα!

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ