Ιδεολογική παραλυσία

Δεν αμφιβάλλω ότι ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Κασιδιάρης, που χθες πήρε τον λόγο στη Βουλή για να καταγγείλει επί μειοδοσία τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, άρα τη Μεταπολίτευση, στηρίζει την πολιτική απήχησή του στην καταγγελία της δημοκρατίας, της κουλτούρας της και των εκπροσώπων της. Η ανιστόρητη απάντηση της Σοφίας Βούλτεψη, εκτός των άλλων, στερούνταν ιδεολογικών επιχειρημάτων.

Κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη ιδεολογικών επιχειρημάτων έναντι της Χρυσής Αυγής είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής ζωής της χώρας. Οι δυνάμεις του λεγόμενου συνταγματικού τόξου δεν έχουν δυνατότητα να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά στο ναζιστικό μόρφωμα που διεκδικεί διεύρυνση της εκλογικής του βάσης. Και ο βασικότερος λόγος είναι, δυστυχώς, ότι σε γενικές γραμμές η επίσημη ιδεολογία της Μεταπολίτευσης είναι πολύ πιο κοντά σε αυτή της Χρυσής Αυγής απ' όσο φανταζόμαστε. Ιδίως σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εθνική ταυτότητα.

Ο Κασιδιάρης μέμφθηκε τον Καραμανλή ως υπεύθυνο του κυπριακού δράματος, καταλογίζοντάς του ως κίνητρο ελλιπή φιλοπατρία, την οποία υποτίθεται συνοψίζει η φράση του «Η Κύπρος είναι μακριά». Αναζητώντας τη φράση αυτή στο Ιντερνετ διαπίστωσα ότι, με τα ίδια πάνω-κάτω επιχειρήματα, ο μακαρίτης Καραμανλής έχει επικριθεί από ακροδεξιούς, από συντηρητικούς, από διανοούμενους που βρέθηκαν κοντά στη νεορθοδοξία, από αριστερούς, Ελληνες και Κύπριους, από τον εκπρόσωπο της Κυπριακής Δημοκρατίας επί Τάσσου Παπαδόπουλου... Αρκούσε στον χρυσαυγίτη να αντιγράψει μια απ' αυτές τις μομφές.

Ομως, το παρελθόν δεν είναι στατικό, δεν είναι μια παγωμένη φωτογραφία. Η ευθύνη της εισβολής ανήκει, προφανώς, στη χούντα που έκανε το πραξικόπημα. Αλλά η Ελλάδα δεν μπορούσε να μπει σε πόλεμο στην Κύπρο, θα ήταν καταστροφικός - ήταν απαράσκευη, δεν είχε όπλα, δεν είχε αξιόμαχο Στρατό, δεν είχε διεθνή υποστήριξη κι ήταν και μακριά, όντως, σε σχέση με την Τουρκία. Το μόνο όπλο ήταν η διπλωματία - και ο Καραμανλής, για να πιέσει, αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και κατέφυγε στα διεθνή ερείσματά του. Η απάντηση της Κύπρου, η πρόοδος δηλαδή των επόμενων χρόνων, είναι η συντριπτική απάντηση σε όσους υποστηρίζουν την κοινότητα του αίματος, τις ηρωικές θυσίες που δήθεν χαλυβδώνουν το φρόνημα αλλά, στην πράξη, συνθλίβουν τους λαούς.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τότε, έδωσε με το παραπάνω την απάντησή του. «Ανήκομεν εις την Δύσιν», είχε πει, οδηγώντας την Ελλάδα στην Ευρώπη, στην κοινότητα της προόδου των θεσμών, των δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, αλλά και του επιπέδου ζωής. Το πρόβλημα έγκειται στην αδυναμία (ή στην έλλειψη βούλησης) των πολιτικών δυνάμεων να υπερασπίσουν εκείνη την κατάκτηση.

Ηλίας Κανέλλης-ΤΑ ΝΕΑ