Η κρυφή γοητεία του αυριανισμού ...

Αφορμή για αυτό το σημείωμα αποτελεί το προχθεσινό, νέο ολίσθημα της εφημερίδας «Αυγή» προς την αισθητική του «αυριανισμού»
Το δημοσίευμα που κάλυπτε ολόκληρη την πρώτη σελίδα είχε την φωτογραφία του «πουλιού της χούντας», που κάποιοι ανεγκέφαλοι και ανιστόρητοι απεργοί καθηγητές κρατούσαν σε ένα πανό και τον «ευρηματικό» τίτλο της εφημερίδας: «ΣΤΡΑΤΟΠΑΙΔΟΝ ΣΥΝ/ΡΧΟΥ ΣΑΜΑΡΑ».
Ώστε χούντα, λοιπόν! Αυτό αντιλαμβάνονται οι ανιστόρητοι καθηγητές, που για άλλη μια φορά μας έδειξαν ποια είναι η διαφορά μεταξύ συντεχνιών και συνδικαλιστικού κινήματος, που αγνόησαν το ύψιστο αγαθό της Παιδείας, αλλά και της ψυχικής υγείας των μαθητών τους, καθώς και τις απίστευτα δύσκολες οικονομικές συνθήκες των οικογενειών των μαθητών τους!

Χούντα, λοιπόν και για τους ευφυείς, ευρηματικούς συναδέλφους μου δημοσιογράφους αυτής της ιστορικής εφημερίδας της Αριστεράς, η οποία, ακόμη και σε εξαιρετικά δύσκολες περιόδους -προ και μετά την εποχή της χούντας- κράτησε εξαιρετικά υψηλά την αισθητική, το επίπεδο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ήταν ένα εξαιρετικό σχολείο δημοσιογραφίας, που έβγαλε σπουδαία, ικανά στελέχη, τα οποία στελέχωσαν την ελληνική δημοσιογραφία και πολιτική. Α, ναι! Θέλω να ενημερώσω τους ανιστόρητους ότι την περίοδο της δικτατορίας, η «Αυγή» έκλεισε και τα στελέχη της ήταν στις εξορίες και τις φυλακές!
Αλλά και στην περίοδο της μεταπολίτευσης, την εποχή που το τέρας του «αυριανισμού» εμφανίστηκε την 10ετία του ’80, η «Αυγή» ήταν μπροστά στην μάχη κατά αυτού του νοσηρού φαινομένου.
Η «Αυριανή» πουλώντας τότε εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα ημερησίως, αναδεικνυόταν σε εργαλείο ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, εκφράζοντας ένα ιδιότυπο είδος λαϊκίστικου σοσιαλφασισμού. Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος ήταν ένα από τα θύματά του, είχε πει το 1987 σε μια συναυλία: «Η αυριανή είναι η πιο φασιστική βρωμερή φυλλάδα που γνώρισε ο τόπος. Μολύνει το ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα και τραμπουκισμούς... μου λένε ότι και σε άλλες χώρες υπάρχει το φαινόμενο. Και αυτό, τι σημαίνει, επειδή υπάρχουν κι αλλού ανοιχτοί βόθροι, θ’ αφήνουμε και τους δικούς μας;»
Η «Αυγή» εκείνης της εποχής είχε δώσει σκληρές μάχες κατά αυτού του τέρατος του λαϊκισμού. Δυστυχώς, σήμερα αρχίζει να μοιάζει με το τέρας! Η προχθεσινή άθλια δημοσιογραφία, δεν είναι μοναδική ή τυχαία. Για όσους παρακολουθούν την εφημερίδα αυτή, διαπιστώνουν μια συνεχή διολίσθηση στον λαϊκισμό. Το ύφος, οι επιλεγμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται, η αισθητική, και η πολιτική ορολογία φέρνουν μνήμες από τα παλιά.
Από την εποχή του «Αυριανισμού», που ισοπέδωνε τη λογική και την πολιτική σκέψη και στόχευε στα κατώτερα ένστικτα.
Του Μιχάλη Κυριακίδη από το metarithmisi.gr