Ολιγωρία

 

Ο Ρουβίκωνας είναι μια οργάνωση όχι ακριβώς τρομοκρατική, βρίσκεται όμως σαφέστατα στις παρυφές και στον προθάλαμο της τρομοκρατίας.

Μέλη της είναι στοιχεία του κοινωνικού περιθωρίου που προέρχονται κυρίως απ' το αληταριό των Εξαρχείων.

Επί κυβέρνησης Σύριζα, αυτοί δρούσαν σχεδόν ανεξέλεγκτα με «παρεμβάσεις» σε ξένες πρεσβείες, εισβολές σε υπουργεία και δικαστήρια, μέχρι και τη Βουλή. 

Σε μια τέτοια “παρέμβαση” στη Βουλή, ο τότε πρόεδρος της Βούτσης, έδιωξε την αστυνομία και κάλεσε μάλιστα και ταξί για να τους πάει σπίτια τους.

Ο δε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσίπρα, ο Δραγασάκης, τους είχε αποκαλέσει «δικά μας παιδιά».

Σε μια άλλη «παρέμβαση» στην ισπανική πρεσβεία, οι Ισπανοί απαίτησαν συλλήψεις και απείλησαν με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων. Προσαγωγές έγιναν τότε πολλές. Σύλληψη όμως καμία. 

Μετά την κυβερνητική αλλαγή του ‘19, και παρά τις υποσχέσεις που δόθηκαν, οι τύποι αυτοί συνέχισαν να

δρουν έστω κι αν απέφευγαν τις πολύ ακραίες ενέργειες.

Η ανοχή όμως τους αποθράσυνε.

Και σήμερα έφτασαν στο έσχατο σημείο να περιπολούν στο κέντρο της Αθήνας ως τάγματα εφόδου, φορώντας μπλούζες με παλαιστινιακές σημαίες και με μοναδικό σκοπό να τρομοκρατούν Εβραίους τουρίστες. 

Το γεγονός είναι ανατριχιαστικό και θυμίζει Νύχτες των Κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία.

Και όσο κι αν οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί, υπήρξε ολιγωρία. Και εισπράττουμε τώρα τα επίχειρα.

Κυρ. Μπερμπερίδης-liberal.gr