Αν είχαν κερδίσει οι κομμουνιστές τον Εμφύλιο

Αναφέρθηκα χθες, εν θερμώ, στις εξοργιστικές δηλώσεις του Τσίπρα, ο οποίος ευθέως παρομοίασε την άρνηση του ΚΚΕ να συνεργασθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ με λάθος ανάλογο εκείνου της Συμφωνίας της Βάρκιζας, «όπου παραδώσανε (σ.τ.σ.: οι αντάρτες) τα όπλα και χάσαμε (σ.τ.σ: περιλαμβάνει και τον εαυτό του...) την ευκαιρία να δοθεί μια άλλη προοπτική στη χώρα μας». Επανέρχομαι στο θέμα, για τον λόγο ότι, ομολογουμένως, μου διέφυγε χθες -εξαιτίας του εκνευρισμού- η προφανής ηλιθιότητα του επιχειρήματος, ενδεικτική της επιπολαιότητας του αλαζόνα ηγετίσκου της νεοσταλινικής Αριστεράς.
Χωρίς να το αντιλαμβάνεται, ο Τσίπρας είχε δίκιο: θα ήταν, πράγματι, πολύ καλύτερη η προοπτική για τη χώρα μας, αν οι κομμουνιστές είχαν κερδίσει τον Εμφύλιο. Διότι, σήμερα, μετά την παγκόσμια κατάρρευση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, η Ελλάδα θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση μια χώρα σαν την Πολωνία*: σταθερά προσανατολισμένη προς την ελεύθερη οικονομία και την ανεπτυγμένη Δύση, ενώ η Αριστερά θα ήταν ένας ακίνδυνος αναχρονισμός, που απλώς θα προσέθετε στη γραφικότητα και το φολκλόρ της χώρας. Σήμερα, αντιθέτως, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας -που το συναντά κανείς παντού, από τη νοοτροπία του κόσμου ώς την οργάνωση του κράτους και της οικονομίας- είναι η επικράτηση της αριστερής ιδεολογίας, ιδίως από το 1981 και ύστερα.
Επιπροσθέτως, η Ελλάς θα είχε
προσφέρει μια τεράστια υπηρεσία στην ανθρωπότητα! Σας παραπέμπω σχετικώς στο εξαίρετο βιβλίο του ιστορικού Νίκου Μαραντζίδη «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, 1946 - 1949», των εκδόσεων «Αλεξάνδρεια». Το παρακάτω απόσπασμα είναι εξόχως αποκαλυπτικό: «Παραπονιούνταν για καθυστερήσεις στην αποστολή του υλικού, για συχνές βλάβες του εξοπλισμού τους και για την αναβολή της υπόσχεσης της Βαρσοβίας για άνοιγμα συναλλαγματικού αποθέματος για κάλυψη των αναγκών του ΔΣΕ. Οι απαιτήσεις των Ελλήνων φαίνονταν κάποιες φορές πως ήταν υπερβολικές. Το ΚΚΕ ζητούσε, για παράδειγμα, να μεταφέρεται το υλικό με οχήματα του βουλγαρικού στρατού, γιατί δεν έφταναν τα παραχωρημένα από τους Βούλγαρους προς το ΚΚΕ οχήματα, γεγονός που εκανε τους Βούλγαρους να δυσανασχετούν. Οπως έλεγε ο απεσταλμένος του ΚΚΕ από τη Βουλγαρία στους συντρόφους του στην Ελλάδα: “δεν μπορείτε [να] έχετε απαίτηση σήμερα και αύριο το πρωί [να τα έχετε]”».
Βλέπουμε, λοιπόν, από τις απαιτήσεις που προέβαλλαν οι στασιαστές του 1946 - 49 προς τους υποστηρικτές τους στο εξωτερικό, ότι οι Ελληνες, δεξιοί ή αριστεροί, μένουν οι ίδιοι. Κιμπάρηδες και ζήτουλες, οι Ελληνες με τα χούγια μας θα είχαμε οδηγήσει στην κατάρρευση το κομμουνιστικό μπλοκ πολύ πριν από το 1989· και ο κόσμος δεν θα χρειαζόταν να περιμένει τον Ρόναλντ Ρέιγκαν για να απαλλαγεί από την ιστορική ανωμαλία του κομμουνισμού...
*: Μάλλον απίθανο, πάντως, να ήμασταν Πολωνία, διότι η χώρα αυτή, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, έχει βαθιά ευρωπαϊκή κουλτούρα και παράδοση, την οποία ακόμη και οι συστηματικές εκκαθαρίσεις των σταλινικών δεν κατόρθωσαν να εξαλείψουν.
 Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή