Σαββόπουλος: “Ο Γιώργος προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα”

Σε συνέντευξη του στο “Έθνος της Κυριακής”, ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλάει για την κρίση, τον “πολιτισμό χωρίς εσωτερική ζωή” και επισημαίνει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου “προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα τόσων δεκαετιών”. Στη συνέντευξη του αυτή ο Σαββόπουλος τονίζει ότι μέσα από τρομακτικές κρίσεις βγάλαμε στο παρελθόν τέχνη και διερωτάται τι βγήκε από τη “Γενιά του Πολυτεχνείου” και μετά...”Στο παρελθόν, μέσα από τρομακτικές κρίσεις, βγάλαμε μεγάλους ποιητές, σημαντικό θέατρο, σπουδαίους μουσικούς, ενώ, για πείτε μου, τι βγήκε απ΄ τη "Γενιά του Πολυτεχνείου" και μετά; Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε αυτό. Φαίνεται ότι ήρθαν στην επιφάνεια άλλες προτεραιότητες: η κομματικοποίηση, η διαχείριση της εξουσίας και η συμμετοχή σ΄ αυτήν, η απόκτηση εξοχικού και δύο τουλάχιστον ΙΧ και έτσι σιγά σιγά στέγνωσε το μέσα μας. Τι πολιτισμός να γίνει χωρίς εσωτερική ζωή;”


Δηλώνει ότι
υποστήριξε το Γιώργο Παπανδρέου στις εκλογές του 2009 επειδή “η προηγούμενη κυβέρνηση απεδείχθη γρουσούζα και ψεύτρα” αλλά και γιατί τον αγαπά. “Αλλά και ο Γιώργος τι να κάνει; Του 'τυχε ο κόμπος στο χτένι και προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα τριών δεκαετιών”, λέει ο Σαββόπουλος. “Είναι αυτό που λένε "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα". Ακούστε, είτε είναι πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου είτε ο οποιοσδήποτε άλλος, η Ελλάδα πρέπει να δανείζεται κάθε μέρα! Είναι σκέτος εφιάλτης. Θα μπορούσε ίσως η Ελλάδα -αν και αμφιβάλλω- να είχε συμφωνήσει άλλους όρους αλλά αυτό πια ανήκει στο παρελθόν, πάει, έγινε. Τι θα κάνει δηλαδή ένας άλλος πρωθυπουργός; Είναι πρακτικό πια το θέμα, δεν είναι πολιτικό και ούτε φυσικά είναι θέμα γοητείας ή απογοήτευσης”.

Λέει ακόμη ότι δεν μετανιώνει για τις δημόσιες τοποθετήσεις του πάνω σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα αλλά αναθεωρεί συχνά γιατί “μόνον οι νεκροί και τα ντουβάρια δεν αναθεωρούν”.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος εκτιμά ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμη πολύ. Αλλά όπως λέει αργά ή γρήγορα η Ελλάδα “θα βρεθεί στο σημείο να πει “όχι δεν θέλω να πεθάνω και τότε θα δούμε φως”. “Το φως και η δυσκολία είναι δίδυμα αδέρφια. Κάποτε, σε πολύ χειρότερες κρίσεις, ο κόσμος έστελνε τα παιδιά του να πολεμήσουν στην Αλβανία και αυτό, πάνω απ΄ όλα, σήμαινε ορμητικότητα και αισιοδοξία, ενώ τώρα, σε μια κρίση αρκετά πιο ήπια, όλοι είμαστε στην κατάθλιψη”.
Θεωρεί ότι οι θεσμοθετημένοι φορείς της κοινωνίες έχουν απαξιωθεί πλήρως γιατί έχουν συνεργήσει εδώ που φτάσαμε και για αυτό υπάρχουν οι “αγανακτισμένοι”. Όμως ο τραγουδοποιός εκτιμά ότι “μια μαζική κοινωνική έκρηξη μπορεί να καταστρέψει ένα σύστημα αλλά δεν μπορεί να φτιάξει ένα καινούργιο. Δημιουργείται τότε ένα χάος, που ο μέσος πολίτης απεύχεται, ώσπου εγκαθίσταται μια καινούργια γραφειοκρατία, μια καινούργια αστυνομία και μια άλλη καταπίεση”.

Eδώ η συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου στο “Εθνος της Κυριακής”
www.lifo.gr