«Επάγγελμα κλέφτης…»

Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η παραβατικότητα και η κοινή εγκληματικότητα, κλοπές, διαρρήξεις στα σπίτια, στις γειτονιές του απλού κόσμου που μένει κυρίως στις μεγάλες πόλεις της χώρας, αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα που ενοχλεί, τρομοκρατεί και εξοργίζει συχνά και δικαιολογημένα τους πολίτες.

Να εξηγήσουμε από την αρχή ότι το φαινόμενο της μικροεγκληματικότητας στους δρόμους δεν είναι... διόλου ελληνικό. Στο Λονδίνο των εκατοντάδων χιλιάδων καμερών στους δρόμους και των ατελείωτων οικονομικών πόρων, δεν είναι και πολύ καλή ιδέα να κυκλοφορεί κανείς τα τελευταία χρόνια με ακριβά ρολόγια στα χέρια, ενώ και η κλοπή του κινητού είναι καθημερινό φαινόμενο. Παρόμοια συμβαίνουν στο Παρίσι, στη Ρώμη και αλλού στην Ευρώπη. Υπάρχει λύση περιορισμού αυτού του εξαιρετικά δυσμενούς φαινομένου που ενοχλεί τους πάντες;
Η απάντηση για την Ελλάδα που ζούμε είναι... λίγο πιο σύνθετη γιατί ναι μεν το τελευταίο διάστημα η Αστυνομία είναι εμφανώς πιο οργανωμένη, με καλύτερη παρουσία και περισσότερο «κόσμο» στον δρόμο, αλλά έως εκεί. Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο: όσοι κλέβουν σπίτια, μαγαζιά, αυτοκίνητα συνήθως... δεν το κάνουν για πρώτη φορά και ούτε φοβούνται ότι θα τους στοιχίσει και τίποτα σπουδαίο εκτός από μερικές ημέρες στο κρατητήριο ή στη φυλακή. Μέχρι να ξαναβγούν και να συνεχίσουν. Ναι, η αλήθεια είναι, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η πλειοψηφία αυτών είναι Ρομά, η συντριπτική πλειοψηφία, και, ναι, είναι πλέον μαζί με αρκετούς άλλους, κυρίως αλλοδαπούς, κάτι σαν «επάγγελμα μπουκαδόρος». Στα επικίνδυνα του επαγγέλματος εντάσσεται κι εκείνο το μέσα-έξω στο τμήμα ή στη φυλακή για λίγο έως καθόλου.

Κάτι που φυσικά διαιωνίζει το «επάγγελμα κλέφτης» και εξοργίζει τον κόσμο, κυρίως τον φτωχό ή στην επαρχία, αφού με την απλή (αλλά σωστή) λογική πιστεύει ότι το κράτος δεν κάνει τίποτα για να μας προστατέψει. Οι σκέψεις αυτές, οι διαπιστώσεις που μάλλον δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση γράφονται σε μια στιγμή όπου η κυβέρνηση διά του υπουργού Φλωρίδη καταθέτει ένα (ακόμη) σημαντικό νομοσχέδιο το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει δύο πράγματα σχετικά. Πρώτον, αν κάποιος διαπράξει ένα τέτοιου τύπου αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα για δεύτερη φορά, τότε θα προφυλακίζεται εφόσον κυκλοφορεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και, δεύτερον, εναπόκειται στην κρίση του ανακριτή ή του δικαστικού συμβουλίου να κάνει το ίδιο αν πρόκειται για πλημμέλημα. Δηλαδή αν ένας κοινός διαρρήκτης μπαινοβγαίνει με περιοριστικούς όρους στη φυλακή και δεν συμμορφώνεται, αλλά συνεχίζει να κλέβει, πρέπει να προφυλακίζεται οριστικά. Θα έλεγα ότι, παρά το γεγονός ότι οι δικαστές σπανίως «δεν καταλαβαίνουν» την καθ’ έξιν παραβατικότητα, ίσως είναι πλέον επιβεβλημένο να τους βάζουν μέσα και να τελειώνει η ιστορία. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν κάποιος διαπράττει το ίδιο αδίκημα και δεύτερη ή και τρίτη φορά είναι παραβατικός και δεν αλλάζει.

Σε όλη αυτή την υπόθεση «ασφάλεια» που απασχολεί την κοινωνία και εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς στις έρευνες κοινής γνώμης, ασφαλώς και ο νέος νόμος είναι ένα θετικό βήμα. Πέρα από τους νόμους, η κυβέρνηση θεωρώ ότι πρέπει επιτέλους να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα και να πάει στη μεγαλύτερη εστία παραβατικότητας που είναι το γκέτο των Ρομά. Αν ξέρεις πού ακριβώς είναι ένα από τα πιο μεγάλα κέντρα-εστίες που πιάνει μια φωτιά, τι νόημα έχει να... σβήνεις αλλού;

Δεν είναι ούτε ρατσιστικό, ούτε αντιλαϊκό, ούτε ορθό και λογικό να αφήνεις μια ολοήμερη εστία διαφθοράς, κλοπών, διακίνησης ναρκωτικών και μαύρου χρήματος απείραχτη από ένα ταμπού δημοκρατικής και κοινωνικής δήθεν ευαισθησίας. Με την ίδια λογική, άφησε και τις μολότοφ να σκάνε, τα πανεπιστήμια να καταλαμβάνονται και γενικώς να κυριαρχεί το μπάχαλο της Μεταπολίτευσης και της Αριστεράς που κατάντησαν τη χώρα για δεκαετίες ένα τριτοκοσμικό - βαλκανικό συνονθύλευμα. Ασφαλώς η επιχείρηση εκκαθάρισης της παραβατικότητας στα γκέτο ή αλλού δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε ανώδυνη, όμως έχει αποδειχτεί ότι αν θέλει το κράτος, μια κυβέρνηση μπορεί. Και ειδικά αν διαθέτει έμπειρους και αποφασισμένους «χειριστές», όπως είναι ο Χρυσοχοΐδης. Ποιος δεν θέλει στην Ελλάδα να περιοριστούν οι κλοπές στα σπίτια του κοσμάκη -που δεν έχει ιδιωτικό security- και στους δρόμους; Υπάρχει κανείς πλην των ενδιαφερόμενων, δηλαδή των κλεφτών, ή και μιας ασήμαντης μειοψηφίας δήθεν δικαιωματιστών;

Αν συνεχίσει να διστάζει η κυβέρνηση στην πάταξη του προβλήματος, θα χάνει δημοτικότητα συνεχώς και θα την κερδίζουν οι ακροδεξιοί εύκολα και σταθερά. Ας επιλέξουν λοιπόν.

 Τ. Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ